Alle inzendingen over naar bezieling

Bezielen en bezield worden. Vraag aan kinderen hoe dat moet. Méér kan een pessimist niet wensen. Vraag een kind wat dood weer leven doet.…

De innerlijke rust die uit me vloeit sterft in een ander Ze vloeit naar een ander lichaam, een andere geest Ik wil weten hoe lang mijn ziel en mijn geest zich zullen vereeuwigen Kom en sluit je dampkring rondom mij, beziel mij met jouw stromen, maar geef mij die stenen rust terug…

Boom ben ik, bloem tussen gebouwen besta hier buiten het toerisme, buitengewoon aan de rand bescherm, beschaduw, beziel de bovenstad. Benedictus, toevallige, betrap mij, bezie mijn begenadigde bladerbos! Beter éenmaal doorgrond dan biljoen keer een doorsnee-plant.…

Bezield was ik Mijn leven lang Bezielend Naar mensen - Twee zielen Een gedachte Ook naar mijn Koningskind met Wie al zoveel Jaren het leven Deel Door het lange Diepe duister Bijna ontzield geraakt, Maar gelukkig haar En de weg niet kwijt geraakt In liefde en respect opgedragen aan Jeannet…

Uit het orkest klinkt getingel tangel eenzaam begeleid door een triangel die PLING doet op het moment suprème Volgt de trompet in een heftig duet met de altijd swingende klarinet Maar tijdens een korte stilte klinkt weer eigenwijs: PLING van dat kleine ding vol bezieling…

vaak mis je een slag de laatste penseelstreek het akkoord dat nooit was om je werk met magie te laden het te bezielen tot kunst in onderscheiding door de flits van schoonheid met ultiem contrasteren van kleur zij tonen de meerwaarde door het intense gevoel mee te geven dat danst op de rand van hemel en leven…

Vandaag was vaag Het deed denken aan ander tijden Je lacht zo zacht Ik laat me er graag door leiden Ik vond gegrond dat heimwee geen kwaad kon En droom gewoon Dat Vroeger morgen weer begon Ik loop de hoop vast weer in de vernieling Maar toch alsnog blijf je mijn bezieling…

(Bezieling) Een begrip: ('t Korbach-effect) Zijn 'Schwung'. Zijn Humor. Zijn Kracht. Talent (Cambuur) Leeuwarden Genoot van Korbachs kunst Twee keer per Maand op de Tribune Met Fritz langs de lijn im- mer een gunst. Fritz Korbach 1945-2011…

het was mij niet verteld hoe ik met een schok ervoer wat het is om blind te zijn de staarlens in mijn oog werd onder fel licht verwijderd daarna werd het donker ik zag geen licht, ik zag geen kleur minuten leken lang vóor er weer licht terugkwam zien is méer dan beelden op mijn netvlies ik kijk, vind bezieling…

ik had mijn ogen gesloten voelde in passeren jouw warmte intrigerend langs mij scheren bewegen dat vitaliteit aan het creëren is in de adem van de zon keer jij je om haar golven lijken het leven te bezielen jij die het de hand reikt naar volwassen gelijk in een land waar dromen nog niet durven uit te komen…

Geluiden waarmee de wereld wordt verblijd, teksten worden geschreven met een bezielende levenswijsheid.…

Het is niets, het mist bezieling, gevoel, nut, vrijheid, onzekerheid, passie en variatie, vermeldingen ook die van het lot zijn eigenlijk louter vervluchtigde verschijnselen van het gebroed dat zich op deze aarde kunstenaar noemt van waarde. Ja wat?!…

Daar zweeft de lieve Lente weer Bezielend door de dreven; Het zaad viel om te sterven neer, Riep zij het niet in leven. Zij strooit de bloesems op 't geboomt, Zij kust de knoppen open... En doet weer vaster hopen Waar stil de ziel van droomt.…

één keer slechts beweegt ieder zich met bezielende bagage door de atmosfeer de reis voert langs de eeuwigheid en tijd bespoedigt de tred om uiteindelijk als scherprechter te bevriezen die kou, mensen, ik zou willen weten waarom is dat nou precies de kille angst de me bekruipt wanneer ik stil sta…

. ----------------------------------------- De ware pyromaan licht nooit zijn hielen, Trots op de melding die hij heeft gedaan Staat hij bij elke brand geheid vooraan, Wat kan een pyromaan wel niet bezielen? Want pakken doen ze hem toch op den duur, Een pyromaan, die speelt gewoon met vuur.…

gedachten belijnen het beeld in hakken boren en slijpen handen voeren het uit vingers verstaan intuïtief de intenties die ik ze stuur in creatie steen is weerbarstig maar alleen met mij in relatie ik dicht het mijn zinnen toe beziel het met vorm en glans hij heeft mijn emoties gevoeld geweten wat ik met hem bedoel beeldschoon…

voor de kik en het plezier, winkels plunderen en vernielen met het gedrag van een wild dier wat kan er hen toch bezielen? het is zo moeilijk voor hun ouders die daar leven en daar werken gaan omdat het droevig blijspel weegt op schouders, maar daar trekken ze zich geen moer van aan!…

Vandaag ben ik teruggegaan Jij bracht bezieling op weg naar de dood Niet meer aanspreekbaar hier in mijn schoot Onverbiddelijk bestaan Ze hebben je meegenomen Pijnloos gedoofd in het zomerlicht Te vlug te veel voor een gedicht Ook ik kon niet ontkomen Er blijven keukentafelgrappen Aanhoudend is er ruis Bovenmenselijk om te behappen…

Ze dobbelde - zonder bezieling - ten hoogste drie heren. Ze wierp zonder kleren nog three of a kind. 't Was een drieling.…

De bezieling gaat verder en laat een spoor van leegte achter. Alleen in mij dansen de herinneringen als onverwoestbare filmbeelden. En in anderen anders, maar ook dat gaat voorbij, waarna zelfs het verlangen het opgeeft. Diep in de oceaan ligt de verborgen schatkist, die allang is leeggeroofd.…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen…

Met onuitwisbare herinneringen gedachten en diepe gevoelens in gevleugelde woorden met passie geschreven virtueel neergezet breng ik een ode aan hen die door bezieling gedreven alle prachtige en ontroerende gedichten hebben geschreven maar ook de mensen achter de schermen die ze hebben geplaatst dat vergat ik haast want www.gedichten.nl…

ik voeg letters aan elkaar om mijn brein te verlichten soms heet dat schrijvend dichten of zo maar, een sprekend gebaar ik wil ze met leven bezielen opdat ze in woorden worden geboren scheppen in een beeld van schitterende eigenheid ik wil hen, met schoonheid toebedeeld, in gemeenschap bekoren vaak valt mij de gedachte te binnen was…

Door liefde kunnen wij hopen, zal de lente zich openen en ons leven bezielen!…

je ogen lachen jij hebt altijd al het talent gehad om met je blikken woorden te bezielen ze zoveel warmte mee te geven dat zij in raken hun energie laten stralen in zachte koestering het zijn jouw vragen die het beste in ons naar boven halen met een weerwoord verpakt in onze lach jij maakt het delen compleet omdat jij de pijn…

ik heb een skelet aangekleed met wat ik dacht dat leven heet zijn geraamte behangen met maatschappelijke belangen die hij dringend nodig heeft toch knookt hij nog terughoudendheid zijn zekerheden is hij kwijt rammelt botten in aanvaarde eenzaamheid dood en verwanten ten spijt ik heb hem niet kunnen bezielen met emoties en overlevingsdrang…

maar de grond onder mijn voeten was verdwenen er golfde kleurrijke muziek met een melodie die ik ooit moet hebben geweten warme vertrouwdheid ademde het welkom van een lang verwacht thuis voelde voor het eerst de vrijheid van het zijn in een gezamenlijk delen dat zich in ruimte en tijd heeft gespreid om het heelal met geluk te bezielen…

in lijn en kleur in mest en geur de boer de kunstenaar in veld en schuur aan balk en muur bezielen zij elkaar de tand des tijds splijt biels en steen is grenzeloos gaat nergens heen maakt kracht ontwerpt, vervormt beroert, bestormt je geest tot scheppen en ontvangen tot voelen en tot zijn het leven mag vergangen…

ik was verdwaald bomen waren al geschraald tot aan de top zon scheen vaag de theatrale kleuren van het glas in lood dat ons de vensters bood van kathedralen in het herfstig bos na zomerlange beden om verkoeling heerst er nu mystieke rust nog zucht de wind kraken takken zacht in een devoot ontroeren zij bezielen nog het kleurrijke…

Door jouw bezieling. Leef ik mee. Het is een berusting. Onze verbinding. Mijn eeuwige trofee.…