Alle inzendingen over naaste OR aarde

ik weet het oog de magie van licht waarin zicht al het aardse overschrijdt de tijd mystieke componenten geeft omdat hij als schaduw naast eeuwigheid leeft facetten toont in muzikale kleuren door hun snelle werveling van melodieuze energie waar vormen zich kortstondig manifesteren pulseert een warmte die ons de hemel leert…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…

Omdat ze reeds zijn gekocht door Hem die de aarde weer iets gaf om te hopen, toen Hij de hemel verliet voor anderen... Zoek met je naasten de schatten van waarde! Als je leert om te leven zoals Christus betoont, worden ploegen gesmeed van ontelbare zwaarden. Is het tijd voor vergeven; wordt de aarde bewoond door anderen...…

Moet strijden tegen haat Laat dit niet voor niets zijn Maar juist extra demonstreren Dat ondanks angst en pijn Wij elkaars mening tolereren Theo bevocht tot de laatste dag Hoezeer mensen zich ook stoorden dat ruzie maken mag Maar alleen met woorden Een leven is genomen Door ene laffe dief Maar nimmer toch onze dromen: Mensen heb uw naasten…

Mijn evennaasten als mij zelve te beminnen? Ik weet het is de helft van 's Heren groot bevel. Maar hoe besta ik met mij zelve te beginnen? 'k Bemin mij zelve niet, ik ken mij al te wel.…

jij pakt mijn hand loopt langs de vrouw en op het dorpsplein luister ik naar iedere stap van mij naar jou je draait je om laat ogen kleden en onder oude bomen staar je naar het meisje met een kortgerokt verleden niets beweegt geen droom, geen beelden en als ik omkijk van mij tot jou verzamel ik de vrouw in het heden…

Z'n naaste, ja, daar houdt-ie van. Hij heeft een rooms geweten: op elke vrijdag zal de man alleen maar vissers eten.…

ben jij mijn maan nu weet je waarom ik voor altijd naast je wil staan…

verdoofd jaag ik wat woorden na zij weigeren ditmaal te komen de gruwelijkheid van Gaza vervaagt elk van mijn beelden mijn mond vol zand verstomt ziet schuldelozen sterven de mens stapelt haat torenhoog weigert een naaste als broeder…

“Hebt uw naaste lief, als u zelf” Staat er in Gods Woord geschreven Naar dit gebod behoren we te leven Ook al gaat dit niet steeds vanzelf. Wie is onze naaste, vragen we ons af Niet alleen buren en bekende mensen Maar ook mensen buiten onze grenzen Niet heel dicht bij dus, maar ook veraf.…

wandelend in jouw jas begeef ik me stapvoets over gladde wegen voel hoe jouw warmte me behoedt tegen kou en onzekerheid toch steeds weer bij me leef jij door in eeuwigheid naast me…

Schep nu de kleuren schep nu de kracht geef door de wijsheid aan ieder die het horen wil draag uit de kennis aanvaard de rede versterk de groep leg verband in gedachten doe goed straal liefde je naaste wacht!!…

Spreek niet over het kwaad, dat uw naaste heeft bedreven. Misschien ging hij tot God en werd het hem vergeven!…

Een hand naar je naaste uitsteken.... een gulle hand, een strelende hand Dat is warmte en liefde geven!…

Naaste-liefde Je naaste-liefde gaat doorgaans zo ver als je naaste je lief is!!!…

Zich dienend Opgesteld Naar zijn Naaste In alles Hem en haar Lief gehad Die thuisloos Is of Zelfs zonder dak Aandacht Voor de zwakke Om te laten zien Dat 't ook anders kon En dan toch Alsnog Wegens te lang parkeren Genadeloos De bon Spilsluizen, Groningen, dinsdag 10 juli…

Voor mijn naaste In de kantlijn Van de samenleving De zelfkant van het bestaan Naasten die wegkijkend Oversteken om jou Niet te hoeven zien Leef jij van Hem En haar die juist Oversteken en die jou In liefde willen zien In liefde opgedragen aan de bezoekers van de Open Hof in de stad Groningen - zomer 2012.…

Dor en droog van geest praat bisschop over liefde "naasten" vergetend…

soms denk ik aan het eind van een lange dag het is tijd een stap terug hoe het zal zijn wanneer niets meer zich strelen laat, afstand onvermijdelijk spreekt in alle ernst voor een groter leven nachtogig zonder handen om te bereiken of je lichaam dat woelt in een doodgewone taal soms denk ik over loslaten en wie er na komt wanneer…

In altijd maar anderen willen helpen zit iets vreselijk 'ziekelijks' In 'pleasen' nog veel meer net alsof je constant moet piesen lang blijf nadruppelen en zelf een inlegkruisje niet meer helpt Je leert bijna nooit jezelf te helpen door uitsluitend anderen te helpen Stop ermee en laat de (af)gunst op je afkomen!…

Als je wezenlijk iets of wat voor iemand wil betekenen moet je meer laten dan doen maar vooral loslaten!…

op een bank naast de school, zet ze haar hoortoestel op het maximum…

“Hebt uw naaste lief, als u zelf” Staat er in Gods Woord geschreven Naar dit gebod behoren we te leven Ook al gaat dit niet steeds vanzelf. Wie is onze naaste, vragen we ons af Niet alleen buren en bekende mensen Maar ook mensen buiten onze grenzen Niet heel dicht bij dus, maar ook veraf.…

Ik woon in een half thuis uren van de stad in een steenslagdorp waaruit de jeugd verdwijnt en waar ik geen taal hoor die mijn pols versnelt Ik ken de jassen van mijn buren en denk dat ze nette mensen zijn vreemden die ik groet en van wie ik niet meer wil weten dan van mezelf Het is allemaal duidelijk een vraag naar vriendschap of er…

Het vel over een dorre stronk naast Vlees door razernij verscheurd en Een necrotiserend karkas waar Narcissen om brullen van het lachen Maar één zal hij eens zijn Één met de geurende lucht Één met de warme aarde Één met het zoete nat Totdat hij glundert als een narcis En alles voor niets blijkt te zijn geweest…

Een bos winkels Een tros koopwaar Om te plukken Is het dat wat de dag vult Of is er meer naast het slijk der aarde Waardoor een mensenkudde wordt gedreven Vragen staat vrij, consumeren moet. Koopzucht en veel gebakken lucht. Grote figuren op een bankbriefje, vele briefjes bij kleine figuren!…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Stappend in de lucht aan een lint hoog in het blauw naast een vrouw die elke stap toetst voor ze in het ijle een weg wijst, zijn witte schoenen schuiven sober. Haar vinnige tenen na tot het touw spant na een plotse tuimeling. Ze wiegen mijn aarde de hemel in zonder maar één wolk.…