Alle inzendingen over nacht OR rust OR stilte

Laten wij vaker de rust begroeten en de stilte naar waarde schatten. Laten wij zacht, net als katten, behoedzaam lopen op kousevoeten. Laten wij onze woorden fluisteren en de zalige stilte niet verstoren. Niet vaak genoeg spitsen wij de oren om gewoon naar stilte te luisteren.…

Op zoek naar de stilte Kan ook in de drukte zijn Een moment dat je ervaart als rust Een moment om daar te zijn en te beleven Het nemen van wat je toekomt Op je pad komt En vast houden Ook al is de rust verstoord Een uitweg vinden Het mooie vast houden Onrust laten gaan de stilte in een mens Kan zoveel zijn Veel woorden…

totdat de stilte weerkeert in jezelf. Vredig. Tevreden. Rustig. Sttttt... Stilte.…

Ik kwam tot rust en de wereld om mij heen begon weer in beweging te komen en de geluiden werden luider. Daar was de bus. Ik stapte in en reed naar mijn bestemming.…

Dolend op het spoor Verborgen achter glas Zie ik kilometers groen Voornamelijk Hollands gras De tijd neemt mij mee op reis De aankomst is bekend Vertrekken is niet echt mijn ding Hoewel ook dat snel went De mensen in de trein Zijn rustig en gedwee Wat is de wereld mooi In zo'n stilte treincoupé…

stilte is een gebaar dat bevriest en ook het geluid dat wegebt in 't niets silence is de stilte van ginds rust het vervolg en de winst…

beste ik weet het, het is daar stil heel stil misschien een beetje te stil daar bij jouw thuis of op straat ik hoop dat je nadenkt dat je nadenkt over de wereld dat je nadenkt over de actualiteit dat je nadenkt over wat je belangrijk vind dat je nadenkt over je geloof maar vooral: dat je denkt aan jezelf gun jezelf rust dit is geen speech…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Onder de hoede van de nacht biedt rust het hoofd geborgenheid in evenwicht Als de zeevogel schel de stilte scheurt wanhopig in de leegte krast klokslag drie De eenzame wandelaar in de straat lijkt niet zo ver van hier…

Als ik 's avonds voor de nachten in het donker kijk, komen gedichten in mijn gedachten. En kan niet wachten moet ze schrijven Dat ze in mijn gedachten blijven. De stilte geeft zo'n rust in mij. Dan voel ik me vrij van zorgen..... voor de dag van morgen.…

De Engel loopt mee in de stroom, die niet stopt Steeds weer nieuwe mensen in de stroom Andere die verdwijnen, hij kijkt ze na Maar ze stappen in een andere stroom Daar een stille straat, daar kijkt hij toe Geluiden en stampende voeten gaan voorbij Waar is de mens gebleven van stilte en rust?…

Stilte op het strand. En dit bij zonsondergang. Wij bleven nog lang.…

Van rust.…

Slaap - enige uitweg uit een overvol bestaan. Peilloos diep verkwikkend niets. Dan steeds opnieuw die droom: tot stikkens toe gevangen woel ik en parelzweet mijn onderwereld. Zwart rimpelig en onont- koombaar drijfzand. Zo machteloos, verdwaal ik in herinneringen uit de valkuil van mijn jeugd, dwingt Maartse Haas mij van een…

Waar is nog stilte waar is nog rust overal geluid altijd lawaai zelfs het ritme van je hart dat klopt geeft geen stilte en geen rust totdat het stopt dan is er oneindige stilte maar vinden we dan ook rust?…

Hier zit ik dan, doodse stilte, niet wetend wat te doen. Wat doe ik hier, waarom ben ik hier. Waarom wachten op een kleine kik, wachten op iets wat misschien helemaal niet nodig is. lekker slapen, slaap zacht, rust lekker uit, goede nacht.…

wil de rust en stilte terug na de hectiek dit jaar uit lange nachten komen spoken niet afgehandeld of al klaar zij schreeuwen dwingend om het einde rammelen met botten hun misbaar breken stilte ijlen onrust door mijn kop nog even en ik ben kapot maar ik ga ze verjagen met duizendklappers tegelijk ze verknallen anders hoofd…

Het hiaat in de communicatie blijft zich moedeloos herhalen in deze woordloze gebaren in broze kalmte broeit stilte op nieuwe geheimzinnigheid om open deuren te sluiten nieuwe wegen te vinden er groeit een pril verlangen door diepe rust gevonden om de stilte te verfraaien uit eigenzinnige bron nieuwe sereniteit in de nacht.…

De nacht stilt het duister zwijgzaam in oude uren. De ochtend daalt het zicht zonder genade de zon. De middag staalt schaduwen in loden loomheid rust.…

ik schrijf je dit als het zwart nog de ramen bedekt en rust nog naast stilte zit alsof de nacht, met gemak, nog even de eeuwigheid oprekt ik schrijf je dit, zomaar, zonder heden en verleden, en droom dat het licht nog niet door jachtige gedachten wordt bereden…

Nog is het nacht en rust heerst overal De bomen roerloos en geen vogel fluit Geen tweets of mails en GSMs staan uit Geen blaam, beschuldiging of strijdgeschal Dan ergens in die stilte kraait een haan De mens ontwaakt en gaat er tegenaan…

in de stilte van de nacht verliest de moed haar kracht en wordt verdriet geboren snijdend martelend tot het eerste ochtendgloren verjaagt de nevelen van de pijn en hoop vult langzaamaan het zijn…

Het is midden in de nacht. Hij spint dat het een lieve lust is. Ik geniet van stille bloemenpracht.…

een stem die je niet hoort maar wel begrijpt nu het droomkompas wederom richting geeft aan het leven met al haar gebreken aanvaard je de stilte van de nacht alleen op weg naar nieuwe dromen.…

Ik wil luisteren naar de stilte. Of er nog iets leeft. Waar het geluid van een vlinder, Een donderslag geeft. Ik wil luisteren naar de stilte. Om uit te rusten van het drukke leven. En die rust kan alleen de stilte geven.…

Zachtjes streelt de stilte Haar gure kou over mijn gezicht De bries van onrust stormt Door de nachten naar het licht Een treurwilg wuift me bescheiden toe De duistere rust van een lege ruimte Waarvan ik langzaam de deur dicht doe.…

Nevel dat als een gordijn is gevallen over de nacht stilte in een rustig dromen. De aarde is in diepe rust als ze loopt tussen de nevel in gedachten verzonken. In de verte klinkt de echo van de nachtegaal maar er is niets wat ze hoort of ziet ze is door nevel en gedachten omsloten.…

Nu dat jouw mond, mijn innerlijke rust zoent en gitaarmuziek rond jouw boezem klinkt speel ik stilte aan oevers van jouw verleden in de diepe kelders van jouw geweten slenter ik door al lang vergeten steden met een zwijgend hart onder mijn leden nu dat jouw ziel, mijn nachten waakzaam houdt is de stilte heel verdraagzaam…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…