Alle inzendingen over nacht OR dood OR licht

Ik doe echt alles wat in mijn nacht ligt om van jou een bloem te maken maar ik mag je nooit plukken het blijft voorlopig bij de stukken van de flora in mijn doodsdrift ik doe werkelijk alles wat in mijn nacht ligt om jou als een bloem te laten geuren maar ik mag niet aan je ruiken ik verberg mij achter de duisterstruiken tussen de duinen…

Het licht kijkt glazig in ’t avondrood de nacht verwacht en slaat het leven dood. In de woestijn knaagt een kale rat aan dorrend vlees, dribbelt door een vaag visioen. Er dreigt een storm en het donker verzandt in ademnood, verliest haar grip.…

De nacht legt haar hand op het vertrouwen van de dag, de oude man voor de flapbrug van de dood, - bleek, een vergeelde krant - scharrelt in de vaas van gisteren. Op het deksel van de duisternis bonken de honden, en monken; maar de nacht houdt stram haar grafieten, haar loodgrafieten palm op de warmte van het licht.…

wanneer ik jouw tranen raak kleurt al het grijs waar niets wat het lijkt in duister verdwijnt donkere tinten zichzelf hernieuwen gesloten ogen mij roepen in de nacht ga ik op zoek naar licht in vergane dromen laat de nacht haar tranen kleurt zij mijn dood…

tot beklemmend gevoel tot ver in die nacht…

dis ik leef dicht bij de dood.…

Het afscheid nemen zal pijn doen de dood zal een bevrijding zijn gedachten die opkomen in de nacht in het licht van de maneschijn.…

Laat de nacht in het verleden Morgen is er weer een nacht Iedere nacht zie ik een duizend mensen Allen komen op me af gelopen, komen mij mijn dood toewensen Morgen is er weer een morgen En elke morgen wens ik een duizend dingen Maar het meeste wens ik toch dat ´t licht mijn dromen zal verdringen…

Of jij werkelijk die ster bent kan ik niet in het midden laten het heelal is zo onmetelijk groot dat er nauwelijks een midden is te vinden jij bent dood, ik hou me groot onze liefde blijft oneindig maar als jij wel die ster bent dan geef je mij jouw licht om me lichter te maken in deze diep duistere nacht.…

Wat wij zijn overeengekomen vergat ik nog in diezelfde nacht, ik wacht op haar; ik hoop dat zij geen schim was in mijn dromen.…

Als twee druppels vliegen vonken 's avonds nacht tegemoet Vuurvliegjes lichten immer altijd bij Hoewel hun schaduw reeds de dood vonden verloor te allen tijden de nacht Door subliem samenspel van krach- ten moet nu reeds worden ingebonden door krokodillentranen te plen- gen, nachten te verlengen Hoewel inmiddels poes su- blimeert…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

licht verwarmt geeft leven doet zien wat nog niet was licht verlost geeft ruimte doet leven wat gevangen zat licht verbaast geeft hoop doet verschijnen wat geen leven had licht waarin jij nu mag wonen eeuwig licht (bij de veel te vroege dood van J.Tj.)…

Roep mij niet wakker midden in de nacht omdat de maan bloeit met zo fel een luister er blinkt voor mij in 't schijnbaar dode duister een dieper licht dan ooit ik heb verwacht, en klank en geur die me onverzadigd lieten en, een voor een, de uren van zaligheid, zijn, licht en teer, niets meer dan rekwisieten: de laatste droom is de een'ge werkelijkheid…

Hoe onontkoombaar is het einde De mens is constant op de vlucht Voor de gevreesde laatste zucht En al het leed op handen zijnde De mensen lukt het om te duiken Zij snorkelen In klatergoud Maar toch is het best waterkoud In uitgezette koopjesfuiken De mens wordt flink gehersenspoeld Zijn eindigheid gaat kopje onder In zeeën vol…

meer dan ooit voor ondergang door pandemie en dood verlangend naar zijn uitgestrekte armen liefdevol warm en teder elkaar bijstaan dat alles zal er altijd zijn doorheen ziekte verdriet en vernietigingsmogelijkheid tot de eindtijd met een nieuw tijdperk voor ogen…

Verscholen in de donkere nacht Verstild door `t lichte kraken Welhaast onhoorbaar, heel erg zacht Dwars door het kikkerkwaken Een ritsel hier, een krabben daar Vol leven, als de dood Voor al het schaduwstille gevaar Voor tanden bloedig rood…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

raak uitgeblust word doodmoe knars knel wring niet langer doorkruis kolkende luchtmassa's zoek het hogerop Dood, in feite zijn we naaste buren dagelijks kruisen we elkaars pad het licht brandt zelfs 's nachts bij jou bedrieg ons nog even voor de schijn…

het vermaledijde aardse dwalen ik zweef met open ogen en vragende handen op het immer lengende lover van lichte luchten luisterend naar de slepende zoete stille zuchten die eenmaal in mijn hart een vlammend vuur doen ontbranden zuig mij in je armen redder van de nacht vertraag het doodse malen over het vermaledijde aardse dwalen; bij…

in roodwarme stralen overpeinst de zon de lange zomerdag zakt in het eigen licht als nacht haar donker baart met schemering als tijdloos wisselkind waar eendaags leven overgaat in dood het geboortebrood voor hen die in het duister hun bestaan vergeten…

van de nacht Zodat het licht me beter valt Dan hoef ik ook niet meer te denken Mijn leven is vergald…

Kleine twinkelster Daar hoog aan de lucht Je bent zo enorm ver Het lijkt wel of je vlucht Kleine twinkelster Schijn nog één keer Jij blinkende glimster Op de donkere aarde neer Kleine twinkelster In de verte het morgenlicht Vlucht je weg naar ver Jij twinkelend sterrelicht...…

ik zou nog niet willen sterven maar ik ben moe, zó intens moe ik ben niet bang als de nacht ín mij komt als bode van het Licht…

dag vuurvlieg trillend stipje in de nacht je trekt mijn oog en aandacht naar je toe totdat het daglicht komt en ik je niet meer zie maar dichtbij weet tot straks wanneer je licht opnieuw zijn trilling aan me geeft zodat ik lach of zacht mijn ogen sluit…

Hoe meer kou en duister in de nacht Hoe meer warmte en licht de zon brengt de volgende dag…

net nog voor het slapen gaan vlak voor een sluimerend bestaan stuur ik u, het is donker, uit het zicht nog even heel snel een gedicht er rijmt niets op twaalf ik lig hier op zaal F ik kijk om mij heen, zo moe maar mijn ogen doen er niet meer toe ik weet niet of ze luistert mijn mond fluistert zuster, goedenacht een licht gaat uit en wacht…