Alle inzendingen over naderend einde

mijn waken ondiept zich in slapen verzandt in nodeloos herhalen er is een punt van inkeer, misschien wel nu of nooit. Ik weet het niet en kom weer boven water, ik stel me een vuurkorf voor, daarin een gloeiende massa, amorf, waarvan de sintels zich mengen met de fijne druppels van motregen, geknor in de lucht, een vliegend varken…

maakten van het natte zeezand we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug het nieuwe dromen is begonnen samen in deze blije wereld.…

toen ook voor hem, zoals voor iedereen, het onvoorzien einde langzaamaan kwam naderen, werd hij als zondebok de woestijn der vergetelheid in gejaagd. geen kat keek daar nog naar hem om, moederziel alleen is hij zoals een hond gestorven. zoiets is erger nog dan god geklaagd.…

maandagochtend bij luwte van dit traag ontdooide lichaam ik kijk in mijn zeespiegel en zie een naderend eiland het tijdstip is onbeduidend want niets blijft bijvoeglijk voornaam de vroegte oogt nogal waterig aan het einde van de sneeuwrand met mijn hals over kop trekken tranen over beslagen glas blauwe maandagen, grauwer dan grijs…

en zandkastelen maakten van het natte warme zomerzand we naderen het einde van het verhaal en komen hier nooit meer op terug het nieuwe dromen is begonnen in een nieuwe droomwereld door mij ontworpen voor jou.…

Heel aarzelend en tentatief aan de oevers van de avond in zijn vlucht de aarde nakend zwoof hij als een grijze reiger onvermoeibaar eigenwijzig 't einde van zijn leven nader onder wakend argusoog van een bruine kiekendief die niet, zo wist hij te ontwaren, een aardedonkere donderwolk noch paardenspan van Helios, teugelloos hun baan…

Terug op de fiets naar huis landt een kwikstaart op het asfalt het pikt her en der een beestje vliegt op als ik aanstorm ik fiets verder en aan het eind van de weg stijgt een blauwachtige libelle op het fladdert even, in mijn buurt volgt dan een eigen route ik sla af en nader mijn woonplaats gekwaak van kikkers komt mij tegemoet vergast…

Mijn leven streeft, een snel-vlietende stroom, Naar 't schriklijk eind, de onbekende dood. Nader, rusteloos nader: en mijn schoot Droeg nimmer vrucht, mijn zoetste droom bleef droom.…

Tijd, opening, pijn, reflectie, Het staat en het loopt, en Het beweegt, naar, van, Ongeveer, loopt het op zijn Einde, ik was naderende (Om mijzelf te zien verschijnen.) Lig ik, hoor ik mijn oor, Proef ik mijn lip, Het hart loopt over En het oor raakt niet vervuld.…

de buitenrand biedt wankel een vervolg op de onzekere tocht waarvan het einde gehuld in ongewis de stilte voorlopig nog bewaart maar in het blikveld naderen zijdelings meer donkere wolken die onontkoombaar moeten leiden tot een storm alleen de meeuw blijft zweven onverstoorbaar vooralsnog…

de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat de vakantiesfeer die ons nog even dromen laat al zorgt de naderende herfst voor rust en vree lange avonden brengen ons op een nieuw idee een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn…

Met trage slagen dirigeerde hij zijn eigen einde nader het fermate vóór de rust van een tel eeuwigheid. En zagen zijn ogen de solist in de kamer die al tamelijk lang stond te kijken naar het wit om zijn mond en de kleur van zijn voeten, die bij het da capo langzaam het hoofd bewoog alsof het een vraag gold.…

August is zich bij nader inzien een eeuwigheid aan het omkleden.…

De muziek die streamt is op zijn einde, de naderende stilte wordt gevuld, door kaarslicht op tafel en in de vensterbank. Venkelthee staat af te koelen tot drinkbaar. Een verstorende reclameboodschap leidt de stilte in. Mijn laptop ruist, de cursor knippert me vragend aan. Welke woorden zullen er in de volgende regel staan?…

De Paasbaas van het Knollenland las slecht nieuws in zijn handelskrant: SURPRISE-EITJES ZIJN NIET GOED, DOOR SALMONELLA, WORDT VERMOED. De baas bezwoer zijn langoordieren: ‘Dit gaat ons Haasfeest niet verstieren. Ik heb vlug eitjes bijbesteld in Vederhof te Vrijeveld. De kippen daar zijn opgetogen – dat choco-ei gaf schele ogen –…

de mokerslag We kunnen het leven niet overwinnen niemand nóóit Kom ga je mee. Samen wandelen naar het verre kijken naar de sterren schreeuwen naar de golven "we komen eraan ... Ja maan we komen" Omstrengeld liggen op het strand. steeds dichter komt de rand laat ze maar komen de golven Laat ze ons overspoelen laat het toe…

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, - en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, - zal 't míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in 't schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. - Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen...…

laagland van getemd gemoed zonder opzichtig kabaal voelt zij haar einde komen in de delta als voorportaal naar beddingloze dromen…

Terwijl ’s nachts de klok traag tikt als ogen te lang staren in gedachtenduister vliegen vlug de dagen heen als de bekende schaduwen tja we worden al meer ouder grijzer kaler kouder wijzer valer zou soms weer het einde van het jaar naderen of kom ik echt elke dag al die uren tekort ik weet het niet...…

Ik hoor de nacht die nader-zijgt, – en beider zwijgen... Ik voel uw hoofd naar mij geneigd, – zal ’t míjne neigen? Uw aangezicht is vreemdlijk stil in ’t schemer-leven... Ik zie het laatste dag-geril in de avond-dreven. – Is dit een einde of een begin?... Uw handen glanzen; uw blik is als violen in verslenste kransen...…

zij tot rust in haar haar moeder Jouw moeder nader tot haar!…

Grijs wit-glimlachend staat hij daar -achter glas- mijn vader hoe verder ik van het raam weg moet temeer komt hij me nader vermoeid beweegt hij beide handen en ik denk dit is de laatste keer een zaaiend grijs geschenk ------------------------- uit: 'Schiereiland', 1979.…

Heel dicht bij jou Proef ik de liefde weer Ik ga er helemaal in op Er is niets anders meer Geen woord is nog belangrijk Als jij me zo verwent Want elke tekst vervalt, als jij Zo heel dicht bij me bent…

- zo gij rondom op wieken van de schemering komt rijzen, nu doet uw nadering niet ijzen, - ik wacht u - kom!…

(Canon) Kling - klang! Kling - klang! O - ver het woud gal - men de klok-ken als Eng'-len - ge - zang, Vlei - end met to nen van zil-ver en goud: Kling- klang, kling - klang, kling - klang, klang! Kling - klang! Kling - klang! Sta - tig van stem roe - pen de klok-ken met stre-len - de drang: Na - der, o na - der, o na-der tot…

Ver stond de strakke lucht Als een grijszijden scherm Gespannen voor de dood. Aan deze zijde een vlucht Vogelen met gekerm, Onze hoofden over, vlood. De grond bekroop wat groen. Schril staken stengels riet. De wereld stond ontbladerd Uitstervend in seizoen, Dat zon voorgoed verliet, Weer tot de maan genaderd. Wij vonden nog een zoen.…

Het einde lijkt plots heel nabij, de strijd bijna gestreden. En dan een puntje, eerst nog klein, komt nader, dan sneller dichterbij, een botsing nog net vermeden, blij weer met zijn twee te zijn.…

Lijkt het kevertje zich op het einde te beraden wacht een lieveheersbeestje op het naderend kwaad. Want weldra valt er niet meer te ontkomen. Komt de sluipmoordenaar naderbij. In zo'n fijndradig netwerk kan geen schoonheid wonen. Is zo'n lieveheersbeestje altijd de verliezende partij. Vier zwarte stippen domineren het bloedrood.…

wat zegt hij zelf bij het einde van de wekenlange show ? na wekenlang voor en tegen ?…

In verstilde tussenspinsels zweef ik weg tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten…