Alle inzendingen over natuur OR jaargetijde

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Ik hou van de zee in elk jaargetijde omdat ik dezelfde natuur bezit soms rustig, soms stormachtig de oppervlakte rimpelloos in de diepte kolkend wild met zoveel ongekende schatten die nu en dan komen bovendrijven voor vreemden moeilijk te begrijpen maar voor wie mij echt leert kennen die weet dat er ontelbare havens zijn groot en klein waarin…

die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts één klimaat Buiten verkleedt de natuur zich alles raakt losser de wind krimpt en ruimt naar hartenlust ik beweeg mee en laat de bries mijn gang bepalen.…

Ik hou van verandering Van jaargetijden De opkomst en ondergang Van al dat licht De natuur en haar bizarre vormen Van zwaar ontspoord Tot evenwicht Ik hou van het leven In al zijn facetten Niet van geluk Ik heb meer met pech Het slechte, de pijn Dat gevoel dat bruist Wanneer het goed komt Die terugkeer Op de juiste weg Ik hou van…

De gebaren zullen me vertellen, wellicht bij het frêle lamplicht over bladeren in de jaargetijden, over gezichten die verdwenen zijn, hoe sterren spontaan zijn gewist. Je gebaren zullen me vertellen over bladeren in de jaargetijden, luister, weet, ze lopen uit, ze vallen vervangen door helderheid nee nooit, echt nooit vergeefs.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Daar waar de rivier zijn einde vindt Dat is het punt waar jij werkelijk begint Vloeiend ga je over in een vijver Geschapen als de vrucht van je eigen ijver Jij, een rustgevend onderdeel van de natuur In jouw nevel verschijnt een regenboog op 't zonne-uur Ieder jaargetijde pas jij je aan Toch blijf jij zo jaar in jaar uit bestaan Jij bent…

Vier Jaargetijden vergezellen ons bij 't avondeten een Tête-à-Tête pinot gris een zweempje zaligheid zwerft op haar lippen ik weet het is exquis…

wilden zij, weliswaar onbewust, wat eens het voorjaar heette, de naweeën van een winter bestrijden om het komen en gaan te aanschouwen ben ik met ogen toegerust en zie dat de natuur met het tonen van twee gezichten de schaduw en het daglicht kust…

door bos en woud beheerd werden met mycelium in zielentaal waar de natuur elkaars afhankelijkheid kende en er eerbied voor had getuigden monoculturen van het gebrek aan respect door de mens voor de diversiteit om ieder levend wezen zijn kans te geven net als onkruid verdelgen en overmatig bemesten…

Zij is gestreept de koe , een Lakenvelder en daar een ijscoman die over het fietspad scheurt zijn kar blinkt citroengeel de koeientong krult paardenbloesem uit de wei en kust de grutto mijn gekke vogel mijn droeve tango bedek de rieten daken plavei mijn klinkerpad en laat papavers kikkers zoenen omhels de zon op het allerhoogste punt…

Een voorzichtig blauw Gluurt door een dik grijs gordijn Naar een glimp van groen En blij zingende vogels Hunkerend naar de lente.…

Dagen worden langer De lente begint De natuur pas zich aan De lente begint De lentezon straalt De lente begint Krokussen staan in bloei De lente begint Lammetjes gaan staan De lente begint Mensen schijnen vrolijker De lente begint Was het hele jaar maar lente!…

Het najaar dwarrelt uit de lucht En dekt het grasveld toe In goud en geel en oker. De zomer is zo lang voorbij Alsof hij nooit geweest is. De winter is nog zo ver weg Alsof hij nooit zal komen. En ik, Ik zit hier in de zon En wellicht voor het laatst dit jaar Op maandag vier november.…

Voor de zoveelste maal is het weer oktober Verliezen vogels hun stem stoppen tijdelijk met zingen Valt het blad als goud uit de wijde jas van de berk in m´n achtertuin Doet de zon heimelijk en heeft regen plotse invallen Voor de zoveelste maal spreekt herfst ´n taal waarin afscheid, weemoed en herinneringen.…

de klokt tikt met de regen in hetzelfde refrein en geeft commentaar, dat is een zegen voor wie aandacht nodig heeft boven links slaat een stofzuiger aan beneden rechts een zwarte bouvier van de vrouw met hoge hakken die op bureau haar lusten viert zet Nelly Furtado wat harder zij is het helemaal met me eens hoe goed je ook ergens in bent…

Ze zingen niet ze krijsen zich een vooravondconcert forte & fortissimo Ze hebben geen noten op hun zang Hoge bomen hun pleisterplaats Voor koude nacht en vroege ochtend Bij het eerste licht vertrekken ze Verrekken het te zingen.…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

Een novemberse zaterdag kaatst zonnetjes van schaterlach. De wei glooit glanzend, onberoerd, terwijl het water parelmoert. Ik zie een hand tot groet geheven. Ons 'goedemorgen' duurt maar even. Stiertjes staan glazig in conclaaf. Een veldmuis vlucht. Schaduw van raaf. Een boze buizerd krijst: "Van mij!" en daar draaft een 'hallo' voorbij. Een…

een pril seizoen is aan het ontluiken de lente ontwaakt uit haar winterslaap bloesem omrankt het malse groen vlekkeloos kleine vogelkelen kwelen o zo zoet verleidend dit beroert, ontroert en verblijdt deze luister aanstroomt naar m’n hart ik sta roerloos te kijken naar dit landelijke "Hof van Eden" (dat mij tot poëzie dicht kleurig uitgespreid…

de lente verdampt de laatste wintersnippers het zonnetje bloost…

als een ongeschoren kinnebakkus stoppelt het geradbraakte land waar klamme wolken winterkoud door het vale zonlicht weerkaatsen in volgelopen diepgetrokken sporen een strakke reiger spietst zijn prooi en blubbert het met smaak in ‘t zuur…

rood aangelopen completeert het laatste blad ter afsluiting van…

Het water ligt heel sereen zoals zonnestralen aan de hemel staan Door 'n wolkendek dat in de lucht verscheen ligt regenweer nog ver vandaan Blauwe zoete luchten,met wolken als gouden vruchten bestrijken't gebied op 'n enkel moment verbonden aan tijd,als de zon zijn weerspiegeling herkent 't Stille water in een frisser jaargetij is een…

Zal hartje winter weldra komen of zijn het spinsels,enkel dromen? Kou is dikwijls uitgebleven en regen uit de lucht verdreven Is 't verder af te wachten dat voorjaar de kou zal ontkrachten? We zullen kabbelen op de stroom in de hunkering van ieders droom Planten en bloemen zullen ontluiken en de bomen en de struiken 'n Verdwaald lieveheerstbeestje…

Het takje dat trilt. Het twijgje dat wijkt. De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

Bloeiende bloemen aan de bomen schitteren in het morgenlicht Laat de zomer nu maar komen De vakantie is in zicht Vroege vogels in hun verenpak vergezellen ons bij struik en bomen Uit volle borst op hun gemak bezingen zij ons zomers dromen…

Ik duik weer in de herfst, dat is mijn heerlijkheid. Het is niet triest of weemoedig, maar ik geniet van het schrale zonnetje en van de schrale wind, die de bladeren doet ritselen en ruisen, mijn stemming kan niet meer vergruizen.…