15594 resultaten.
De menselijke natuur
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 80 De natuur zoals die werkelijk is,
geven we een onvoldoende.
Het leven zoals het is geweest,
was niet goed genoeg.
De natuur zoals die worden moet,
moet beter.
Stomme dieren kunnen niet denken,
zoals beschaafde mensen kunnen.
Ze kunnen niet redeneren zoals wij.…
uit de rail
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 137 dumpende afval
dendert menselijke trein
ontspoort door natuur…
DE NATUUR
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 576 De natuur is niet
zo mooi en evolueert
op leven en dood.
De menselijke
natuur is vechten zonder
weerga, naar ik zie.
Toch streeft iedereen
naar het volmaakte geluk
en sterft op hoop van.…
mens en natuur
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 437 overal vlijt de natuur zich tegen mij aan
maar in de stad
ben ik er ver vandaan
tussen wat ik eet en zie
bevindt zich dan een muur
van menselijk vuur
modificatie, emulgatie, plastificatie
machines, doder dan steen
scheiden mij van stinkend veen
als had ik alles maar te leen
alles wat ik zie
menselijke hand en been
alles voor mij bekeken…
Drukverschil
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 227 Voor ieder van ons een weg
naar wat onmogelijk lijkt
een verre top, daarachter
het Beloofde Land, dat lokt
met vruchtbaarheid, omdat er
water stroomt van noord
naar zuid, van hoog naar laag
Hoe men de vaste vorm verliest
verdampt, nieuwe vastigheid vindt…
Nieuwe kans
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 59 processen zijn pardoes geblokt
apocalyptisch zal het
menselijk bestaan naar
zijn zelf veroorzaakt einde gaan
door intrinsiek fysiek
verval en niet te pareren
aanslagen van overal
de natuur zal ooit weer het
voortouw nemen om de menselijke
soort een nieuwe kans te geven…
Ten dode opgeschreven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 214 Natuurlijk bestaat de dood,
niet.
Al wat bestaat blijft leven.
Moleculen worden weer atomen.
Zalmen keren stervend terug,
naar hun geboortebron.
De dood is een menselijk ego,
door deze dichter,
ten dode opgeschreven.…
Pieken en dalen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 61 Het dal wanneer je de ogen opent zware sloffen naar de keuken lopend
De ochtend giet je zwart in een kop
Je staat weer beladen op
De cafeïne vergezeld van nicotine
Ik snuif de ozon op in de ochtend zon
Een donderslag bij duistere hemel en ineens is daar het licht
De donkere wolk verdwijnt kijkend in de koffiedik
De chemische rommel maakt…
Zomer-nevel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 79 Het leven speelt
geen menselijk theater
met de armoede van stilte
de dood is natuurlijk schuw
voor het helse lawaai;
Het zwoele landschap vraagt
en neemt de mooiste dromen
ook de zomer-nevel
gaat in tijd voorbij.…
de visarend
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 161 sierlijke vleugelslagen
maken hevige wind
een bruinwitte schicht
raast
sneller dan het
licht
Om dan even te zweven,
beter dan
een vliegtuig
enkel wat wolken
belemmeren zijn
zicht
als jager geboren,
hangt hij hoog in
de lucht
Om plots dan
in zee te vallen
echt doelgericht
na weinige tellen
schiet hij omhoog
met tussen zijn…
Regen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 135 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
Innerlijk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 281 We kijken allen van binnenuit naar buiten
Zetten ons oordeel af
Door met kracht de deur te sluiten
Kijken door andermans ogen volgt niet door een straf
Vind rust voor je woede gaat uiten
Door geweten versterkt vergeven, is niet laf
Wens niet te ontvangen wat je de ander gaf
Er komt een dag dat we op ons zelf stuiten
Geen actie is ook een…
WIJ
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 173 Wij Mensen zijn ooit door een God gemaakt
Een liefdevolle, giga-wijze Moeder
Een kunstenaar, een Schepper, Een Behoeder
die over 't welzijn van de Wereld waakt
Wij zijn ooit naar het evenbeeld geschapen
van deze Moeder-Vader-lijke Draak.
Elk met een onbetwistbaar eigen smaak
(dus 't heeft geen zin een ander na te apen)
We zijn bezield…
Menselijk
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 83 Hij ademt voorzichtig
in deze onbevangen stilte
een woord van vrijheid
misschien subtiele kern
van grenzen, gelijkgestemden
het is al donker in de nacht
maar dat doet geen pijn
omdat hij niet meer wacht
met mens te zijn.…
In liefdes schoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 54 Op goede dagen ben ik niet alleen
loopt liefde mee, een stapje
opzij is dan zo gedaan, als
het ware in liefdes schoenen
gaan staan en voelen en weten
wat liefde zou doen, liefde die
de ander begrijpt en neutraal
houdt van iedereen, onrechtvaardig
neutraal evenveel van iedereen
omdat zij zoveel groter is dan wij
Op goede dagen loop…
het varken en de zwaan
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 137 een lijvig varken en een witte zwaan
gingen samen eens uit eten
het personeel had goed haar best gedaan
maar was toch nog iets vergeten
want een zwaan kan echt geen vlees verteren
terwijl een varken alles eet
dus ze moesten toen improviseren
en dat kostte nogal wat zweet
maar toen alles dan op tafel stond
kon het etentje beginnen
het varken…
de ezel en de slang
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 goed oppas
want je lijkt haast wel seniel
de slang werd alsmaar kwader
en hij dreigde te gaan bijten
hij sloop voorzichtig nader
maar dat zou hem weldra spijten
hij zei: ik ken geen ander
die zo dom kan zijn als jij
je bent bepaald niet schrander
dus zeg jij maar niets van mij
de ezel zei: jouw slimheid faalt
want door je giftige natuur…
de olifant en de mug
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 201 er was ooit eens een olifant
die last kreeg van een felle jeuk
hij lag net aan de waterkant
en vond dit nou bepaald niet leuk
de jeuk zat aan zijn rechterzij
en hoe hij zich ook bewoog
hij kon er met zijn slurf niet bij
want het zat net iets te hoog
een mug die hem daar bezig zag
bood heel galant haar hulp aan
de olifant schoot in de lach…
Judith
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.956 Toen Judith Holofernes' donker hoofd
Zag in de tent op 't gouden praalbed stil,
Heeft zij, vóor dat de rode lippen kil
En 't oog van laatste leef-glans was beroofd,
Haar lippen op des Veldheers mond gedrukt,
Veilig bezittend wie zij 't leven nam,
Drinkend de siddring, die 't van vreugd verrukt
Begerig mannen-lijf ontstijgen kwam.…
Als de avond is gevallen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 79 De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag
het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag.
Het naambordje siert nog steeds de muur
glinstert na in de zon in dit avonduur.
Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan
het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…
Het beeld schudt en schuift en straalt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 60 De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet
om het een of ander de plek verander je niet zomaar,
ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar.
Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet.
Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen.
Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien,
waar ik uit voortkwam bovendien.
Ja…
de zandkorrel
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 211 een klein fijn korreltje van zand
verloor zijn hechte band
toen de wind hem even meenam
en hij zo in woelige zee terecht kwam…
verzwolgen door klotsend water,
aangezogen met veel kracht,
naar bodemloze diepte gebracht,
waar een schelp zich wel ontfermde
over het verloop van zijn verdere lot…
de oester besefte waarde, gaf al zijn liefde…
de bloemetjes en de bij
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 146 opgesloten… vind ik niets voor mij
dus laat me los, maak me vrij
ik wil stoeien op de groene wei
met mijn soortgenootjes: de honingbij
ik ruik de planten en de bloemen
maar zit gevangen in mijn korf
mijn vriendjes hoor ik heerlijk zoemen
och, wat vind ik dit ellendig grof
want alle bloemen wil ik kussen
ik wil vliegen, ik wil brommen
zie…
Menselijk?
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 669 Nu onze prins-gemaal plots niet meer leeft
Haast ieder zich om hem te prijzen
Als vader, diplomaat, als wijze
Die posthuum zoveel inspiratie geeft
Zit het dan toch in onze aard misschien
Om pas een dode echt als mens te zien?…
Menselijk
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 172 Hij ademt
in deze onbevangen stilte
een woord van vrijheid
misschien subtiele kern
van grenzen, en gelijkgestemden
het is al nacht
maar dat doet geen pijn
omdat hij niet meer wacht
met mens te zijn.…
menselijkheid
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 195 als je op de koffie komt
wil ik je bittere chocola geven
dan proef je waar het leven naar smaakt
en wie weet komen wij misschien ooit nog samen
in een boek terecht met slechts het vermoeden
dat wij meer dan dichters waren…
MENSELIJK
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.696 Helaas; de zwakke mens in dit weemoedig leven,
Hij heeft een weinig vreugd zo noodig voor zijn hart:
Wij hijgen ras naar ’t eind van dorre lijdensdreven,
En spoedig al te lang valt ons de nacht der smart.
Ook, Heer, wij trachten wel te bidden dat Uw wille
Geschiede! – doch vergeef onze arme kindertaal,
’t Bedroefde hart, bij ’t vroom…
Menselijk
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 73 Stenen worden gestapeld
gemetseld tot een muur
om ons te beschermen
tegen kou en wind
de muren worden omgeworpen
met de stenen wordt gegooid
wij staan weerloos in de wind
en deppen onze wonden
geen hart bevat de warmte
om muren te beschermen
in omzien naar elkaar.…
Menselijkheid
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.475 Ik, die mij somtijds klein voel in dit grote Leven
dier duizend zonnen, boven dees mijn doodgaand hoofd,
en moedloos dwaal omdat ik hier als mens moet leven
en mij geen hoger doel van wezen schijnt beloofd....
- Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen
wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond,
standvastig en steeds levend…
Vertel
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 110 vertel me wat de natuur vindt
van ons menselijk schrikbewind…