Alle inzendingen over nazomer OR seizoen OR herfstig

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Mist-grijze herfstige dagen mensen mistroostig en moe rukwinden en onweersvlagen en ‘t avondduister te vroeg Nevel sluiert over stoppelvelden Krassende kraaien in de lucht die ‘t einde seizoen melden in een circulerende vlucht stoep en paden schoongeveegd opgehoopte blaren rotten in de goot de natuur heeft zich ontkleed en…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Ik ben de nazomer nog lang niet moe Zo'n Indian summer is Tiramisu Een zoet dessert na zomerse gerechten Die gouden zonneweelde die zich hechtte - Cliché, ik geef het toe, maar ik verveelde Mij niet, 't is een oud woord waar ik mee speelde - Geen mosterd na de maaltijd die 'k u deelde 't Was eerder de cognac die 'k…

hij heeft zich neergevlijd voor mijn deur bode van weekblaadjes en vogelvoer lamplicht verzilvert het trage spoor van een huisdier, op weg naar morgen aan ragfijne draadjes hangt het leven van een kantklossende koorddanseres en wind die in vlagen zijn plagen stoot veegt onverdroten mijn straatje schoon gehuld in getijdenjas van jaren…

dat ze al weer elf zijn kijk nou toch die lengte en opnieuw weer voller, mooier vind ik zelf hoewel je het één van de tweeling toch wel aan kunt zien dat die meer op de wind.. herinner jij je nog dat ene jaar toen ze te weinig dronken? goed dat wij toch die bolle stevig hebben aangepakt hij is mijn grote trots geworden wat vind…

nu dit seizoen zo voelbaar naar een einde glijdt de avonden zich lijken neer te leggen kom dan, juist dan nog in mijn late zomer en leef met mij bij dagen na een rijke bloei van de volledigheid…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo.…

haar zachtheid verschijnt nu daglicht zich terugtrekt onder haar vleugels…

De late zomerzon is zoet en zacht, het licht diffuus, de bomen nog mooi groen na eindelijk wat regen terwijl de laatste vijgen rijpen. De meeste zomergasten weer naar huis een enkeling is nog gebleven, de druiven zijn geplukt maar de kastanjes hangen nog terwijl de laatste vijgen rijpen. De overgang van heet en buiten naar rust en stil…

oh mocht het leven altijd geuren naar mahonia en zoete wijn zo zittend in de zonneschijn ik zou nooit meer ergens over zeuren wat chips muziek en een goed boek twee wespen die mij totaal niet storen ik kom tot rust voel mij als herboren voor eventjes geen moederkloek de klok tikt verder op weg naar vier dan druppelt iedereen naar binnen…

het zomert na: we worden erg verwend die ploert van koper weet voorwaar van wanten en dus beheerst hij elke dag de kranten de warmte is voor velen ongekend een paddestoelenweelde annonceert: de zomer sterft maar herfst is niet verkeerd…

September schittert als een veelkleurig palet altijd weer anders. Op welke wijze tranen vloeien bij rozen waarbij zij in een bui van heimwee zelfs nostalgie herinneringen ophalen over een afgelopen tijd waarin geuren en kleuren zich van hun beste kant lieten zien terwijl blaadjes beginnen mee te stromen op golven van stilte. Dat bomen…

Dat beeld en geluid van een afgelopen seizoen als zoete herinneringen worden opgeslagen in mijn teder hart waar momenten van gezoem en gezweef opnieuw worden afgespeeld maar ook hoe bewonderenswaardig het gefladder van menige vlinders in mij blijft voortleven.…

Zonnige luchten zomer hangt aan de waslijn als najaarswind waait…

Het seizoen is weer herfst geworden. Ook ik werd een oude, herfstige man. Dromen zijn tijdloos en ik droom. Ik zie mijn jonge moeder terug. Ik kus haar teder en ik fluister. Wees maar niet zo angstig moeder. Vanaf nu blijf ik altijd bij je. Appels vallen nooit ver van de boom.…

Herfstige rivier mijn reflectie in water stroomt weg zonder mij…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De sneeuwbes fonkelt alweer een herfstig wonder je kikt ervan op…

Een plotse wind steekt op door het herfstige park het sneeuwt blaadjes…

zachtjes glijdt het zonlicht door het grote raam dat het spinnenweb verlicht wiegen bladeren naar benee koesteren zij de vrije val herfstige schoonheid weldra passé koel tikt de tijd voorbij gaat deze nou werkelijk sneller of ligt dat nou aan mij…

wijl één enkel vlinder honing tracht te puren uit een roze rode begoocheling bloeiende munt me aanmaant de blaadjes te plukken vooraleer ze wegkwijnen onder de grond mijn berk zich met gezichtsverlies bezig is aan te kleden in herfstig geel talrijke geruchten uit de notenboom verloren raken in het hoge droge gras speel ik helemaal…

het bos valt in zijn bladeren, schuift paden voor zich uit gistende aarde met open poriën, kloppend als vertrouwde adem aan takken hangen ongeruimde tijdperken te wachten op verlossing, genade, nachtschade, aanharking zelfs het weinige is ongerijmd, meestal nadat iemand struikelt monotoner dan een kettingzaag, voorspelbare namen…

de daken dekken de zwoelte af ik tracht nog die gedachte te vangen het voorbije seizoen was ook laf ijsblokken versteenden in doodlopende straten "die Welt ist etwas vergangen" ik ben achtergelaten in de koele kelder, een klein venster toonde eerst wat mist later, veel later werd het trager helder de lust verdween in de geijkte…

in nazomers zonlicht strooit eens groen lenteblad warm herfsttapijt aan de voeten van de bomen waar daaronder de belofte van vernieuwing groeit aan de losgelaten schaduw van wat verleden is om later dan weer in nieuwe levenslust te bloeien daar waar wij gezellig de volle oogst genieten korten zich dagen sneller naar lange nachten de grijze…

Eeuwige nazomer 't Was reeds november haast Maar -regelmatig toch- Scheen weer de zon Soms was het bijna zelfs Zondereenjasaanweer Wat onberekenbaar Omdraaien kon…