Alle inzendingen over nemen en geven

en geven soms hapert de natuur na het eerste slotakkoord…

nog heb ik je boek niet uit het blanco inspireert als letters kalligrafen worden en hun harten dragen in zinnen vol liefde nooit is er verleden tijd als we pagina’s terugslaan en emoties in passages weer herbeleven tot in detail van nemen en geven natuurlijk zouden wij dingen anders doen de zoen blijft overigens gegeven…

en geven waar karakteristiek perspectieven plooit looit zon een tanige huid waarin van ogen vol passie in lange nachten vurige hartstocht is te verwachten…

en geven Dit alles doet me zoveel pijn het zou al beter gaan als ik wist Dat jij daar ergens aan mij denkt en me ook ontzettend mist…

Verandering is noodzakelijk, verre van vermakelijk… Doch als zij nog samen gelukkig verder willen leven wordt het een kwestie van wederzijds nemen en geven. Na 51 jaar huwelijk lijkt dat toch niet onmogelijk voor ons, als kinderen maar onze lieve ouders willen de ouderdom met man en macht verhinderen……

Maak de kat maar vast wijs want het is namelijk minder nemen dan geven. Wees er maar snel bij voor je het weet kan het niet meer. Of wacht je geduldig je verlangen af. Keer op keer. Het is een keer bekeken en dan doen ze niets meer voor jou. Maar dat ben je natuurlijk al gewend alsof je je eigenlijk zorgen maken zou.…

zolang al geleden Zo ver van 't heden Zo ver van vandaag De wereld lag toen nog aan je voeten Het leven was jong Een mooie droom Kan ik nog eens even met je praten De boel even laten Laten zijn We kunnen de hele nacht nog bomen Over verloren dromen Die niet meer zijn Als een film van je leven Gaan nachten voorbij Van nemen…

langs de distels van mijn leven plantte jij een roos en ik verkoos die aan jou te geven…

Zo komt er nooit een eind aan ‘t geven: Ik geef maar wat ik geef, blijft mijn… De wondre dingen van dit leven Willen niet weggeschonken zijn. ‘k Zocht u met schatten ongewogen, En ledig keerde ik van de reis.…

Ik gaf je liefde Jij nam de benen…

en geven in de eikenboom brengt zij een maretak tot leven…

haar lach plakte plezier op de geschenken kleurde papier dwarrelde linten van alle lengten een verrukkelijke verrassing van vele variaties licht in de vormgeving van een adem- benemende beleving wie dit gaat overkomen zal er nog lang van dromen een ontmoeting op dit paradijselijk niveau krijg je niet zo dat stukje hemel…

gradaties waarin het geven nemen wordt door tal van lustige variaties…

ik zocht mijn schatten in het kleine hebbeding dacht de ander te verrassen maar er schortte iets aan mijn verzameling ik bleef maar op ze passen om iets weg te geven was helaas al lang geen optie meer gebleken ik voelde macht met bling en glitter om me heen dacht me minder vaak alleen ben ineens gestopt zag mijn vrienden zo verdwijnen…

ik gaf haar een roos zij vouwde stralend het blad in verfraaien ik voelde de pijn van vervormen en kleur hoopte dat de bloem niet meer in leven zou zijn keek haar toen aan zag in de ogen mijn kleren hoe zou het mij dan vergaan als zij dat bij mij ook probeerde de spiegel antwoordde ontnuchterend snel ben ik de man die daar staat…

al jong heb ik mij omgeven met stukjes leven die ik belangrijk vond een lieve blik een leuke lach van een warme mond die ik graag zag zij maakten de dag die ik voor het slapen gaan nog eens liet passeren toch ontbrak er wat iets waar ik geen vat op had liefde uit mijn hart kleine handen namen maar stukjes van mezelf geven…

(het leven is niet enkel nemen..maar ook geven.)…

je dacht dat geven je leven was zij hebben alles genomen je kracht en je lach jij kon het niet meer aan bent er aan onderdoor gegaan jouw bron is na jarenlang wellen droog komen te staan nu zijn er alleen vragende ogen niemand om je heen jij hebt nemen moeten leren met kleine stappen proberen wat anderen geven te accepteren…

een mooi boeket alleen de bloemen spraken niet gekregen maar zonder liefde in een vaas gezet zag je ogen emotieloos langs vorm en kleuren gaan jij nam ze aan een routineus gebaar het kaartje was je totaal ontgaan heb het teruggenomen deze bloemen zullen zonder warmte nooit tot bloeien komen…

mijn uitgestoken hand heb jij gepakt ik zag je levenslijnen je voelde warm aan een kleine palm waarin lange vingers overheersten zij vertelden in beweeglijkheid over je leven de drang om steeds te geven voor nemen maakte jij nooit tijd daar was je niet op voorbereid ik heb je vastgepakt op het keerpunt in bestaan toen jij jezelf…

De dood is geen vriend van het leven het leven niet dat van de dood maar ze zijn wel zielsverwanten Ze neemt, ze geeft, ze relateren in een blijvende broze verbondenheid in een zogenaamd verstandshuwelijk…

vaardige vingers vlechten de madeliefjes tot krans jij hebt mij in geel wit met lente omhangen jouw armen reiken mij zomerse warmte jij hebt geven tot talent van het leven gemaakt bent daarvoor vaak tot op de bodem gegaan streef naar balans geef nemen nou ook eens een kans…

mag ik je vinger zonder meteen de hele hand te nemen naar je kijken met een blik die opening in liefde geeft je stem laten vertellen wat jij allemaal van mij weet en dan je kus beantwoorden zodat je mij nooit meer vergeet…

een handvol licht is snel gebracht in deze donkere dagen flitst op weerkaatst als lach in een gezicht vaak schijnen bloemen onverwachte kleuren in de ogen springt een hart op in geluk en kan de dag niet verder stuk een handvol licht is zo gegeven verrijkt jezelf en een ander in dit leven…

stukjes leven vlocht ik tot mijn matje kleur deeltjes van een ander die pasten bij mijn geur ze leerden me het leven vooral hoe ik moest geven wie ben ik nou is er niet méér te wensen dan de kleur en geur van andere mensen ben ik zelf niets de schaduw slechts van anderen doe ik vandaag nog iets…

dat ik een leven heb gehad leed beitelt traag de diepe rimpels tot op vandaag plezier en verdriet liggen zo dicht bij elkaar lachen en wenen bieden iets een onvoorspelbaar... levenslied want in het leven is het altijd geven en nemen alleen ongevoeligen verstaan dit niet!…

maar geven dus hieruit is duidelijk onze les te leren je kan niet alles naar jouw wil zetten en keren…

wordt gedeeld vader die je laten lachen of – soms – huilen je hebt vaders van toen en nu van morgen en ooit vaders die kunnen zeuren die binnen of buiten de lijntjes kleuren die streng zijn op hun tijd vader of vriend zijn – door dik en door dun je hebt vaders die met jou stoeien jou bevechten bij het groter groeien vaders die ruimte nemen…

samen geven, Wij horen gewoon samen, en we gaan door met het leven, we gaan door met de ritme van het leven.…

50 jaren samen liefde vertrouwen geloven 50 jaren samen warmte geven en nemen 50 jaren samen vreugde verdriet houden van…