Alle inzendingen over nemen u te grazen

Op de fjordhelling grazen geiten onbezorgd hun leven slijtend, beelden al springend de aard der Noorse vertellingen.…

Onstuimig in bloei het land barst uit zijn voegen de zon op zijn helst de koeien van de hand Gods geschapen en maar grazen…

De jood verschuilt zich ondergronds, jawel! Dat liegt de hater, die heel graag wil zien dat Moossie rap verschijnt, naakt bovendien. De Leider maakt dan snel een ware hel. Het oude volk presteert meer dan de held voor wie geen enkel mensenleven telt!…

Den Haag Vandaag haalt hij niet meer zijn lijf is gauw aan sterven toe en na het rochelen ziet hij weer… het grazen van de bonte koe.…

Laten we de duivel te grazen nemen, met wie jij in de slaap op moet trekken, met genoegen zal ik mij voor de daad lenen, om alleen die schim te wekken, om deze met de mist naar de noorderzon te laten vertrekken.…

Ik zal de duivel te grazen nemen, met wie jij in de slaap op moet trekken, met genoegen zal ik mij voor de daad lenen, om de schaduw te wekken, deze door de mist van het gevoel naar een noorderzon te vertrekken,om doelloos zonder traan te wenen.…

Het zijn gitzwarte ze glimmen ze glanzen ze dralen zo uit de hoogte zo van wat wil je ze grazen ze talmen het eerst ze buigen ze neigen ze rekken ze strekken zo nobel als steeds…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

De koeien in de weilanden grazen geduldig de lammetjes staan met hun ouders een grasland verder in de hoogte op die paal daar zit warempel een nest van een ooievaar. Na de volgende omrastering staat een koppel paarden geduldig te grazen, een veulen dartelt om de moeder heen.…

op deze plek dit stukje aarde ruist het gras niet langs mijn enkels er grazen vette koeien ik ben de zon de zon die in veelkleurige dampen wordt gesmoord…

hen voorbij de horizon in een zachte zucht de schapenwolken grazen vredig verder daar hoog in de lucht vlak bij naast hen is hun herder…

Boodschap voor ouderen! Klijnsma die wijze vrouw wijst op het nut dat een moestuin hun biedt Dus in het kader van mantelzorgvuldigheid heb ik vanmiddag moe’s tuintje gewied…

winter van asfalt Welk gif van redenaties gebruik je tegen het weten over alle levens waaruit je adem wegneemt wie brengt jou de slaap nu je onze geschiedenis vergalt met deze tucht over verdwaalde nomaden Ga desnoods in je eigen naam uitkeringstrekkers lastigvallen met nog te doppen boontjes als daadkracht je verlangen is of neem…

neem van mij wat je nodig hebt maar neem mij heel en in het geheel niet stukgeslagen maar aaneen geheeld tot wij. © Ina Sousa, 2003…

in weerwil van het uur van de wolf ik wil weer…

Neem mij tot je als brood. Drink mij, adem mij in. De binnenkant van je huid zal ik kussen, je gebeente verwarmen. Je hart dat als een getergde vogel tegen de kooi van je ribben slaat, zal ik liefkozen zachter dan het licht de toppen der bomen. Om alles wat mij niet langer lief kan zijn. smeek ik je: lijf mij in.…

en vergeet dat van die superster word maar ’heilige onder de tafel’ en niet meer ‘zoon van God’ die klus is zo zwaar dat weet jij als geen ander blijf maar hangen / blijf maar logeren naast die kerk van spekachtige zwarte natuursteen als je ondertussen maar flínk te keer gaat en geniet Jezus jij hebt je portie al gehad neem…

Na 't eenzaam verzet van Youp van 't Hek tegen menig helpdesk-bottleneck trok 't Vlaams cliënteel massaal aan één zeel en doorbrak het dovemansgesprek.…

Neem een man, neem een vrouw. Neem mij, neem jou. En laat ons binnen een jaar of dertig nog eens op deze zelfde plek komen staan en nog eens kijken naar diezelfde bosrand en nog eens zoeken naar elkaars even koude hand en denken: ja --------------------------- uit: 'Van aarde', 1999.…

Neem mij neem alle controle over en beweeg je zodat je me meeneemt naar momenten waar herinneringen geboren worden waar tijd geen tijd kent en waar warmte zijn oorsprong vindt Neem mij neem mij mee, ontvoer mij naar wellustige gedachten die likkebaardend verschijnen en worden voorzien van het mooiste laagje vernis hoewel dat eigenlijk…

Men neme afstand tot de fenomenen Je hoort de mensen, niet de dingen zingen Men neme zomaar uit de losse hand Een snapshot - en ziet later in close up Het ongeziene blikverruimend beeld Dat luider spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken…

Ik snap niet dat je penalty ’s kunt missen. Zie hier, hoe ik een strafschop vroeger nam: Haast blindelings gaf ik de bal een ram, Waarna de doelverdediger kon ‘vissen’. Die jeugdherinnering is blijven hangen, Wat kan ik naar die tijd van toen verlangen.…

Oogverblindend mooi lach naar mij raak mij aan zie mij zie mij zandkorrels kom neem mij mee naar het zilte nat waar golven rollen…

Ik geef mijn stem mee aan de wind Langs de dagen en de nachten Langs een droom en werkelijkheid Ik geef mijn warmte mee aan de winter Langs lage wolken en vederlicht gemijmer Langs witte dekens en roerloosheid Ik geef mijn bladeren mee aan de herfst Langs de lente en de zomer Langs een traan op papier Ik geef mijn liefde mee aan de nacht…

Kus de avond begroet de nacht kleur naakt de kim geef mij weer kracht geelgoud zand raakt onze voeten pak mijn hand laat golven groeten voel het helmgras zie de kleuren proef hoe het was ruik de geuren wil mij laven bevecht onze zee wees mijn haven toe neem me mee…

niets geeft je garantie voor een gelukkig bestaan of je nu wel of niet naar het stadhuis bent gegaan het gaat om je zelf of je wilt nemen en geven zonder dat bestaat er geen geluk in het leven…

Ik geloofde niet in liefde Tot ik jou zag Hou van me… Nog een keer Neem me mee Verder dan ik ooit zou durven Leid me… Nog een keer Het verlangen Maakt de belofte zo zoet Bevredig me… Nog een keer Ik weet niet Hoeveel keer ik nog aan kan Ik weet niet Hoeveel keer ik overleef Maar tot ik doodga Smeek ik je Nog een keer Nog…

“iedere droom stuurt me naar de werkelijkheid iedere werkelijkheid stuurt me naar een droom” neem me mee de klok luidt nog meer dag ik blijf achter, luister naar de herinnering van mijn naaktheid waar echte vogels de nacht wegvlogen, onbevreesd om uren uit nieuw geluid te winnen ik verwacht de zee, wil de doofheid uit mezelf wegduwen…

golven rollen niet meer zoals gisteren, het maanlicht oogt dunner als te voren aangeveegde tranen klinken onwaarachtig schoenen van lood worden uitgeklopt kleuren niet bij het geheel dat een slotakkoord heeft wat onherroepelijk klinken zal daar in zomerland…

ze wilde het kind bij het afscheid omhelzen hij weerde haar af voelde hij iets aan haar nabije dood misschien de geur van afscheid ze had geen woorden het jonge kind evenmin het beroerde haar het kind keek niet om vergeefs zwaaide ze hem na verdwenen jongen ze ging naar binnen het huis was niet meer van haar een snik ontsnapte…