Alle inzendingen over neuren OR eenzaam-droef

Een vacuum, zwart, eenzaam, eindeloos en koud."…

Winterdag, begroet mijn ziel neem even mijn gedachten weg langs landelijke kronkelwegen onzichtbaar in gedachten als een clown in droef besef waar de mensen om mij lachten en negeerden mijn humeur slenter ik eenzaam langs de grachten nergens ooit een open deur er slaapt een schim in mijn geweten daar waar de dood de vijand huwt heb…

Ben ik traag omdat ik droef ben, Alles vergeefs vind en veil Op aarde geen hogere behoefte ken Dan wat schaduw onder een zonnezeil?…

Gaat niet droef bij over-lijden De huid past stroef -in hemelsnaam- de ruches aan een klam geweten Verpakt tot zondaar’s lentegoed…

de dag komt in gezongen woorden die een klacht in klank verstoorde met een droef en dralend lied dat men klinkend in de verten ziet…

O wees mij goed, gij die mijn vrienden zijt of simpel mensen, die de mensen mint; ik ben zo zwak, zo droef, zo lafgezind, zo zonder veerkracht in de mannenstrijd.…

Zo vaak ben ik kalm en rustig En word plotseling droef te moe; Tranen rijzen in mijn ogen, ‘k Word in ’t diepst der ziel bewogen En weet zelf waarom noch hoe.…

bloedkoralen letters uitgevlakt tegen de mozaïeken wanden door gesloten verten over rillingen in steen gaan diep uitgekerfde vingers ze krassen kringen van geween maar vinden slechts verdwijnen in die nacht toen ook de maan verscheen…

ZO stil, als lang nog na een onweersbui het laatste vocht zijgt van de zomertakken, de avond valt, maar in het ronde drupt het zo gul, zo stil: Zo stil zinkt weemoed neder in mijn ziel, gedachten, die een zacht verdriet meebrengen, druppelen neer en vloeien effen uit zo droef, zo stil.…

Eens deelde ik in hun vreugde en mocht ik leven om mijn schaduw te brengen op hen die nu mij verwonden door met een snede mijn stronk te doorklieven behartig ik de dood zonder razernij want ik weet, ik ben slechts boom die zonder hart doch met aderen de hemel spreekt bij nacht, die mijn wake was wanneer ik schreide om de wind die zonder…

En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef, En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen, Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.…

Van zorgen kan ik deze nacht niet slapen. Ik staar door 't venster doelloos voor mij uit... Werd zó de wereld van eerstaf geschapen Met maan en wolken, zonder een geluid En zonder licht? Waar ik vanmorgen zag De bomen met hun gele en groene verven Raad ik het ziekenhuis, waar dag aan dag Gemartelden in duizend angsten sterven. 't…

O klamme koude, die me 't krimpend herte beklemt, en 't àl ontzielt en mijn gedachten, als bloemen, dor voor ze in de zonne lachten, doet nederbuigen onder 't lood der smerte, - doet nederbuigen in wanhopig smachten, zo droef, ach, o zo droef, tot haar verterte de tred des wandlaars, onbewust hoe 't herte toch pijnlijk krimpen kàn om al…

En ik word droef. Want derft mijn ziel de tover Dier lieve stem die 't wrangst gemis verzoet Dan welkt mijn trots en ben ik naakt en pover, Alleen verschroeid door felle hartstochtgloed.…

het stemt niet te stelpen zo diep droef dat groene blaadjes in de lente uitbotten om in de herfst te vallen en weg te rotten voor hetzelfde geld waren ze waterproof…

Hoofd van het Leven afgewend Dode ogen zoeken Droef de dood Ver weg van Het leven waarin Ik zinloos Mijn tranen vergoot…

Na de laatste schroef gedenken ze droef de dag waarop hun zon niet meer scheen.…

Hoe zal Hij zien mijn droef en eenzaam dwalen? God is zo groot! God is nabij! - Ik voel zijn adem waren In 't wuivend woud, dat suizelt, vroom en blij. Ik voel zijn adem huivren door mijn haren - God is nabij!…

Ze kan het af met een Senseo apparaat dat droef getuigend van haar stil en eenzaam leven twee dunne straaltjes in één kopje lopen laat.…

Ik vond mezelf terug in stoffige handelingen met de halsband van liefde om mijn nek onderging ik psychiatrische behandelingen ik masturbeerde als een verdwaalde gek op school was ik het slachtoffer van pesten ik verweerde mezelf als een eenzame held maar ik werkte me steeds weer in de nesten ik vond geen liefde en ik had geen geld er doemde…

en eenzaam ook in huizen waar 't wenen lachen schijnt maar plotseling ontweken door 't vuur en vlammend suizen van de wind waarin 't kind gedragen door de wind is vrij onzegbaar blij…

God kent jouw verdriet en eenzaamheid Als een vader wil Hij voor jou zorgen Bij Hem ben je veilig en geborgen En nooit meer alleen, want Hij is er altijd.…

zo stopt de nood in weke woorden die het dichte zingen van het duister hoorden in een droef en wrang refrijn o lege stilte ik ben zwak en klagend klein…

Rutger Kopland en Gerrit Komrij schoven hun dichtersveer droef opzij. Ze vouwden hun bril en prevelden stil: "Claus, pak de fles: we komen er bij!"…

vandaag ben ik bang ik weet niet of ik er ben noem mij zeg mijn naam als ik oplos in grijze mist vandaag ben ik droef is er iemand die me hoort heb me lief ik ben het kind hou me vast tot ik slaap…

Het leven maakt me droef! Ik heb slaap...... Ik wil pas wakker worden als alles voorbij is en de zon weer schijnt! Ik ben zo moe....…

- Mijn Lief is zeer verlaten, De nacht is koud en duister 't eenzaam land, - O! mijn verlaten, - o! mijn arm, droef Lam! Het doet zo bang om zijne Herder blaten, Of die niet keerde, - en het halen kwam! -…

Gij zijt verschenen, Ik zie uw ogen in mijn ogen gaan; 'k Hoor in de wind, die langs mijn ruiten henen En door de schouwe klaagt, uw woorden aan, Zó vrees'lijk droef en teer, dat 'k u zie staan Met bukkend hoofd, om in mijn arm te wenen.…

gij zijt verschenen, Ik zie uw ogen in mijn ogen gaan; 'k Hoor in de wind, die langs mijn ruiten henen En door de schouwe klaagt, uw woorden aan, Zó vreeslijk droef en teer, dat 'k u zie staan, Met bukkend hoofd, om in mijn arm te wenen.…

oneindig landschap, eenzame toren verstild ochtend- of avondgloren? de sneeuw heeft het landschap bedekt met witte massa’s bevreemdend bevlekt het zien maakt mij droef te moede alsof het wit het kwade behoedde.…