Alle inzendingen over niemandsland OR eenzaamheid OR spiegel

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

staren naar bomen verklaren onze dromen in het niemandsland staat een schaal met rottend fruit stilleven, vergankelijkheid verdriet in eenzaamheid wind waait emoties over het hart vreemde maan, vertrouwde wol om te verlangen in het leven.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de tijden glijden als korrels op geblazen stranden door mijn hand eeuwig verzanden dromen in het niemandsland waar alle tranen zonder merkbaar teken van verre een bel of rinkel het is verlaten schoonheid van eenzaamheid adembenemend de tol in het hersenhoofd…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

duizend werelden ging ik rond met jou aan elke horizon toen je plotseling voor me stond lieve mooie eenzame als over de einder gevallen door niemandsland omgeven beweeg je voor me uit als op een andere bol liefste mooiste eenzaamste laat mijn lijf trillen van het je willen…

Vreemde ogen in eenzame spiegels dwalen zonder gezichten waar iedereen vergeet waarom de spiegels zoveel op hun dromen lijken.…

Zeg ik welnéé, ik was vandaag in Niemandsland, verder niks, het was héél gewoon?!…

goedheid weten die overwint of altijd zingt maar ben versleten Nooit de waarheid zeggen die prachtig klinkt of zachtjes zingt maar verdraaid uitleggen Nooit de luchten kussen die strelend waaien of liefde zaaien maar mijn warmte blussen Nooit meer in mijn eigen land die mijn liefde wint of mijn ziel bemind maar voor altijd in niemandsland…

Voorbij de grens van dit nergens Een niemandsland waar zij wonen wil In een verloren omhelzing, ergens Waar ik mijn gevlei verspil Aan haar slurpende ziel Als een behaagzieke randdebiel Vastgepind aan haar vel Gevangen in een zeepbel Wiegt ze mijn spinsels op haar deinende borst Ze bijt speels en spottend in de duim In de badkuip, in het…

ontvang de geschenken die ik geven wilde als kind maar sta mij toe aanvaardt de gebreken van de tijd ik heb gewandeld in niemandsland de geest gereinigd het boetekleed gedragen en om de dood geweend mag ik binnentreden in jouw huis van vrede en vergiffenis…

nergens Een grens te bekennen Stad of dorp bestaat Niet meer - alleen Bergen nog en oceanen Onderscheid ik, en verder Helemaal geen leven Meer - zelfs de vogels Die mij tot zover Vergezelden zie ik Niet meer - aarde Die weer woest en Ledig geworden is, Terug bij het begin Zoals ze ooit uit Niets geschapen is - Eeuwig niemandsland…

Beneden lijkt alles onbewogen in de nog onbewerkte grond, evenwicht in een verzwegen landschap, broosheid tekent halo’s rond de zonneogen, die aan het licht willen ontsnappen, met deze aanhouder wint de grond aan eigen dankbaarheid, dat kind met haar oneindige dromen zijn onze tolk waarop de tijd zich opricht, waarvoor het prikkeldraad…

Een klein stukje land waar het veilig is Na een avond Halloween besef je wat dollen is En wat de werkelijkheid is wat hier geschreven staat Daar laat ik veel Halloween achter maar ook van heel veel waarde Ik hoef geen wedstrijd te winnen geen gat te overspringen mezelf hoef ik niet te bewijzen En daarom zeg ik genoeg geouwehoer in niemandsland…

, hopend op het verbeelde stipje weer aan de grenzen van de horizon verschijnt, uit de nevel zichtbaar in het brein tot weer in een volgend niemandsland, waarin iedereen naar hartenlust kan dwalen en in de anonimiteit verdwijnt.…

Ogen sluiten, ogen stuiten op eenzaamheid, alleen, werkelijk niemand meer om je heen. Toch, van hem hield je als van geen een! Die onverwoestbare band voel je nog steeds vanuit een niemandsland stilzwijgend reikte je nog je hand hij verstaat je niet meer, je blijkt te ver van hem in niemandsland beland.…

omdat er niemand anders was, niemandsland zijn handen aan zijn kruis, manhaftig kruis eenzame man alleen in een onbewoond huis.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

mezelf in de spiegel groetend maak ik een eind aan de eenzaamheid en lach me maar weer eens te barsten…

achter de veilige spiegel ligt het schrikbeeld van de andere wereld vertel me spiegel het meest vreselijke van de andere kant de spiegel omdraaiend gaapt het zwarte gat je groot grijnzend aan fluisterende echo angst voor de angst van je angst je bent maar alleen ook al zijn er altijd mensen om je heen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

wees op de hoede in het licht der waarheid en niets dan de waarheid bij elke grote stelligheid bij het rechte eind in het rijk der fabelen in het zicht van een zwarte ster de spiegeling in kronkelend water of kromming van aarde in niemandsland tussen uitersten als amorfe silhouetten in het veraf: Zwaartekracht verbuigt rechte lijnen…

Ik weet alleen wat ik hier in de spiegel zie. Mijn spiegelbeeld lijkt voor altijd het enkelvoud van eenzaamheid.…

deuren spreken in tijd van duisternis kleuren ontbinden en alles gaat voorbij pijn vindt reden de vloed en ebzucht draai je richting het ongemak ik ben en zet je te kak…