Alle inzendingen over niet meer op de veld

Voedzame velden Veranderen in chaos Sprinkhanen vluchten…

de vroege morgen strijkt zijdezacht lentelicht over de velden…

Een veld margrieten, boter- en koekoeksbloemen: wacht de kunstschilder?…

Daar zit een meisje Midden in het veld Ik herken haar niet Maar ze is mooi, heel mooi Ze zit daar, als een bloem van het veld Het is alsof er altijd al heeft gezeten.…

Sereen stil zwijgen loeiende wind scheiding water stuivende golven schuim koppende duin eindloze vlakten ruisende velden. Hoor ik je stem in zwoele warmte boven loeiende wind bulderende golven lach door koppende duin eindloos ruisende velden van liefde.…

geweld velde pijn bleef achter daders ontsprongen…

over de velden liggen grijs grauwe sluiers luchtig gedrapeerd…

Staan op een stil veld Na mijn dood ben ik pas mooi Ik ben een kerstboom…

de luchtlijn zo zwaar verstuift tot een zwarte wolk en crasht in het veld…

Dauw op de velden een deken vol pareltjes doorweekte schoenen.…

Linten van zilver versieren groene velden verdrinken in zee…

Wat een schoon landschap zet je toch eens efkens neer velden om je heen…

bezien en overwogen het veld van mijn beleven dan overtolligheden tot kringloop afgegeven…

[Senryu] mijn denken vertraagt door het magnetische veld van jouw stilzwijgen…

In het veld herders aangeraakt door lyrisch licht idolaat op weg…

De velden zijn droog een regenboog buigt alleen voor hemels water.…

broedplaatsen gevraagd open velden en sloten leeuwerik in nood…

Ijsblauwe hemel blakende zon schijnt over bevroren velden…

veld vol klaprozen  symbool voor gesneuvelden  de kleur is bloedrood…

Over de groene velden van een lang vergeten land dolen duizend zielen langs lege sporen karrenwielen dolen de dwaze helden met uitgestrekte hand Over de groene velden staart de dood mij aan alsof de duizend zielen mij dwingen te doen knielen alsof de duizend helden mij weerhouden weg te gaan Over de groene velden galmt de stilte voort…

We dwaalden langs akker en door veld door veld en langs akker Zon en wind hielden ons wakker we kenden tijd noch uur We maakten zo ons avontuur... uitgedaagd door 't landschap Jij zei: we hebben wind in de rug Ik zei: we blikken in een laagstaande zon Op de weg terug was het net andersom.…

De ochtend zo vers als een dampend brood boven de gulle velden koeien op een rij alsof God ze daar heeft neergezet…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

mijn hand op haar borst voelde een jas geen huid wilde een veld geen straat…

velden vol halmen golven in de avondwind de zon gaat rusten…

Veld witte bloemen Stijgt op achter de duinen Een havik verschijnt…

oude wilg met vrij zicht over sloot en velden voelt zich toch beknot…

Lakens bleken op de groene velden, lakenvelders breken in pinguïnkleur het groen.…

Zon in de winter glijdt langs huizen en velden rust tot het voorjaar.…

tijdens een wandeling velden vol vergeet-mij-nietjes kijk, daar, klaprozen…