Alle inzendingen over nieuwe schepping

Naar de voorttikkende klok kijk ik alsof ik cyrillisch schrift zie merkt mijn vrouw poëtisch op met meer talenten in haar dan ze vaak zelf erkent bij de middagmaaltijd zegt dat ze als ik al lang en breed, dood en begraven ben journalisten vertellen kan hoe mijn gedichten ontstonden in afwezigheid, glycemisch ontstemd met brie op mijn wangen…

Heer, U hebt de schepping mooi gemaakt vanmorgen nog raakte ik ontroerd: werd ik er door geraakt.…

Omruist van zangrig bladgefluister, door 't mystisch spel van licht en duister omtinteld met een stalenkrans, komt ge als een nevelschim gegleden, nog vormloos ver ... maar diep aanbeden in uw aanstaande schoonheidsglans. 'k Voel uw bezielende adem waaien van verre. Zie! de bloemen zwaaien u 't kleurig, reuzig geurenvat. 't Hosannah…

Sierlijk zweeft de frêle vlinder Cocktailvol van bloemerij. Hier zijn duifjes en daarginder Eitjes van de honingbij. Paars de heide in de zomer. Pareltjes in de voorjaarswei. Ieder seizoen schud ik de dromer: Noem dit Eden aan zijn zij, Gans het lusthof... zo nabij!…

Zing van de schepping van de morgen in duister nachten .........verborgen Zing van de zon Het Licht dat ons besproeit, besprenkelt waarin wij mogen baden.…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

Soms slaken we een zucht van verlichting als de laatste stukjes van de puzzel van het ei zijn gelegd, het gedicht tot een eind gebracht, met klaarheid en beeldende zeggingskracht... àls het al af is. Het blijft immers mensenwerk, niemand is volmaakt, zelfs geen hond, laat staan dat een reu of teef, een hij of zij, m of v, een die of de of x of dat…

zij heeft de doorregen bloemen gevaasd die ik haar heb geschonken er een schitterend kunstwerk van gemaakt waar genen met nieuwe kleurdeeltjes verschenen balanste harmonie in bloeiwijze de schepping volmaakt het naturel groen van jouw vingers deden de finishing touch aan het sprankelend ontstaan van een nieuw gat in de markt…

scheppen? water, zand, leven, dier, mens, cloon ik heb de wereld niet geschapen maar naar mijn hand gezet…

verdwaald is de dichter in zijn eigen woorden op doorreis in zijn zinnen in het gat van donkerte traag in maat van onvertrouwen in vreemde drang kunst gekweld in kruising van esthetica missend de elementen van zijn kunnen in scherpe scheiding van zijn schepping er valt niets meer te vullen in de gapende uitgestrektheid je schreef…

de sluier van de nacht ontbonden zo zal de morgen zijn beeld uit het zachte duister en oogverblindend zoals het langzaam anders wordt er is geen ontwijken aan roze plaatsen en hoe het daarna egaal trekt in meer feestelijke schepping…

zoals korrels van zand worden geschud maar steeds duin blijven of woestijn of wat aanspoelt strand, druppels: regen of nevel of net nog wolk of waterval, stenen: berg of pad of huis en hoe kinderen graaien met open handen als scheppende kracht graag alles dooreenschudden en dat ze nog ontdekken zullen: er is alleen de wind…

Uitvinden of Scheppen is ontwerpen door na te denken! Is het logisch... dat aan een PLANT of aan een BLOEM het vermogen om te denken en te scheppen wordt toegeschreven ?…

Zou jij mijn God willen zijn neem dan van mij weg alles wat absoluut is wees nabij zoals ik ben zuiver mij uit in wie ik zal worden of als blijkt dat jij een schepping bent van mij dan ben ik de kunstenaar die onvoorwaardelijk lief heeft wat tot leven kwam…

God is moe en gaapt vele gaten in dagen en nachten Hij verveelt zich mateloos en doet zijn ogen toe en slaapt Zich van mensen niet bewust droomt hij stil zijn lentedroom; een droom waarin hij kust de jonge knopjes aan zijn nieuwe boom…

ik zie het na de lach woorden kabbelen zacht betekenisloos om niet te storen nietszeggend gaat hun ruis verloren kijk maar de mensen aan hun ogen spelen handen voel armen om me heen niets hecht zich aan ijs en steen alleen zijn op de vlakte verdwijnen uit dit leeg bestaan geen tentakels die je grijpen die raken om zichzelf te verrijken…

geklier Fiets ik al uren door Uw schepping, Heer Ik dank U voor versnelling 4.…

we golfden volgden de beweging van eb en vloed in totale ontspanning stilte en rust werd de hemel gekust steeds trager kabbelde dood tij wij draaiden opzij zagen de schepping wonderen oogsten hun conceptie voorbij we zijn opgestaan voelden intuïtief het nieuwe leven in samen verder gaan…

de schepping van lenteweelde……

de wind fluistert niet meer maar vlaagt de bomen kaal wolken donkeren tot het diepste zwart regenen leeg uit een vol hart en ik trotseer de dovende kleuren van de herfstgloed accepteer verrotting en de dood met hoop op verder leven laat de witte deken van de schepping mij met rust en stilte dekken ik zal wachten tot een nieuwe…

Verlangen is is een hunkering naar 't nieuwe een ontdekking, een schepping, knop die barst, blad worden wil, zwellend zaad dat ontkiemt een bloem die haar hoofdje laat zien, een noodzaak naar warmte en licht een gemoed, zoekend naar woorden die gelezen willen zijn of gehoord?…

ik vijzel ook de hardste steen op zoek naar zeldzame pigmenten was het zand en aarde in mijn nijvere arbeid uit en koester de momenten dat een nieuwe kleur het zonlicht ziet de plaats inneemt die schepping haar gebiedt ontdek een wereldvreemd palet waarmee ik hart en ziel het witte doek opzet getekend met de turbulentie…

; geloof jij in de schepping?; geloof jij dat het later beter wordt?; geloof jij in het nieuwe leven?; geloof jij dat we weder worden opgeheven? Geloof is een mysterie. Het laat zich niet leiden. Geloof is de basis dat ons eens zal bevrijden. Geloof is hoop en de liefde bijeen. De rotsvaste overtuiging als gebeiteld in steen.…

Men doolt over hun schepping toetsen opnieuw verzonnen wiel kniel niet voor opgeklommen licht zotteklap; men spot de nieuwe god buiten te weten; nooit geleerd dat het sowieso nog steeds bestaat waar het omdraait is zo onzeker zonder creatie niet geëerd dan siert een wonder hen de lippen uit woelnacht en smeekgebed die hun hersens…

Leven in wording Wonderbaarlijke schepping Natuurlijke kunst…

Schepping: geesten die uit vlees lichamen blazen -- en zich bottelen.…

jouw rituelen richten zich naar binnen omdat daar de uitstraling zal beginnen van het nieuwe lichaamsbeeld…

warmte van een schoot zo de schepping is ben ik ook…

Nu nog onderhoud God de schepping en maakt iedere dag sprankelend nieuw voor hen die zich geborgen voelen in de stilte van het heelal. O! ELENA... mijn GELIEFDE... misschien voel ik mij Onbegrepen.…

G.O.D Grote Originele Designer der schepping Onze kennis neemt toe daarmee krimpt de ruimte voor een aparte G.O.D G.O.D woont niet tussen de sterren in een villa met zwembad G.O.D is immanent doordringt het universum ook U en mij Bij de mens vormen lichaam en geest een ondeelbaar geheel Bij de schepping vormen G.O.D en universum…