Alle inzendingen over nimmer meer

op een dag als deze zou de zee je zomaar terug kunnen geven aan het meisje met de droeve ogen zij wacht en weent je zou er zomaar kunnen zijn met geroffel op de deur zij zal je omarmen noch jouw hart kunnen verwarmen om genade schreeuwen zeeman, o zeeman het is beter dat u rust, keer nimmer, nimmer meer terug naar Hollands kust…

nimmer was ik dichter dichter bij jou zoals zonnestralen dansten op de golven van de zee voelde ik me almaar lichter lichter dan ik wou zoals de wolken met me sjansten wilde ik eigenlijk met je mee nimmer was ik dichter dichter bij jou ben ik dankbaar voor 't even samen maar blijf voorlopig nog benee…

Nimmer rechtmatig verjaard. Ooit met stelligheid verworven. Nimmer omarmd,slechts gestorven.…

De bladeren geboren jij in de tijd bevroren het groen lijkt bruin de zon lijkt verdoofd ik heb het je beloofd, ik mag niet rouwen toch voel ik me verloren ik kan je niet meer horen, nimmer meer, het doet zo'n zeer.…

Troostmeisjes voor Nippon, valse liefde voor een nimmer ondergaande zon. Afgedwongen brandt de liefde minder boeiend; gloeit die na in een litteken, dat nimmer meer echt genezen kon. Troostmeisjes voor Nippon, verloren meer dan een leven met visie op zicht.…

Wat kan mij nog deren nimmer weer te keren; ook al spreekt mijn hart een andere taal. Naar een land waar soldaten marcheren, en zijn dictator zal negeren de mening die ik zelf bepaal. De bevolking nimmer zal leren hoe het in vrede leven kan. Wat kan mij nog deren nimmer weer te keren; ook al spreekt mijn hart een andere taal.…

armen sterke vriendschap stralende lach woorden die nooit en te nimmer verbergen dat praten niet hoeft en twijfelen mag…

De schildershand kan soms van Rembrandt zijn; die de werkelijke vrouwelijke schoonheid nimmer verfraait; die de vrouw op het doek geeft wat haar toekomt en nimmer om een naakte waarheid heen draait. De Gouden Eeuw vergulde zijn jaren; die zochten naar schoonheid en evenwicht. Doch Rembrandt zou zich daar nimmer aan storen.…

eitje uit het nest stukgevallen embryo wordt nimmer vogel…

Druppeltjes regen op je gezicht de glimlach in je ogen het klinkt als een gedicht ik wil ze nimmer drogen. Druppeltjes regen,een heleboel kom bij me,kom snel hier je bent mijn levensdoel ze worden mijn rivier. Druppeltjes regen ze zijn je geluk laat ze nooit meer gaan en maak ze nimmer stuk.…

Zilveren tranen rapen geboren woorden verbreken gedachten achter beslagen raam daar tekent hij haar lichaam in verbolgen lijnen geurend naar lavendel in late zomerzon nimmer de zijne beminde zij en werd zij bemind maar nimmer was zij de zijne hij verjaagt een eenzame vlinder…

ik zocht jouw stilte op en vond gedonder in de holte van de nacht zwartgallig als altijd werd ik verwacht in hoeken waar ik nimmer wilde zijn een toermalijn glanst mooier maar mijn haar draagt altijd nog een zweem van goud the cloud verzamelt wel ik stop er woorden in, die nimmer willen zijn…

Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon. Zoet en lieflijk streelde Eens mijn wangen de min, Een zee was de weelde En - ik stortte me er in. Ach mijn hart is een droefheidsbron, Nimmer straalt er de lentezon.…

die nimmer zwegen.…

Wie uit angst nimmer een avontuur zal mijden. Wie zijn handelen paart aan het gezond verstand en nimmer vergeet wat hem ten diepste bezwaart, die zal zichzelf kunnen bevrijden. Wie zijn leven als een reis aanvaardt. Wie nimmer zal mijden wat hij als mens moet lijden.…

tussen steniging dromend van vrije lente afwezigheid die ik beween een laatste beeltenis kan ik je zenden mijmering je gulle lach gemis van je lendenen volledig universum kim van ons samen liefde, bedolven woordenloosheid het jij en ik, verstild tijd tussen ons de wil die te bevechten al zou ik je schenken je ogen nimmer…

En in het aarzlend ochtendlicht staat altijd nog die boom die nimmer voor het gewicht van haar appels is gezwicht…

Kind gezien geboeid Nimmer tanende Liefde Passie overwint.…

Ik heb de liefde geproefd even had zij mij aangeraakt door de korte tijd beproefd verdween zij, amper ontwaakt ik wilde dat heftige gevoel koesteren en bewaren zelfs een hart zonder smoel beleeft soms gouden jaren verloren zonder verliezen heeft elke roos een doorn nooit kun je daarvoor kiezen nimmer bezeten, toch verloren…

Het zwerft doelloos op onzekere grond, nimmer zeker van het hoe en om wat. De klok tikt langzaam de uren rond. Het onderscheidend ritme van mijn hart. Het zoekt naar een tijdloze toekomst op het nimmer eindige, oneindige pad. De klok de drager van de tijd kent nimmer verbittering en nimmer spijt.…

Druppeltjes regen op je gezicht, de glimlach in je ogen het klinkt als een gedicht ik wil ze nimmer drogen. Druppeltjes regen, een heleboel kom bij me, kom toch hier jij bent mijn levensdoel ze worden mijn rivier. Druppeltjes regen, laat ze niet gaan druppeltjes regen van geluk ga nooit bij ze vandaan en maak ze nimmer stuk.…

Die nacht dat je binnen vloog En rustig op mijn vingers zat Het gebeurde nimmer meer Werkelijker werd de droom nimmer Een gevoel dat onbeschrijfbaar is Wetend dat je nooit meer Van iemand anders zal kunnen houden Doch niet kan blijven dwalen In het labyrinth van het verleden Je leven voortzet En jezelf met elke dag Een beetje meer verliest…

Vrede op aarde is er nog nimmer geweest zal ook niet komen tot de tijd dat iedereen vrede heeft in eigen hoofd…

ik probeer het nog een keer daarna nooit meer nimmer weer zo gek krijgt u mij nooit…

Nimmer werd hij echt een dichter want hij hing zijn schrijverij na twee versjes aan de wilgen en zichzelf er nog bij…

Indien u het avondrood schuwt Angst heeft voor de komende duisternis Is er de noodzaak nimmer te sterven…

Het zal je nimmer lukken, een ander te veranderen. Je oogst meer geluk wanneer je zelf de verandering bent!…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…

Ik heb zo vaak, in stilte alleen, gemeend, Dat gij van elke kant, door alle muren, Verschijnen zoudt en wij tesaam vereend Verbleven tot ge uw hart mij had geleend Om 't nimmer, nimmer, nimmer terug te sturen. Maar deze nacht, de eerste na uw brief, Hebt ge in mijn zaalge droom mij toegesproken. Ik zag uw mond, die zei: ik heb u lief.…

mijn vriend, de dagen zijn voorbij gevlogen de zoete dromen , die nooit wezen mogen slijtend door de tijden die zijn voortgegaan wetend dat onze wegen nimmer samen bogen verdrietig nog na al 't vergeefse pogen zijn alle jaren nu vergeefs voorbijgegaan mijn vriend, de dagen zijn voorbij gevlogen wetend dat onze wegen nimmer samenbogen.…