Alle inzendingen over nodig OR afhankelijk

verdrietig als een kronkelende worm voel ik mij afhankelijk ik kan er niks aan doen .…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Jij bent zo anders als De rest Jij bent Metaforisch broodnodig Als jij er bent is al De rest Letterlijk overbodig…

als mijn geest achter de spiegel zich in de morgen verschuilen wil even af wil wenden van het bestaan afscheid wil nemen van de contouren die mijn leven hebben geweven langs de weg te zetten bij het grove vuil op die momenten zie ik je silhouet het bedekt mijn onrustige gedachte mijn geest komt te voorschijn en verdwijnt de damp die…

Al wat ik nodig heb Is iemand die oprecht veel van me houdt en me elke dag laat zweven van geluk Iemand die mij de warmte en geborgenheid schenkt die ik nog nooit gevoeld heb Iemand bij wie ik steeds mezelf kan zijn en me elke dag vertrouwen geeft Al wat ik nodig heb is jou…

Het verschil tussen nodig zijn en nodig moeten is best wel groot, hoewel het nodig is om nodig te moeten en het veelal nodig moet om nodig te zijn, wil niet alles onnodig zijn.…

Berglucht in longen en zout water in mijn bloed kom ik lekker rond…

Zoals de gele plomp zo nodig ik je uit om ook te drijven zo op een vijver zorgeloos en straks te bloeien weergaloos…

Zorg dat ze je nodig hebben dat ze een klein beetje niet zonder je kleuren tijdens het zonderlinge woordgebeuren want ben je overbodig dan geven ze taal komt er zonder te weten een einde aan ’t verhaal verdwijn je langzaam uit zicht van je laatste droef gedicht verlies je langzaam het moraal door het geweten van de taal troef ze…

Neem mijn hand en neem me mee naar een plaats die ik nog niet ken Laat me zien waarom ik alles heb getrotseerd om hier te komen bij jou te zijn Houd me vast als mijn hart naar jouw ogen weglekt en ik mijn ziel laat kloppen met jouw zijn Ben voor mij wat ik voor jou wil zijn zorg dat ik alleen kan zijn met jou Blijf bij me als…

Lees niet de grote dure woorden Lees de stilte en de pijn Ook de grootste wonden Verdwijnen niet in rijm Laat de grootheidswaan verdwijnen Het minderwaardigheidscomplex verliezen Leven is ook strijden We krijgen genoeg voor onze kiezen Schrijven is spelen met de geest Jezelf vergeven Maar nog het meest Naar buiten en weer gaan leven…

Wat heb ik nodig? Weinig. Helaas is er veel -- te weinig weinig.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Als je vanuit Je innerlijke Zelf leeft Trek je alle Overvloed van het leven aan Zonder er afhankelijk van te zijn…

Afhankelijk zijn, nee, nee, in geen geval. Toch hebben we meesters zonder tal. Dat weten we veelal niet, omdat je ze niet ziet. Ze blijven op de achtergrond, houden ons stiekem gezond. Toch zou het beter voor ons zijn te beseffen dat ze er zijn. Ons hartje klopt van vroeg tot laat. Houdt over ons de wacht, want...…

de forse broeder met de harde handjes de trippelbroeder met de wollen wantjes de hoofdzuster, imperatief, vult massief de kamer dreigend met haar zwarte hamer gejaagd telt het infuus 66 druppels per minuut een half uur lang onrust een nieuw infuus: 7 druppels per minuut traag geruststellend getik kam en zakdoekjes vallen oprapen? vergeet…

te zijn van liefde die geen liefde genereert maar slechts nieuwe afhankelijkheid…

Jij, zon zonder angst haar liefde te verliezen, dooft haar wel eerder.…

met de laatste trein is ook mijn ziel vertrokken ik riep nog en wuifde voelde vocht in de ogen mijn arm was kort de hand te klein om naar de verte te grijpen of haar terug te lokken ik hoorde, heimelijk, de duivel juichen wat kan leegte, zo ingesloten, eindeloos ver lijken mij nog verder in de winter doen zuigen slechts een…

accepteren dat iemand hulp komt verlenen soms ben je ontzettend kwaad omdat het alleen niet meer gaat je bent dan de wanhoop nabij je vloekt en tiert, het is één razernij maar als je hart weer is gelucht slaak je een diepe zucht en zeg je 'ik wil toch verder met mijn leven, ik zal er aan toe moeten geven - ook al is het heel intens - afhankelijk…

Als we zo afhankelijk worden van iedereen Heer, wilt U ons dan nabij zijn in die tijd? En ons opbeuren uit onze zwakheid? Dank Heer, dat wij weten, U laat niet alleen. Als we het niet meer kunnen Heer En ons einde komt in’t zicht Dat ons oog dan op U mag zijn gericht Want bij U zijn we veilig, altijd weer.…

Ben ik te afhankelijk, te angstig alleen? Ben ik van binnen leeg gebrand? Klopt mijn hart nog?…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

De glimlach van je kind doet je beseffen dat je leeft de glimlach van je kind dat ontzettend veel om je geeft Het beseffen van je kwetsbaarheid zie je in je kind terug zo afhankelijk van een ander zo afhankelijk van liefde en geluk Koester deze glimlach van je kind koester het mooie in het leven opdat je hoop blijft houden op een leven…

Daar ging ik dan na de nodige afwegingen de lucht in ik telde al mijn zegeningen Durf en moed hebben om zoiets te doen het is niet zo vanzelfsprekend ook al heb je nog zoveel fatsoen Daar ging ik overgeleverd aan de wind vertrouwend op het weer tevreden als een kind Zo vrij als een vogel in de lucht verblijven in hogere sferen mijn…

De lentebloesem tikt tegen het glas Ze weet dat ze zich bij elkaar moet rapen Al zou ze liever eeuwig willen slapen Nu ze zich weer herinnert hoe het was Hij bladerde haar door, dééd of hij las Zijn onbetrokkenheid was als een wapen Om stukjes waardigheid van haar te schrapen Tot houten krullen, rijp voor vuur en as Ik lijd, dus ben, dacht…

ook in deze vroegte drijft het sterven op het karkas van water, stilte is het moment dat deze morgen spreekt en de dood voltallig is zoals het koren op het land kleine rimpelingen in de grote zee, het besef dat nooit altijd kan zijn en tijd de vrucht is van een afgekalfd verleden, deze morgen leest zich in eerbied gezeteld in de leegte van…

Alles in ons is afhankelijk, afhankelijk van onszelf. Van wat je denkt, doet en ervaart. Van 't waarom, van het wanneer. Mijn hoofd is moe. Moe van alles, van het gehaast. Van het gezeur van anderen,als iets niet goed gaat. Van het zorgen voor, van alles wat gebeurd is. Alles wat ik heb ervaren, is opgeslagen in mijn hoofd.…