Alle inzendingen over nooit los laten

er ging een vogel weg zijn vleugels ruisten zacht in hun afscheid klonk de roep van rust nu leven wegvloog door zijn open raam schijnt licht vanaf de achterkant nooit meer vrolijk lijkt het uit zijn naam verschijnt de eerste lente in een tere bloem…

Ik heb het recht om verkeerde keuzes te maken zal er best sterker uitkomen dus bemoei je er niet mee, leef je eigen leven mijn fouten zullen me sterker maken ik heb je liefgehad zo goed ik kon Ik ben warmbloedig, ook lief en soms hard als graniet een jaknikker zeker niet dus bemoei je niet meer met mij. jaloezie maakt je lelijk en zo…

Nooit zal er een dag voorbij gaan, dat ik niet denk aan mijn familie, Bedankt..…

hij kijkt je aan zegt niets terug en kijkt weg hij wiegt heen en weer heen en weer heen en weer hij is in zijn wereld laat niemand toe zoveel kinderen zoals hij ze bouwen muren om zich heen wonen in hun wereld er mag niets veranderen alles moet blijven zoals het is alles moet hetzelfde zijn laat ze niet los ga met ze…

Het was maar een droom Een mooie droom in mijn hoofd Ik laat nu maar los Al valt het me zwaar Ik laat nu maar los Voor mijn eigen gezondheid Ik moet nu los laten En mijn eigen pad vervolgen Jou los laten goed luisteren naar mijn eigen hart WANT MIJN HART KLOPT..…

laat los, in vrijheid alle gedachten vrij spel laat los, leeg het hoofd…

Mijn angst is dat ik niet los kan laten. Dat ik niet bevrijd zal durven stromen. Zoals rivieren stromen naar de zee. Laat dan los!…

wikkend en wegend dwarrelt het blad naar de grond de hechting voorbij het blijft daar liggen voor zolang het duren kan dat is het leven of is het de dood…

Ik laat haar los, maar ik zal altijd trouw blijven -- aan mijn beeld van haar.…

jurk van rode rozen klemde zich één moment aan hem vast op de gracht jurk van rode rozen omklemde hem omvatte hem greep hem ze laat hem niet meer los hij zit niet meer vast hij komt nooit meer los…

om je na al die tijd los te laten om nooit meer dichtbij je te kunnen zijn nooit meer van je aanwezigheid te kunnen genieten maar ik zal altijd uitkijken, me verheugen op momenten die van ons tweeën zullen zijn alleen van ons, en bij die gedachte kan ik misschien proberen je langzaam los te laten.…

er waren nooit woorden voor laat staan hoge plafonds of hemels je wilde nergens naar toe je wilde niets bereiken het was droog laag viel op laag als bladzijden in een oud Frans boek plakten we aan elkaar maar met verbeterde sterker ruikende verslavende lijm ik wenste toen dat het eens los zou laten dat er een woord viel dat het eindelijk…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

Maar ruik ik zelf de schroeilucht, die ontstaat als mijn geweten mij geworden laat? Ik heb de geur van brandend vlees geroken. ------------------------ uit: Ongelinieerd (2000)…

als je niet meer wilt weten wat ik voel en ik het niet meer zie zoals jij het ziet als je niet meer luistert naar wat ik vertel en ik niet meer wil horen wat je zegt als je wegloopt wanneer ik huil en ik je dan laat gaan als we nooit meer samen praten en we elkaar los moeten laten omdat het nooit meer is zoals het was en het…

als je niet meer wilt weten wat ik voel ik het niet meer zie zoals jij het ziet als je niet meer luistert naar wat ik vertel ik niet meer wil horen wat je zegt als je wegloopt wanneer ik huil ik je dan laat gaan als we nooit meer samen praten we elkaar los moeten laten als het nooit meer is zoals het was ook nooit meer…

Maar het was al te laat, de woorden waren al gezegd. Los moet ik je laten, want je wilt mij niet meer. Los moet ik je laten, en ook echt deze keer. Los zal ik je laten, al kost het me even tijd. Los zal ik je laten, want ik ben je al kwijt.…

Ik laat je los jouw vluchtige taal zal nooit meer verwonderen al zie ik het sierlijke als ik achteromkijk en nog eenmaal een teken geef voor ik zachtjes de klink vastpak een groet wordt al wuivend opgenomen door herinneringen wanneer los zand de laatste roos bedekt…

ik dan een datum bedenken voor het feesten de Corona-bevrijdingsfeesten begin herfst 2022 Nederland viert feest, Europa viert feest, de Wereld viert feest we dansen, sjansen, zingen allen op straat door het dolle heen we raken elkaar vooral en veel aan, zijn niet te stoppen we kunnen elkaar niet meer loslaten, laten elkaar niet meer los!…

Ik heb mijn oog laten vallen Op iemand om mij heen Verboden gevoelens Helemaal voor mij alleen Waarschijnlijk zie ik hem Nooit meer De fantasieën zullen Vervagen Over een paar maanden Denk ik er vast nooit Meer Aan Terug Maar nu… Laat het me Niet meer Los.…

Luister naar het gezang van de wind dan weet je dat er een God bestaat waar men zich op deze aarde bevind het is voor het geloof nooit te laat.…

is verdwenen Dàt is dierengedrag Met jou weet ik zeker Dat je komt en weer gaat Ja ik houd van die onrust Nooit te vroeg Nooit te laat…

Opkroppen kan niet meer, Open je ogen en laat het gaan, Eens moet het komen Het is nooit te laat!…

waar naakte waarheid zich aan mij vertoont kus ik jouw onschuld weer in gretige kinderogen kleed ik je koude lijfje met omarming streel ik je schoonheid met mijn blik bewonder hartstocht en verlangen laat ik je nooit meer gaan.…

Als ik mezelf verlies dan ben jij er die me vindt ik zoek waar jij zoekt maar al die plekken maken blind Je houdt mijn hand vast je laat me dit zien elke plek waar ik was geweest Je laat me nooit los je laat me nooit gaan Pas als je zeker weet dat ik het overleef Dus ben jij die het me zegt? die een arm op mijn schouder legt?…

Nooit meer terug naar de jaren van toen, nooit meer terug, niets over willen doen. Maar wel mee willen drijven met de tijd en maar zien waarheen de stroom leidt. Laat alles maar los, laat alles even gaan, het is niet erg om eventjes stil te staan. Het koren wuift, de zon gaat niet onder, en alles om je heen lijkt op een wonder.…

herdenk de doden herdenk oorlogsslachtoffers  herdenk ze steeds weer…

ik wil je opsluiten in de omhelzing van m'n armen ik wil je vastpakken om nooit meer los te laten maar ergens diep vanbinnen weet ik dat het niet kan niet jij en ik wel jij wel ik niet wij…

Tijd is het onderkomen van de nacht als dat zo blijft, laat ze je niet meer los laat ze je nooit meer gaan omdat ze je mist in de stille momenten die voorbij zijn gegaan   nooit meer stoffig zwijgen nooit meer afwachten jullie zijn verloren wind achter een melancholieke stem vergankelijk en geest tijd is haastig dromen   ze mist je…

Ik wil los Ik wil vrij zijn En bovendien Wil ik jou never nooit meer zien…