199 resultaten.
Bij de ophaalbrug in liefde
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 642 Een poort in het leven
Moment in de tijd
Metamorfose ondergaan
Tot overgaan bereidt
Je verlaat ons in vertrouwen
Op het pad zij aan zij
Pure liefde waarop wij bouwen
Oeverloos bij elk tij
De stroom tussen ons
Zal blijvend getuigen
Bij de ophaalbrug in liefde
Respectvol wuiven
In licht & liefde…
Verloren tijd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 114 Dromen deed ik
Vannacht dat ik
Oeverloos en
- Vooral vergeefs -
Mijn weg probeerde
Te vinden in de
Doolhof van mijn
Verloren tijd -
Nimmer zeker meer
Of ik deze ooit
Nog naar vandaag
Terug kan halen
Titel te danken aan de roman A La Recherche du Temps Perdu
van Marcel Proust.…
In dubio
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 289 De aarde is dichtgegroeid
van oeverloos overleven.
Groen tempert het blauw
dat uitbundig de zon schijnt.
Ik wandel verzen door bossen
op voeten die voortschrijven
wat aan woorden te vinden is
in plots ontbottende gedichten.
Denk dan weer de liefde
luid met jou te dienen
en een nest te bouwen
van achteloze overvloed.…
Laetare
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 740 Oeverloos ontwaken
dwars doorheen de dood,
laat die hoop je raken,
aarde, moederschoot.…
Riviervogel
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 379 Laat mij rusten
in het land naast de rivier
waar liefde leven schonk
niet ooit of overmorgen
nu lijkt me wel goed
hoe moe denk je
dat lamme vleugels
kunnen zijn
waar nog dalen als zelfs
de zon geen dag meer halen kan
enkel hier
strijk ik de veren
oeverloos
naast mijn rivier…
Wakker
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 120 'n merel floot voor jan
& alleman zijn riedel
over jouw ontrouw
en mijn woede, maar
ik voelde slechts
oeverloos verdriet…
overspel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.335 de poesjes
ze kruipen kopjesschuddend
vanonder het lage afdak
duikelen de ochtend in
wassen zich in het tere zonlicht
ze besluipen vroege merels en
maken jacht op vlinders
die uit koers zijn geraakt
oeverloos en vlak hun wereld
kent geen verborgen geheimen
ze gehoorzamen braafjes
het voorouderlijk instinct
plegen geen overspel…
Anders dan voorheen
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 138 ik draag mijn gemoed
naar het weidse
een eindeloze verte
verleg mijn grenzen
twist met de wind
als een gevouwen bootje
varend oeverloos
ongekunsteld broos
aanvaardend de
onstuimige golven
ziende naar de gloed
een horizon van moed
‘k slijp de scherpe kanten
van de vuursteen
fonkellicht warmt de bron
maar, anders dan voorheen…
Magerman
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 301 hij dacht niet aan oeverloos water
toen hij de zee zag
verder dan dat dreef de chaos, het wrakhout
druipend van taan en olie
af en aan spraken vissen met open mond
over volle netten
zilte kaken, koraal en dronken land
een windvlaag strijkt door zijn haar
Caramba! Isabella
even is daar het weten van dat,
wat hij ooit heeft liefgehad…
Op een zwaluw
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 230 Een zonderlinge zwaluw zweeft verloren
en oeverloos van achteren naar voren
maar zelden zinkt hij neer op zilte vloed
en raakt na zeven weken ondervoed
Tot leedwezen van zwaluwen die zweven
toogt zijn ziel al tussen dood en leven
tot een aasgier als bij toverslag
hem in z'n vlucht neemt, op zijn laatste dag.…
Dicht bij mij...
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 2.861 Verwarm je aan mij
Laat je in verliefdheid gaan
Verwarm je aan mij
Kruip dicht tegen me aan
Vannacht ben je van mij
Laat je oeverloos verleiden
Vannacht ben je van mij
Dit genot is van ons beiden
Verwarm je aan mij
Laat je lichaam beminnen
Verwarm je aan mij
Kom, laat het voorspel beginnen
Vannacht ben je van mij
Laat je lichaam strelen…
Het uitgekauwde debat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 167 Na een uil geknapt te hebben
zat de hond in de pot men
debatteerde verder tot
’t laatste oor versnoept bleek.
’t Resultaat van oeverloos
gezwam werd aangehouden
niemand weet hoe ’t kwam
dat de meute slaap bleef houden…
Het nodeloze tegendraads
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 112 mijn tijd
met feeën en kabouters
is nog niet voorbij
nu pas
rijpen mijn dromen
komen wonderschoon langszij
zang dans en muziek
krijgen eindelijk hun
erudiet in vorm en plaats
het is jou gelukt
mijn wereld vrij te maken
van het nodeloze tegendraads
het zwarte schaap
te laten leven naast de kudde
zonder oeverloos geblaat…
Milder?
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 439 Levenshonger, ongestild
vertild in beelden die ik
zag, soms oeverloos, ongewild,
tergend achter mij en ziedend
kielzog aan, daarop de woede
te verkwisten, bleef
genoeg te redetwisten,
begroef de nachten in dat
éne woord wat kwijnde, als
milder antwoord schuldig
bleef, beproef de bittere
kruiden tot het einde,
maakt het niet jonger…
Geen sprankeling
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 159 wij spreken
maar de woorden
fladderen in het rond
rusten nu eens
in de ene dan weer
in de andere mond
er is geen sprankeling
nooit stokt het oeverloos
geneuzel dat onze tijd verbeuzelt
ik kijk haar aan
voel trage stromen
informatie langs mij gaan
ben doodgebloed
in de niet aflatende vloed
van wetenswaardigheden
heb haar verlaten…
Lawines tijd gletsjeren eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 688 ratelend bonken
uren van de helling
minuten springen op
in het stof van seconden
dagen brokkelen af
smelten zonder spoor
weken drijven
oeverloos voorbij
maanden als een
zee seizoenen
golven in de oceaan
waar jaren deinen
geen vloed gaat
hoger dan de hemel
het springtij wacht
die ene kans…
Een lift, vast (2)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 521 Plots de nacht
zegt hij, zoiets als nu
maar dan ín je hoofd
tranen oeverloos
je brein geplet, een hompje deeg
geen woord dat het nog doet
en toch, hoe gek, ja wreed
na een maand, een jaar misschien
zul je door je rouw de zon weer zien
dat is niet goed, dat is niet fout
leven is sterven, dag in dag uit
zie de roos - hoe zij haar dag…
ongeduldig waterballet
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 618 het zwanenmeer verhult in weerspiegeling
naarstig nodig, het aasvisje
dobberend vanaf de oeverkant
wil ik inhaken in roofzuchtige kaken
vangen, ik wil vangen
niet oeverloos, eindeloos staren
naar opwellende bellen in
windgevorkte wateroppervlakkigheden
strijdend in bestaan
een dobber die moet onder gaan
de vis die voor zijn leven strijdt…
paarswitte lelies
hartenkreet
5.0 met 8 stemmen 459 waar een bed van lelies
meren kleurt
paarswitte tinten
deinen op het water
zien wij het dansen der meeuwen
hun luchtballet
een spel van schaduw
in de ondergaande zon
langzaam verdwijnen
in het avondrood
waar de schemering gevallen
kleuren dooft
en rimpels op het water
oeverloos breken
paarswitte lelies
zachtjes sluiten…
Harp
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 320 Heerlijke zachte klanken
dansen door de zaal
in ritme van
onnavolgbare akkoorden
als op vlindervleugels
gedragen van bloem tot bloem
proevende de zoete nectar
trilling van snaren
vibrerend met de lucht
golven als rustig kabbelend water
over een oeverloos meer
dat nergens regelmaat verstoord
en elke spanning of stress
wegebt van de…
Het mooie leven
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 338 Soms komen woorden aangewaaid
die ‘k zelf niet kan verzinnen;
ze spreken over licht en vreugd
en oeverloos beminnen.
Maar er is ook de pijn, de last,
het afscheid van geliefden,
de duisternis, het dwaas vertoon
en ook wat ons ooit griefde.…
Oeverloze taal ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 16 Om toch weer originele
clichés te vinden en de
teksten goed te praten
met toegankelijke inhoud
voelbaar die kennelijk even
zijn zoekgeraakt, boven
de taalgrens waar alles
oeverloos wordt, vrij
te ademen soms in de
beeldvorming die we
aan de dubbelzinnigheid
van twijfel overlaten.…
ster in de nacht.......
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 594 waar de mooiste sterrenhemel
als deken van liefde
harten omhult
in diepdonkere nachten
mijn wensen verglijden
in oeverloos geluk
bij het schuilen in die armen
aan het eind van de nacht
werd het donkere van dromen
licht in mijn leven
zorgen ooit geweest
verdwijnen in het niets
bij het dwalen in duister
op zoek naar jouw hart
laat…
her intreden
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 370 steeds opnieuw beleef ik de wereld
raap mijn vruchten van de dorre grond, onderhandse
afgeronde buigingen
dan weer spoelt mijn waterweg langs
gladde keien, uitgesleten groen en rond
de stamvoet van mijn moederboom
de stenen zijn geteld, hun aantal ketst
op ruwe bodems
oeverloos verlaat mijn weten
en ik draag de vogels naar hun hogere…
herfststerfte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 191 in zijn gebogen geel
doorstaat de berk het allerlaatste licht…
de nadag nadert, bleek
en oeverloos gezwicht in witte windsels
rond een oude stam
geen gram gehaald, doch zon
verschaald op dorre takken in
het stijgen van de maan
hij moet gaan – de herfst – hij kon
gekerfd in stugge bomen en
de dromen van een kind
niet langer naast…
Inundatie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 110 een kamer verlaat aanwezigheid
zodat gehemelte aan leegte blijft plakken
een lichaam sterft bloedeloos
tot schijndood, verdrinkingsdood
wegen scheiden naar ieders weegs,
naar onderaardse brieven, ongelezen
drenkelingen wandelen in hun slaap,
praten over oeverloos land,
door halfduistere gangen
in wankele spiegeling gloort
een bruggenhoofd…
grotvis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 zoekt
de grotvis
die blind voor zich uit
zichzelf achterna zwemt
in de oeverloosheid
van tijd
de uitweg nog?
de merktekens
zwemt hij fataal voorbij
eindeloze kringen
draait hij,
eenzame eenzaat
tussen lotgenoten
die eindeloos kringen draaien.…
rust, ruimte, vrijheid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 108 oeverloos wil ik genieten
in golven van gevonden rust
grenzeloos, peilloos verdiepen
ver verwijderd van de kust
oneindig wil ik met je reizen
baden in zeeën zonder kim
samen met de zon verrijzen
zeggen dat ik je mateloos min
ruimte wil ik rond mij voelen
zweven zonder tijd of dag
weten wat jij zult bedoelen
als je schreeuwt dat vrijheid…
haar blik
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 307 Haar blik staart oeverloos,
zonder begin of eind.
De ogen zijn dof en glansloos,
zodat de geest wegkwijnt.
Snakkend naar lucht,
van uitputting verstijft.
Niet één kleine zucht,
die haar verder drijft.
Het loodzware juk moet ze zelf dragen,
ze durft het aan niemand vragen.…
Verlangen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 178 Is mens-zijn dan een oeverloos verlangen,
een zoeken zonder echt te vinden ooit?
Ik weet het niet, maar wil toch blijven vragen.…