Alle inzendingen over ogen OR eenzaamheid OR verdragen

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

dwars door lucht verlangen mensen kijken blauw ontvangen licht verdragen en de ogen zwijgen stil vaarwel……

Diep over zichzelve heengebogen Zodat zij mij niet binnenkomen zag, Verhief zij uit de nacht haar donk're ogen En dromen sloten een geheim verdrag Met alles wat men wakend moet gedogen. Zwijgend betaalde zij het hard gelag Een mens te zijn, die telkens wordt bedrogen, Godin met gekortwiekte vleugelslag.…

zij leeft in een donkere wereld als de zon opstaat schuift zij de gordijnen naar het midden van het venster haar ogen verdragen geen ochtendstond haar ogen verdrogen bij zoveel verdriet het licht ze ziet het liever niet…

Over alle daken bloeit mijn bleke wake; alle sterren toe reikt ze, strak en moe. Baart dan alle bangen steeds een nieuw verlangen? Is dan alle vrees liefdes vrouwe en wees?... - Over alle daken bleek-gebloede bake; over heel de wereld heen liefde en leed, - alleen...…

Waarom zou ik nog schrijven? Wie luistert nog naar mij? Mijn letters worden bitter door dingen die gebeuren. Geen vreugd is meer daarbij. Mijn mond staat niet tot lachen en tranen vloeien vrij. Wie komt mijn verdriet verzachten, wie wist mijn tranen, geeft een beetje troost aan mij? Het heeft geen zin om wat te zeggen. Woorden kunnen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

er eten dwergen uit mijn hoofd wat ik niet bergen kon wat de dag niet kon verdragen wat de mensen liever zagen maar de nacht die is van hun zachtjes in mijn hoofd geslopen zingen zij hun maal voorbij tot mijn ogen open…

Verdraag mij niet bij daglicht Bij gesprek over verf of glas Verdraag mij niet bij zinnen of inzicht Bij stofzuig, opruim, afwas Verdraag mij niet in dagen Vol paperassen en factuur In inwisselbaar kleingeld In goedkoop, goede koop, want duur Betaald Quitte gedraaid Winst behaald Hoogconjunctuur Van vlam die flikkert Maar nooit vuur!…

De dood getemd, wordt ontdaan van zijn verschrikking in een jaarlijks verdrag. "De dichter heeft slechts één voorbeeld: de natuur; slechts één gids: de ruimte tussen onwaarheid en de waarheid." Voltaire…

Door eigen schuld heb jij ervoor ge- zorgd dat mijn huwelijk op de klippen is gelopen Jouw aantrekkings- kracht inspireerde de houdbaarheidsdatum is nu echter verlopen Jij speelt slechts, zon- der echt te weten Doet alsof het leven simpel is af te kopen Hoewel rafels losgeraakt en aan de rand uiteenvallen totaal de tijd negeren…

wie bestuurde mijn denken toen ik in opperste eenzaamheid toch mijn zoektocht staakte naar gezelschap voor lichaam en ziel omdat mijn kwetsbaar open hart al teveel kraters moest verdragen wie bestuurde mijn handen toen ik in uiterste kwetsbaarheid toch een antwoord maakte op 'n digitaal kleurig kleinnood zodat mijn kwetsbaar open hart…

Want ik kan mijn eigen pijn verdragen, maar mama, de jouwe niet.…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

haar handen hebben lettergrepen ze verbergen een gezicht, ongewassen en wolken die oogleden sluiten, de dagen van de doden, hongerig in de oogopslag van het kind wie kan haar eenzaamheid verdragen dragen als een gevallen vogel, achterblijven en dan weer doorgaan in het gerimpel van warme wind we staan op een heuvel, golven naar de…

Ook toen Was eenzaamheid Er Het alleen zijn Alles is daartegen Want het is altijd de regen Die men niet verdragen kan Donderslagen Diepe vragen Die hoofden En de geest Doen verwarren waarom is ieders Geest Op zijn eigen reis Incompleet Dat is wreed Dat explodeert En bezeert Mondt uit In stukgelopen relaties In hartenzeer door…

luister mijn kind je ogen zijn te mooi glanzende sterren boven een demonische zee alleen de gouden zon kan deze zee verdragen tot de dagen zullen dagen troost zich mijn ziel met jou die mij met God en mens verbindt komt kinderen, komt, en luister naar 't geluid van vogels de raaf - de mus - de merel - hoe verschillend dat…

Alles kan ik verdragen, het verdorren van bonen, stervende bloemen, het hoekje aardappelen, kan ik met droge ogen zien rooien, daar ben ik werkelijk hard in. Maar jonge sla in september, net geplant, slap nog, in vochtige bedjes, nee.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

De geheimen hou ik voor mezelf, zij die mijn eenzaamheid ten diepste met mij delen, hen koester ik eeuwig in mijn eenzame ziel.…

( voor Hans Lodeizen ) dit gedicht gaat over de buigzaamheid van ene Hans Lodeizen ( wie kent hem nog ) hij schreef over het schuilen onder het lover en wist mij daarmee steevast te ontroeren ( kom daar nog maar eens om ) in zijn te korte bestaan speelde eenzaam zijn en buigzaamheid van het verdragen een uiterst belangrijke rol zó mooi…

geen eenzaamheid zonder jou in het lucide land van dromen.…

Hoe eenzaam is je arme ziel de peilloze diepte waarin je viel en je pijn verbeet, hoe moet dat zijn? Maar hoe koud is nu je arme hart vervuld van smart en schreeuwend zeer Het wordt nooit meer licht.......niet meer.…

alleen pijn voelbaar in afgrijzen, alsof er bomen op de maan waren maanbomen die alleen jouw pijn konden verdragen in grijze zwaarmoedigheid die om de mensheid viel als een ijzeren juk een zwaarte die bijna niet zonder ziel te dragen viel en ik geloofde je je was mijn alles ik verdroeg geen eenzaamheid zonder jou.…

Daar waar alles eindigt in troosteloos geheel waar zengend zonlicht leven doet sterven wachten zij gelaten opeen en eenzaam Verkrampt strekkend verdroogde benen niets verdragen moet gevoel is niet meer dood waard selectief wachtend op verteer Daar eindelijk verlossing verschroeide benen dragen elke schrede gegeven straf resten…