Alle inzendingen over olijven

Weer reed ik door een holle weg waar aan weerskanten wilgen staan te wuiven met die praal en pracht als van nieuw zilver en dat groen als van olijven en vooral die frisse frisse adem…

Blauwe zeeën zonder einde Groene velden met olijven Woestijnen met duizenden korrels zand Bergtoppen op hun hoogste stand Sneeuwvalleien in diepe dalen Dit alles is ooit geschapen…

land van zand van zon en zee van amandelbomen je horizon is mild een heuvelrug je zegt het met olijven al wordt je oud zelfs stokoud meer dan honderd ja zelfs duizend altijd schenk je mij dat pittig olijfgroene…

in een boomgaard vol olijven zijn wij wetenschap aan 't bedrijven maar door de siesta in dit land houden discussies nooit lang stand dus zullen we nog even moeten blijven…

Zitten ze nu met de harde brokken Verdeeld door de som van de delen Tot op het bot dat niet meer mag helen Ordinair geklets als een simpel spel De zwarte logica van bagel tot bagatel Zoals haar schoonheid is bezongen Gaan ze achteruit met grote sprongen De waarheid maakt hen niet meer wijs Dan de gerede kans op de hoofdprijs Dit echtpaar olijven…

bij avondval ging Jezus naar de Hof van Olijven zeer bedroefd en met doodsangst in Zijn hart zou Hij drie dagen in gebed en stilte verblijven maar beklemmend werd hem die donkere nacht drie discipelen moesten met hem bidden en waken toen plots voor Zijn ogen een bittere kelk verscheen en zij die Zijn steun moesten zijn, lagen te slapen in…

En dan valt plotseling een stilte tussen het groen van de olijven: de blauwe zee wiegt witte schijven. Wat vinken zoeken naar bescherming maar spreeuwen vliegen op of blijven met bek en pootjes vol olijven. ........................................................... *Montgrí is Catalaans voor 'Grijze Berg'…

Wolken verspreiden De geur van olijven Vlinders beminnen Voldaan overwinnen. Zon overgoten Intens genoten…

het regent olijven tussen stukken schroot en puin stof van eeuwen dwarrelt moedeloos in de oude binnentuin ooit waren muren zomerwit kleurden geuren siësta in restanten schrijnen zij wat er van over is er is geen mens om de oogst te rapen alleen wanhopig klagen waar ooit stilte heerste van de middagrust fluiten bommen in…

uit het koele donker groen van de hof van olijven vertrokken apostelen na voetwassing en het gezamenlijke maal het aangekondigd verraad deed het onderling vertrouwen kwaad romeins rechtsbegin doodde door kruisiging de zware gang langs volle wegen van calvarie in het eenzaam offer dat hij vader bracht bewees de stoot van de…

Binnen aardse muren, op de eindige flanken van leven en gedurig verduren, valt de avond over de dag zonder morgenlicht. Een onbewogen stuiptrekking tart het laatste beter weten. Een gelaten vertwijfeling ten hemel gericht. De handen ineengevouwen tot een onafwendbaar lot.…

Laat eigenheimers onder de poëten Eerste zure witte druiven leren eten En al die zoete blauwe snel vergeten Het is met menigeen kwaad kersen eten Laat staan de ware dichtkunst te bedrijven Leer eerst maar letters lezen als olijven!…

dolgraag speur ik in de hoeken van de wind niet dat ik een of ander antwoord vinden wil eigenwillig tast ik tussen citrus en hibiscus ja de geur van wilde kruiden snuif ik op op mijn lippen bijt een zoute smaak gevuld zijn de olijven maar zachtmoedig zal ik je ontvoeren nu dat ik je onder milde twijgen vind.…

Oud Rioja hebben we gedronken en de rijpe olijven geproefd Hoge bomen hebben we beklommen en de wildste wateren overgestoken Met de geesten van het verleden hebben we gevochten en gewonnen Een prachtig lied hebben we , Inez en ik , met de gespannen snaren van onze lijven gespeeld.…

straks sjouw ik met mijn koffer achter mij valt kras de deur in 't slot klokvast vlieg ik op witte wolken naar het zuiden de aarde begroet mij rood wil mij op zijn minst verleiden om te blijven in de netten onder de bomen groen en zwart smakken al olijven maar vooral de oogst van zoete druiven zal beklijven.…

de finse rondjes met hooggegist mosselbier en walnoottaptoe vooruit nog een bier wanstaltig grote olijven en privé poëzie voor het raam drijven slagroomsoezen en zwarte drop te druk om te koken glazen lambrusco en opgeklopte liefde op franse tv blik ratatouille zakjes aardappelpuree daar doe ik het mee…

tussen sokkels en gebroken zuilen die klagen in de wind stoeien witte vlinders op de handen van een kind marmer glanst koelbloedig onkruid groeit gezwind een geur van wilde tijm bloost op de wangen van het kind naar een land om van te dromen ben ik amoureus teruggekomen om tussen druiven en olijven ook wat weemoed te verdrijven.…

je bloeit in varens vrucht al in olijven ik was cipressenstress ontvlucht wilde jou in paradijzen je bougainvillet in paars bij eerst ontmoeten oléanders in de wilde tuin komen ons in wit en rood begroeten je strakt in kale rots maar onweerstaanbaar is de Spaanse trots tot overleven, onze cactus heeft haar eerste bloem gegeven…

haar huid was tanig zongebrand de vingers lang pezig gespannen aan haar hand zij lachte een paar tanden bloot kakelde wat woorden leefde op in aandacht waarvan zij genoot toch werkte ze onverstoorbaar door met noten en olijven vroeg ons nog te blijven voor een volgend glas zij was authentiek paste precies in het grieks orakelplaatje…

Er is de geur van citrus, olijven en Serrano ham. Er is het klaterend lachen van de kinderen van Andalucía.…

ik wist dat zij zouden komen kleine spiralen van zand voelde ‘s morgens de zon al prikken op mijn gezicht en hand ook het steels verschieten van de duinse schaduwkant waar de alom aanwezige gekko’s kartels stappen op de rand nog hangt in de pittige geur van olijven ui en paprika een kip te garen op het vuurtje dat maar niet…

toen ik wist dat ik hier blijven wou tussen goden in een ander licht zocht ik een boom met grillige vorm en nestelde mij onder de olijven overdag boette ik de netten rond een veilige zee en wachtte op de nacht waarin ik eindeloos tuurde helder met een kalm gemoed mijn voeten vonden vaste grond ik voelde aarde beven en wist dat ik hier…

Wat ziet mijn oog toch graag de wolk aan gindse kimme gaan Doorkliefd slechts door de hoge boom en torens die daar staan Gestut door bergen staat het al op hoogtes onbekend En blauw en eindeloos de lucht waartoe de rots zich wendt Wat zie ik graag, wat voel ik graag de berglucht en de regen De oude huizen roodbepand, zo kalm en welgelegen Olijven…

bij avondval ging Jezus naar de Hof van Olijven zeer bedroefd en met doodsangst in Zijn hart zou Hij drie dagen in gebed en stilte verblijven maar beklemmend werd hem die donkere nacht drie discipelen moesten met hem bidden en waken toen plots voor Zijn ogen een bittere kelk verscheen en zij die Zijn steun moesten zijn, lagen te slapen in…

Olijven ontpit, scherven stromen welvaart, olie barst uit kruiken. Rivier vergeten, meandert tussen borsten, haar melk wordt honing. Hun godin is in de golven ongebroken, in aarde ongewroken. Onder zand en as geslapen, wel duizend jaar, hij stond op, was klaar.…

Verraden door een moedervlek werd je druppelvanger in de woestijn zag alleen vogeltjes cirkelen met raampjes voor passagiers Ik nam je mee naar de waterval en bij elk niveau plukten we rode rozen thuis vulden we grote groene olijven als vazen Ook ik cirkel rond mijn hoofd klop af en toe aan, wetende dat er niemand is om open te doen…

Toscane Hart van trotse schoonheid Cipressen langs de horizon De warme wind Zoekt zijn weg door de dalen Toscane Wijngaarden luieren in de zon Olijven rijpen langzaam Sereen is het landschap De zon kleurt de velden Toscane Land van heerlijkheden Genietend van rust In schaduwen van stilte Bergen sieren de aarde Toscane Tijd staat stil…

De olijven met de lichte wind Verzilvren in de zonneschijn, Waar 't hart niets dan zijn oude pijn langs alle paden vindt. Maar om de donkre nauwe bocht Wappert een oogwenk zijn gewaad. Mij blindt de glans van zijn gelaat. Hij had MIJ lang gezocht.…

De abdij draagt een dichtgeweven zachtgroene pij van engelachtige cipressen en olijven.…

Hun volgepropte kasten breken open door de kracht van lekker smullen kalkoen met veel olijven gehakt vinden ze niks het komt hun strot uit precies als zuurkool waar hun gezicht naar staat eeuwig in de knoop spruiten lusten niks die kegelen naar ballen in de boom opoe schudt haar hoofd als kaviaar springt op de tong ze weten…