Alle inzendingen over omaren

Ik droomde van Omar de Dichter: hij droeg wat rozen in zijn hand en aan zijn voeten groeide lichter een fris nieuw boompje, nét geplant.…

. -------------------------------------- uit: Omar Khayyam (1929)…

Er werd bij ons een bioscoop gebouwd Waar ‘Lawrence of Arabia’ ging draaien De opening ervan kwam hij verfraaien En daar heb ik hem lijfelijk aanschouwd Een halve eeuw geleden, maar het maakt Dat nu zijn dood mij toch een beetje raakt…

Ik sta in het donker om jou in het licht te zien met een glansrijk silhouet van jouw spiegelbeeld omringt met primaire kleuren door de regenboog rollen al snel de eerste tranen tot een regenbui. Met een omvangrijk wolkendek vanuit de horizon is het laatste lichtpuntje als een schitterende ster te voelen door een tinteling van dat sprankje…

Omar Khayyam en duizend jaren hebben zijn ragfijn lied gehoord: miljoenen mensen zijn vermoord maar niemand kan mij ooit verklaren Waarom de nachtegaal weer zingt en daarmee dom geweld verdringt ook tijd, die vreemde meester, zwijgt. Knorrende beesten gaan voorbij maar dit gezang blijft diep en blij: een nachtegaal die parels rijgt.…

.' Omar Khayyam…

De fles is leeg, er is geen twijfel aan: hoezeer wij ook bevangen zijn door wanen er is een deel, geen lijfelijk orgaan dat altijd waakt over zijn onderdanen Ik ben klaarwakker, helder als kristal Omar Kayyam moet dit zijn opgevallen: ons leven hier op deze blauwe Bal kan als een kurk van de champagne knallen Laat niet je leven leiden door…