Alle inzendingen over omhangen

Onbeschaamd schreeuwt men het uit op straat en met lintjes omhangen…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

En is Armstrong weer met geel omhangen? Natuurlijk ook vertraging op het spoor. Het nieuws is niet zo moeilijk te voorspellen. Ik hoef daarvoor niet eens naar huis te bellen.…

'Dag meisjelief, zo jong en knap en wijs De jongens boven zijn al aan ‘t verlangen We zullen je met bommetjes omhangen Dan ben je spoedig in hun paradijs’ ‘Ze kunnen barsten’, dacht ze, ‘Potverdomme!’ Die Boko Haram-kerels, niet die bommen!…

De beste Paralympische atleet Die terugkwam in ons land, met goud omhangen, Is niet door Hare Majesteit ontvangen, Omdat hij ooit een klein scheef schaatsje reed. Zo’n man verdient geen blijken van waardering. De koningin doet niet aan reclassering.…

daar lig je dan akker van belofte glooiend in het licht als een beminde deinend in mijn blik hangmat van verlangen gekoesterd door de zon met weligheid omhangen de elzenhaag hoedt je voor de strakke wind een smaragd voor ieder die je mint je boomgaard lokt geen merel is beducht je aarde komt tot leven de hemel opgelucht…

Verstand op nul Blik op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan…

vaardige vingers vlechten de madeliefjes tot krans jij hebt mij in geel wit met lente omhangen jouw armen reiken mij zomerse warmte jij hebt geven tot talent van het leven gemaakt bent daarvoor vaak tot op de bodem gegaan streef naar balans geef nemen nou ook eens een kans…

Uw schoudertjes zijn zo mooi, om u is lichtgedooi, warm, warm, warm - stil omhangen van warmte, ik doe verlangen. Uw ogen zijn zo blauw als klaar water - ik wou dat ik eens even u kon zijn, maar `t kan niet, ik blijf van mijn. En ik weet niet wat `t is wat ik u zeggen wil - `t was toch wat.…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…

mijn gevoelens voor jou ontluik Het is mijn zin die zinnen schrijft door een gevoel wat steeds in mij blijft Jij bent de mooiste lentebloem die ontspruit In mijn dromen ben jij mijn bruid Ik zou jou het liefst hartstochtelijk kussen mijn hart is gewoon niet meer te blussen Voorzien van zo’n brandend verlangen om jou met liefde te omhangen…

Om te zien wie je werkelijk bent helpt geen spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid…

exceptie ben ik, een mutante slechts een glijbaan onder de taille door winstbeluste vissermannen met afkeer teruggegooid in zee jou kan ik m'n gunsten niet schenken jij zeebioloog, beachvolleyballer als ik me soms in de branding toon met schelpensnoer omhangen een oogwenk, ik ben weer verdwenen werp je nog speels een glimlach toe het…

hoewel ik het nog voor me zie alsof elke dag gisteren was de velden met mist omhangen jonge levens zonder vaderland met pak en zak, een kaki jas luidruchtig verbaal geweld begeesterd door de angst of stil en ingetogen wachtend tot de dood hen terug naar huis brengen zou en al lijkt het of ik hen vergeten ben toch herinner ik me de naam…

Veel liever zou ik jou met vrolijk feestgezang omhangen dan dat ik die gedachten hier zo rustig hou gekooid.…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht.…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht.…

Dit dier zal nooit de Nautilus*) omhangen. Alleen de krab versteent, die wordt gevangen. Het weke dier krimpt om zijn onvermogen om meer dan kliederaar met inkt te zijn. Hij bloost om zijn gebrek aan ruggengraat en maakt zich in zijn nest van stenen klein. Dan schept hij moed.…

Met nevels omhangen zonder zicht, met niets omhanden doods en dicht voedt ze zich met beelden van weleer. Jagend over barre grond bloest, eenmaal met de kop in aas, haar gierenkraag en gaat ze op hinkepoten rond. Gevangen is ze in de ommegang van zon en maan.…

En in de nacht, wanneer het vreemde duister Mij met zijn broze sluiers had omhangen, Onvatbaar-vaag en fijn als ijle dauw, Dan was mijn ziel vervuld met zoet gefluister Van liefde en teerheid en een zacht verlangen Ontbrandde in mij naar 't lichaam ener vrouw.…

Geverfde pop, met rinkelen omhangen, Gebulte jonkvrouw in uw staal' korset, Lamzaligste aller vormen, stijf Sonnet! Wat rijmziek mispunt deed u 't licht erlangen? Te klein om één goed denkbeeld op te vangen, Voor epigram te groot en te koket, Vooraf geknipt, koepletje voor koeplet, Kroopt ge onverdiend in onze minnezangen.…

licht in een ontwakend oog heeft mijn diepste dromen doen smoren schurkt zich tegen harde muren op de drempel van het ochtendgloren door mijn verrijzenis uit de prehistorie heb ik een gedachtefossiel in steen gevangen deze tussen tengere vingers met zelfverkozen tederheid omhangen de nacht heb ik met tijdlijnen verward zodat ten halve keren…

Het kwarkt hier chaos in het rond vormen, kleuren, gras groeit als papieren cacteeën in spleten waar de werkelijkheid door ontsnapt Japanse vlag en een trapje naar de maan skateboarders schaatsen het beeld aan stukken door op een kunstwerk te staan zwart-wit videoot videoot videoot Foto`s van jezelf tot in de dood omhangen paspoppen avondjurken…

huis en veeg het gruis, bouw aan mijn huis, geen onheil zal ik vrezen, noch huilen of beven voor de corona adder onder 't gras, want jij bent ons nabij, je huid warm en zachter als honing beschermd ons vel, ons land onze kinderen, en onze woning, want jij gaat ons voor , we plaatsen onze voetstappen in je spoor jouw arbeiders, met rozengeur omhangen…

En 'k zag 'n zaal vol schone vrouwen, het blank en blauw, in lange vouwen omhangend los de slanke le'en, in nauwe lijne-sluiting kozend om malse vormen rose-blozend, - en blanke voet op marmersteen.…

het werd hunkeren in hemels –zoet -verlangen naar een lieve glimlach op je mond als een lentefee ging ik mij in roze en wit omhangen zodat je in mijn verschijning een behagen vond.…

Uit beelden en doeken en zangen, Uit al wat een kunstenaar schiep, Straalt gij als met tover omhangen, Zo innig gevoeld en zo diep. Gij spiegelt de aard uwer kindren, Gij vindt in hun werken u weer. Hoe zou mijne liefde vermindren, U minnen wil ik meer en meer! Voor Vlaanderen, Vlaanderen, Trille mijn harte vol geestdrift en vuur.…

Met nevels omhangen zonder zicht met niets om handen doods en dicht waart onder haar spiegelende huid het donker rond zoekt ze naar beelden van her jaagt die hun holen uit naar de barre grond waar ze hen op snelheid klopt en haar kop vervolgens traag in hun aas verstopt Onderaan de nek bloest een gierenkraag ...…

De woonkamer is met dennengroen omhangen met klimop en lijsterbes die wit berijmd een gebroken kerstbal of ster wordt vervangen tot Kindje en kribbe in groen decor verschijnt de kerstboom prijkt met zijn piek in alle luister versierd met strikken, engeltjes in gouden pakjes en feeëriek wordt het vooral tegen het duister als kinderen…

De koning boog en wilde mij een keten Omhangen – die ik hem met wilde hoon Ontrukt heb en een hoovling toegesmeten. Nu heeft een vrouw mij innig vroom omhelsd, En in haar grijze ogen zag 'k mijn vrede. Ik neeg – maar in mij brandde toch het felst 't Vuur dat mij voorschrijft buiten rust en rede.…