110 resultaten.
Bericht van een vogel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Toen alles en iedereen
Dood was, en ook mijn
Laatste hond
Er niet meer was
Bleef ik alleen achter,
Alleen het omhulsel nog
Van een dood lichaam
Met een amper levende ziel -
En was het de streling
Van een vogel die mij opnieuw
Ten leven riep,
Die me maande vrede
Te hebben met het leven
En mezelf weer te aanvaarden
Zoals zij…
Een Wonder, een Vlinder
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 1.390 Eerst in cocon
gevangen langzaam
op eigen tempo
ontdoet hij zich van het omhulsel.
Door de wet van de
zwaartekracht
opent hij zijn strakke jas
en dan als de metamorfose
een feit is, eerst nog verbaasd
over ’t feit dat de jas te ruim
is, komt het besef dat
zijn vleugels gelijk aan
die van engelen, zich
ontvouwen.…
Halve kring
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 Zit in een halve kring
En weet dat ik weggekeken word,
Mijn plaats die volkomen leeg is
Al staat mijn stoel er nog wel
En mijn stoffelijk omhulsel
Dat schijnbaar levenloos achterblijft -
Mijn geest, die mij denken
Laat en het gevoel geeft
Dat ik leef, er nog wel ben,
Heeft zich stilaan verwijderd op
Verzoek van de vileine blikken…
Alleen in de geest?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 42 Alleen in de geest
is weinig gegeven
wat bij geen
wezen lukt,
blijft maar even,
Onbeschrijfelijk
pompt het hart
onder het omhulsel,
in een labyrint van
euforie of smart
rond in de essentie
van verliefdheid
in de ziel of lijfelijk.…
Ik ben of ben ik niet.. ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 166 Alleen in de geest
is weinig gegeven
wat bij geen
wezen lukt,
blijft maar even,
onbeschrijfelijk
wentelt het hart
onder het omhulsel,
in een labyrint van smart
rond in de essentie
van verliefdheid.…
van veel verloren
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 290 ik heb gestreden
ik heb gevochten
ik heb woorden
uit hun omhulsel gehaald
en ze in de holte van de nacht verzameld
nooit heb ik er een vogel horen fluiten
wanneer de maan van mij wegging
laat en leeg
ik heb gebouwd
ik heb gebroken
de tocht naar morgen
in levende ogen en in het gevraag
naar wie we met zijn tweeën zijn
ik heb mezelf…
Oplichtend sterrenstof
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 94 ik zie ze gaan
als strepen aan de hemel
hun zielen helemaal vooraan
geen ballast of
verder aards omhulsel
alleen kristal markeert de vaart
tot waar de tijd
zijn grenzen lost en naadloos
overgaat in eeuwigheid
ze zijn vervlogen
in oplichtend sterrenstof
met vurig laatste groet
hun speelsheid is weer
samen delen zij stralen nu
oneindigheid…
vlieg
netgedicht
3.0 met 52 stemmen 2.211 ik brand mij aan jouw woorden
vind het omhulsel van jouw pijn
hoor hoe jouw vleugels gaten
van passie, liefde en haat ver
weg door dikke luchten slaan
viel hard voor jou en vlieg lomp
botsend aan takken en droog blad
achter de doffe slaggeluiden aan
ik volg zo het Allerzielenspoor
jij wacht, mijn bidsprinkhaan…
De mantel der euro's
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 1.283 In de zonnige tijd van nu
is ’t kledingstuk,
omhulsel wat men beoogt
’t mag wat kosten maar dan toch het
liefst met zo min mogelijk stof,
want bedekken doet men niet het lijf,
echter alles met de mantel der euro’s.…
Een verharde maatschappij.
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 142 De straat is bijna leeg, ik zie
verchroomde lichamen, omhulsels
die glinsteren.
Glazen ogen zonder uitdrukking
in een blikken ritme gevangen.
Hol klinkt elke beweging en ieder
gebaar is bevroren.
Terwijl de lippen vastgeklonken zijn
op het glanzende metaal kan ik hun
in beton gegoten gevoelens en gedachten
horen...…
van een moeder en haar kind
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 296 je omhulsel is er wel…
nu huil ik
tranen van onmacht
hoe lang gaat deze schemer duren?…
Gemoedsrust
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 267 Mijn ziel,
mijn diepste wezen
woont tijdelijk
in mijn eenvoudig
stoffelijk omhulsel.
Geen leeftijd,
geen jaarringen;
ooit ontsprongen
uit de oerbron,
steeds onderweg.
Waarheen en met wie?
Soms met
een tweelingziel.
Zij ontvangt eeuwig
energie en voeding.
Geen storing
van de kringloop.…
Terugval
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.475 mooie plaatjes
niet meer dan dat
Ik zie wel,
Maar herken niet meer
Loshangende flarden,
gedachten die mij verwarden
Ik besta wel,
Maar ik leef niet meer
Uiterlijk volmaakt,
de ziel zoekgeraakt
Ik denk wel,
Maar begrijp niet meer
Mijn lichaam luistert niet
naar mijn wensen
Ik wil wel,
Maar ik kan niet meer
Wat overblijft is een omhulsel…
hartdood
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 2.133 wat ben ik meer
dan een leeg omhulsel
in een vergeten kamer
waarin schreeuwen
blijven plakken
tegen fluwelen wanden
en waar het hart blijft kloppen
tegen beter weten in
ik sleep mij voort
van woord naar woord
zonder doel
of gevoel van waarde
wat ben ik meer
dan een stil verlangen
in een verloren wereld
waarin nachten
langer duren…
oude man
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 1.468 oude man waar ga je heen
je haren wit en ogen vaal
ver weg je gedachten
je leeft in het verleden
de toekomst is te kort
je huid slechts een omhulsel
broze botten weggeteerd
het trage bonken van je hart
angst klopt door je aderen
hoe lang nog weet jij niet
slechts de wetenschap
het einde is nabij
gevoelens en verlangens
nooit meer want…
pijn
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 510 Na kwellingen en pijn is er geen leven, Jouw leven is slechts een slecht omhulsel van wat het leven moet zijn.
Geen licht die deze duister kan verslaan, geen middel die deze pijn geneest.
Het is zoals het altijd is geweest.…
Kamer
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 894 Beslotenheid
muren en geblindeerde ramen
Ik maak me klein, de kamer groot
Groeiend
Dwangmatigheid
Deur, ergens in dit omhulsel
Is de weg uit, want ik kwam toch ook
Binnen
Echoënd
Geluiden in pulserend ritme
Walsen vanuit mijn hart
Circuleren
Roepend
Ontvang ik mijn eigen woorden,
Mij omhelzend tot warme deken,
Cocon
Kamer…
Even
hartenkreet
2.0 met 14 stemmen 9.108 Heel even
was er sprake van geluk
leek de zeepbel erg solide
en vonden zij elkaar
na even
bleek geluk gewoon gewenning
was de zeepbel een omhulsel
en zagen zij elkaar
nog even
is geluk een vertrouwd gevoel
blijkt de zeepbel een veilige cocon
en blijven zij bij elkaar
en voor het leven
weten zij dat geluk samen wordt gemaakt
dat…
Bij de Mac geweest
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 125 Y.o.l.o, ook vannacht
Was het weer raak,
Dronken meute die
Vanaf rijksweg A7
Al malend de onderweg
Opgepikte junkfood
Wegwerkt en dan als
Dank voor het aangenaam
In dronkenschap verpozen
De omhulsels over een
Lengte van meer dan
Vijfhonderd meter
In de openbare berm
Heeft geflikkerd -
Alles ligt er,
Inclusief afrekenbon…
Te recht berouw
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 360 mijn bedrog
Te laat begon ik waar te nemen
Sleurde je mee in schuimend zog
Hoorde nooit die liefdevolle woorden
Ontkende wars als zijnde vals onecht
Om hen in de kiem grof te vermoorden
Niet ik was verdorven nee jij in en in slecht
Hoe kon ik die serene liefde negeren
Vals als ik was onverschillig ingemeen
Nu ik leegbloed tot een leeg omhulsel…
dood
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 2.325 Het is haar omhulsel wat daar ligt.
Mijn moeder zit in mijn hart.
Ze heeft zich vast verankerd in mij
En in de harten van mijn zussen en mijn broers.
En wellicht in nog veel meer harten.
Daar zorgde zij wel voor.
Straks, hopelijk over heel veel jaren,
ga ik ook dood.…
Geboetseerd
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 198 Ik verlang niet naar jou
niet naar jouw lichaam
je theatrale omhulsel
je ongeloofwaardige blik
het verdriet waarin je leeft.…
Wees gegroet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 95 Ik ga in taal gekleed
en woon in louter woorden,
omhulsel van de tijd
die mij zo toe behoorde.…
opzienbarend
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 600 daar lig ik opgebaard, ben niet te zwaar
een eikenhouten kist op zeven schragen
kan onbekommerd mijn omhulsel dragen
een laatste liefkozing als stil gebaar
dan zal mijn zuster aan mijn zwager vragen:
wie zijn dat daar, die vrouwen aan de baar?…
Gevangenis
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.143 Kapot
In brand gestoken
Mijn hart verdort
In duizend stukken gebroken
Verteerd
Zwart gekleurd
Mijn ziel weggerot
Door gevoelens verscheurd
Leeg
Langzaam vergaan
Mijn lichaam overgebleven
Alleen ´t lege omhulsel zal blijven bestaan
Alleen
Niemand om me heen
Mijn leven verlaten
Tot ik uiteindelijk in ´t duister verdween
Verdoemd…
Gebutst in verval
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 93 zij speelden met knikkers
juichten en joelden maar
bij het missen van de pot
hield dat geluid even op
ik zat erbij
wilde niet meedoen
omdat ik geen afscheid
van mijn schatten kon nemen
genoot van hun kleuren
in het transparante omhulsel
het divers zijn in vormen
allemaal keurig op rij
ik verzamelde en spaarde
ging mij niet om het…
Opwaardering
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 598 het voelde zo bijzonder fijn
een wonder te beheren
koestering te geven
aan een nieuw begin
geen machinaal gebeuren
juist een warm proces
vol eigen dynamiek
in beleving en fysiek
een ultieme les
eigen grenzen te verleggen
tekens van een wil te lezen
af te weren wat bedreigt
opdat het prille wezen
alle kansen heeft en krijgt
als omhulsel…
een overbodig mens
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 117 onder de bleke hemel
een overbodig mens
slaapwandelt door lege straten
een verkleumd talmend hart
leeg omhulsel in de onbewoonbare
wereld een niemandsland
niet bestemd om te leven
de tijd met ballast beladen
achter ramen zonder uitzicht
een overbodig mens
te laat voor spijt
te laat om weg te sluipen
nu weet zij
dat hij het kind…
Horizon
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 165 Je bent er al
achter schaduw van verleden
verander je van aandacht
op plaatsen van bestemming
er staan geen hekken
wegversperringen of deuren
niets markeert de grens naar het niets
maar je geeft niets om de leegte
dit is ons liefdeshuis om in te leven
als omhulsel gebouwd voor ons bestaan
dit is onze danszaal onder een heldere hemel…
flesje baart kunstenaar
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 785 ooit liep
een kunstenaar
bij Bergen’s hoogtij
gewoon de zee in
met 33 centiliter leidingwater
in een limonadeflesje
keerde zich
naar strand en duin
in golvend schuim
ontdopte en ontdeed
het oranje glazen omhulsel
van ha-twee-oh vulsel
het transparante vocht
verdween in de woelige baren
gelekt tot de laatste druppel
de journalist…