Alle inzendingen over omtrek

Voor Roald Twee maal de Lengte plus Twee maal de Breedte, zo heb Jij het geleerd Bij je redactiesom - Voor mij voelt Het net andersom Leven dat leven Schept, leven Dat adembaar is Tot aan elk longblaasje Toe, leefbaar Leven tot in de Wijde omtrek van De plaats waar ik Verblijf…

Veronderstel geheel de omtrek, van diepte en hoogte, van engte en breedte, horizon voor horizon, omtrek voor omtrek, diepte voor diepte, hoogte voor hoogte, engte voor engte, breedte voor breedte, Horizon voor horizon.…

ik sleep de hekken achter me aan het prikkeldraad, het stervende water uit onverwachte hoek komen de trollen met hun Zeemantassen, hun onbeduidende bijrollen met voor de hand liggende frasen gericht aan elk dovemansgehoor geen pas uit het gelid, de graven onbedekt het gras gemaaid, de stilte in storm gezaaid venijnige draden zijn aan…

, men ademt zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker de nachten zijn war en onzeker, verdichten zich waar men in zit, men erft zich alleen het steeds weer voorbije, zo tast men zijn omtrek…

Onszelf bekommerend om de omtrek en de lengte van de straal, vergeten we de buitenomgeving. We kunnen het vragen aan de zwarte kraai, die met 'het' onbevredigende antwoord in de treurwilg wacht.…

Een omtrekkende beweging op het natte plein. Een rookgordijn ontstaat. Wie wordt er gevangen door wie? Een brommer bewijst wat in potentie bestaat. Een ritueel zo oud als het marktplein van Vianen.…

Een stadion vol mensen bezwijkend de explosie verijdelen kon niet meer tot ver in de omtrek deden oren zeer het gillen was vanuit de hel lijkend Getuigen keken geschokt naar elkaar bij de aanslag op die gevoelige snaar…

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

Eerst de plichtplegingen, omtrekkende bewegingen, zoals: komen ze gelegen, mijn invallen, mijn uitvallen, mijn ontledigingen? U heeft geen tijd? Dan leest u toch alleen de titel?…

Zacht van kleur, fraai van omtrek. Lichtintensiteit weergaloos, op de blauwe deinende golven. Maan, wat jij bewerkstelligt is voor ons ongekend. Foto Ad Elshout.…

Glanzende druppels vallen van je lichaam op het zand, je omtrek achterlatend. Vanavond zal een bedachtzame golf je afdruk westwaarts dragen en ongetwijfeld zal het zeewater dan net iets zoeter smaken.…

Een omtrek gaf zij prijs en zij heeft hem verscheurd noch opgegeten. Haarfijn sluitend levert hij bewijs dat zij bestond. Dat zij hier heeft gezeten met mij en haar spoor trok op dit papier. ------------------------- uit: 'Dochter', 1984.…

Driehonderdzestig graden Was de omtrek van dat onwaarschijnlijk uitgespannen vlak Waarin een kleine prooi de wieken gespreid Zich vastvloog terwijl de spin de bloedbaan brak. ------------------------------------------------- uit: 'Een toren van geduld'.…

de dag gleed als een geest in de schaduw van de nacht onaangekondigd vroeg en veel donkerder dan verwacht kleuren zijn verdwenen onder een deken van plots ingevallen duisternis slechts rimpelingen in zwart omtrekken vaag een silhouet een zijn zonder raakvlak een pijn zonder uitzicht voortijdig ontbonden zonder eeuwige rust…

een bed van rozenvlees doortrekt mijn aderen krimpend van begeerte naar water in de woestijn alle luchten wuiven weg terwijl onze genen zich stempelen in spiegels gelijk van adem en bloed omtrek ik jouw middellijn drink jij mijn zielswater met omarmen van huid en inlijven van schaamte…

Kijk naar de maan wat is zij weer vol ver weg en toch dichtbij afstand speelt geen rol kijk in het water grote en kleine gedachten spiegelen het heldere schijnsel duister is je gezicht maar langs de omtrek verlicht als een soort aura de nacht is nog lang het leeslampje de maan in een aantekenschriftje verschijnen alle gedachten…

Geen stip, geen lijn, geen omtrek. Er is niets wat er hoort te zijn. Het is leeg. Een grijze omgeving, zonder plek van mij. Geen beschutting, een grote ruimte, die van niemand blijkt te zijn. Ik sta erin en kijk er naar. Maar mijn figuur derangeert. Niemand hoort hier thuis, in deze wereld van grijs en gruis.…

Aan de witheid van het blad probeer ik de woorden toe te vertrouwen die ik je zeggen wil of nog liever fluisteren maar ik kom niet verder dan wat omtrekkende bewegingen alsof mijn hand niet meer kan schrijven mijn hoofd nooit meer helder wordt bij de gedachten die elkaar verwarren ik verscheur het blanco blad vandaag geen woorden alleen…

wil ik het leven vergeten het handvat breken, achterstallig zoals de huur van het huis dat enkel in mijn hoofd uit muren bestaat zwart en rokerig in jouw ogen past geen dood zeg je ik luister verder op de nok van het dak, de wind plukt jouw stem als een veertje uit de schoorsteen, vliegensklaar wanneer de avond valt meet ik de omtrek…

En vage sluiers nemen omtrek aan. Een omgekeerde orde is op handen. Ik zie uw ogen in de regen branden. Om mijn gelaat liggen uw natte handen. Ga niet meer heen. Of laat mij medegaan. ---------------------- uit: Euridyce (1944)…

Heel de omtrek is donker, geen sterrengeflonker blinkt hoog in de lucht, maar 'k hoor onder 't dolen muziek van violen in 't regengerucht.…

blind. vader bevroor het kreeg omtrek en wat vormen hij droeg haar naar de dag. een eerste nacht. donker. het kind bevroor de wind liet niets blijken en schoof verder voorbij het veld van verborgen mos. doof. moeders gehoor ik zag een kind sterven en raapte het op onder de onbuigzame boom…

De omtrek van jouw profiel gaat met golven als een sluier die mijn horizon grenzeloos tot dichtbij kan verkleinen.…

Man's geschreeuw hoog van de toren Was ver in de omtrek te horen Hij wilde zich daar Als van Schaffelaar Diep in de keiharde grond boren. De pastoor kwam van ver aangesneld In grote haast door iemand gebeld Waarom doet U dat Bent U ladderzat Onze Heer verbiedt dit soort geweld.…

nergens in de wijde omtrek kwam ik stilte tegen toen zag ik jou en raapte je op, wist niets van je vluchtige reis of de wereld waaruit je werd geboren ik kende zelfs je naam niet zag enkel buien en het draaien van de duinen innerlijk ontwricht, met bleek gelaat een tiental vogels vloog op uit de wind tot dicht bij het water, hees…

De wijde omtrek zegt los te laten zonder verlies. Hier geen gepijnigde steden langs de strakke waterkant. Een onbelast verleden is de schoonheid van een vlak land.…

spel waar schaduwen niet lijken te bestaan en hindernissen ontweken worden door de onmacht van het zien toon mij dan jouw huilen, jouw lachen jouw honger schreeuw ik hem toe jouw spreken, jouw stem of de grootte van jouw wereld laat me zien waarom zo weinig jou lijkt te raken en de dag steeds herbegint in een ondoordringbare omtrek…

wil met ondoorzichtige manoeuvres uit mijn gedachten klauteren ze onbeademd achterlaten in een tijdscollage waarvan ik gezichten amputeer zonder slaap of kus hele hoofden die ik laat rondkijken in bevlekte uren muren, nooit gekocht zoals het geluid van regenvlagen tegen de binnenkant van mijn keel aarzel niet en huiver om de omtrek…

Ik draag bewust en braaf mijn steentje bij Papier hier, glas daar, overal staan bakken Je kunt me nimmer op gesjoemel pakken: Ik schift tot aan de kleinste batterij! Maar denk ik aan Chemours dat troep nooit zift Dan voel ik me met knoopcel flink geschift…

In mijn droomwereld tekent jouw naakte onschuld lijnen van pure vrouwelijke schoonheid waarbij elke omtrek wordt omschaduwd door wazig diamanten stoflicht tot de geboorte van de zon de schatkist van de dag in paarlemoeren licht opent en bevroren traan ontdooit op 't pronkend blad van de lotusbloem.…