ik heb klamme handen,
voel trillerig aan,
knieën die niet strak gaan staan,
mijn gedachten die blokkeren,
ben stilletjes niet mezelf,
onaanspreekbaar voor wie me dierbaar zijn,
duurt de hele morgen lang,
heb een klus te gaan,
‘k heb te spreken
in het openbaar.…
zij wist het
de rode draad
was eindelijk
kortgesloten
stukjes pijn
smeulden nog na
maar beëindigden
niet meer haar zijn
zoals in de
verhalen die zij de
laatste tijd in haar
huid gekerfd had
in radeloze woorden
zonder ooit contact
te krijgen met totale
onaanspreekbaarheid
zij was aan het
vervloeien zonder
de gevarenvlag…
Zo ben ik van het zelf
vervuld dat het verlangen
geen afdruk duldt in taal
en waar handen en tongen
gekruisigd tot onaanspreekbaar….
Zo onbehept draag ik mij op,
en werkt de handwerkman zich hoger
meet verfijnd de breekbaarheid
van harten, weeft dunnere muren en
spant opnieuw snaren.…
myrtha spreekt nu heftig tegen
dat liefde haar deed bewegen
in driften wordt door haar gepend
zij oh zij ook nog belli-ge-rent
alles is nu stom verzinsel
zij sprak van vlinders in
haar buik? nee 't waren motten
waarlijk 't is van den zotte
de man die dit niet pikken kan
heeft haar nu als suikerspin gesponnen
haar nooit gewonnen…
Hij loopt kaarsrecht
Zijn - veel te grote- hoed wat scheef gezakt
De hoed waarin hij schuilt,
Die al zijn gedachten omvat
En die hem behoedt voor invallend licht en koude
Als een cocon om zijn hoofd gesponnen
Onaanspreekbaar, onaantastbaar,
Als een filter
slechts binnenlatend wie en wat hem lief is,
een firewall, anti-spam en anti-phishing…
Loopt het anders
Dan gedacht
‘Dit is niet de
Tijd mijn liefje’
Zegt mijn man in
Dat geval
‘Nu begint de
Voorbeschouwing
En daarna de
Wedstrijd al’
Barcelona,
Bayern München,
PSV,
AC Milan,
Chelsea, Bayer
Leverkusen
Mij ziet hij nu
Niet meer staan
Ik lig kwijlend
Op de sofa
Voel hoe erg ik
Naar hem smacht
Maar hij is echt
Onaanspreekbaar…