Alle inzendingen over onachtzaamheid

Het beekje klatert mededogen, de zon gaat elke dag weer gratis op en wil de wereld warmen die koud werd door onachtzaamheid, door veel te groot berekend leven dat altijd maar de zachte krachten doodt en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.…

Ik kreeg een link, werd me gestuurd, maar als resultaat werd ik link en om me heen gegluurd, vervloek ik de link, die ik in een blijk van onachtzaamheid, aan klik, maar oei, wat ben ik link!…

Het beekje klatert mededogen, de zon gaat elke dag weer gratis op en wil de wereld warmen die koud werd door onachtzaamheid, door veel te groot berekend leven dat altijd maar de zachte krachten doodt en stil doet staan wat sprankelend wil groeten.…

vluchtige wind in haar dromen ze zat in ontspannen stilte te bekomen haar ademhalen had de ronde ondertonen van tevreden zijn over een pittige discussie hoe het leven in het spel van geven en nemen soms uiterst merkwaardige wendingen kent vooral bij het laveren op woelig water is snel averij opgelopen zeker als enige ver onachtzaamheid…

op het gevaar af dat men mij niet begrijpt dat een brandende peuk aan mijn vingers ontglipt verzonken in rust lekt het vuur aan mijn schenen tot as zal ik wederkeren maar alleen als ik in slaap val en een sigaret rook, onachtzaam dat is dan eigen schuld gebocheld door het leven maar wat nu als men dramt herhaling, kracht en macht…

Zalig lui, maar niet onachtzaam, pluizig en stoer, ondeugend geweest. Rondjes draaien, maar uit zottigheid, klein en warm, mijn troetelbeer. Languit slapen, maar dicht tegen mij, fier en zelfzeker, maar oh zo teer. Dat is mijn kater, het heertje in huis, degene die mijn leven deelt.…

De schoonheid te herkennen Waar je nooit bij stil staat En normaal gesproken In de dagelijkse sleur Onachtzaam aan voorbij gaat Een moment voor mezelf Even alle zorgen kwijt Even geen gevoel voor tijd Maar voor de natuur Het mij omringende stilleven Rustgevende schoonheid…

Als stilte de taal der mensen was, onachtzaam alle woorden, alle talen, een kreet onbeduid. Als stilte de taal der mensen was, vreugde en emotie gesmoord. Als stilte de taal der mensen was, liederen en melodieën nimmer gehoord. Als stilte de taal der mensen was, veroordeeld tot gevoel en het zicht.…

Vanuit mijn ballingschap verwerp ik elk gebaar, waarmee geliefden de beloften aan elkaar onachtzaam braken met het offer dat zij brachten. Met dit attest bekrachtig ik thans en verklaar de strijd aan alle aan verstand ontleende machten en aan de op de rede inwerkende krachten, zo ook aan al het daaruit voortvloeiend gevaar.…

Ik dacht niet dat ze zich magisch uit het effen kon verheffen tot nu was ze vrij onachtzaam vlak onder me gebleven telken maal heb ik haar praal in `t scheepsjournaal beschreven wanneer `k aanschouwde dat ze mij in zeildoek wilde treffen Zij vergaapte zich ook aan mij, ben ik pas later gaan beseffen schilderde me af, in overwegend ondermaans…

- Thans, moe van lusteloos genieten, laat ik uw vliede' onachtzaam vlieten en wíl niet meer gelukkig zijn. Ik voel u naarstig in mij branden, maar gij wordt koorts in mijne handen, en uw genuchten worden pijn. Ik moet naar andre lustigheden: de kalme lichten van mijn heden vermoeiden mijn verijlde blik.…

kledingstukken afgeworpen en onachtzaam door kamer verspreid. Van snelle gang naar plaats van daad geen milliseconde spijt, Hartstocht, begeerte, lust vervangen razendsnel gezond verstand. Eindelijk verstrengeld in elkaars gewillige, hunkerende armen beland. Zolang fantaseren, erotische gesprekken en nachten oneindig smachten.…

weerklinkt “mijn herder zijt gij…” of weet hij dat de natuur ieder verweer verplettert zoals hijzelf puur uit onachtzaamheid mieren heeft dood getrappeld. Waarom heb je me verlaten?…

' En toen, na zijn hand te doppen in 't gewijde water klaar, zegent hij de hoge koppen van 't onachtzaam peerdenpaar. En hij kust en kruist ze beiden, en "gij," zegt hij, "Blesse en Baai, moet een lijk naar 't kerkhof leiden Baai en Blesse, stille! fraai!…