Alle inzendingen over onbelast

Jij bent mijn fantasie Mijn tintelende ervaring Ik de breedgevleugelde til je mee Hoog Los van dit idioot aards overwoekerd slagveld Vrij van de zeis Leven tintelend leven Los zweven wij.…

Konden we maar terug naar een tijd toen we nog verdwaalden in beider ogen en de kansen raapten, bevlogen geloftes naar onszelf in onschuld, daar daarin lag ook een overmogen, een hoop die niet gekruisigd werd in spijt stromen tranen nooit bedoeld om op te drogen, oprechtheid proeft geen verwijt maar toch pijnlijk wordt gevoeld…

een glas valt water vloeit reddeloos over tafel de onhoorbare zucht van de waterdrager: leeg voor even onbelast de ultrakorte vrijheid van het beduusde water op het tafelblad een waterig stilleven kleeft aan onze ogen: meer in mini formaat…

Bevrijd en onbelast. Onze ware ziel beminnen. Een afdicht heelt een open wond. Afdichten schrijven is zeer gezond.…

trippelen gekleurde kousenvoeten somber door miezer en stuivende sneeuw onder een beklemmend koud wolkendek dat ons niets meer zegt in saaie eentonigheid nog heeft de herfst zijn kaalheid kunnen compenseren door wat sprietige stelen die zich dood staan te vervelen in het schrale schilderij waar zelfs iele wind nog boldert in onbelaste…

Een onbelast verleden is de schoonheid van een vlak land.…

Nog onbelast, zo komen wij op aarde, vers uit een schoot de harde wereld in met hoop daarin te winnen aan waarde, rechtop te staan, te zijn met iets van zin, omhoog te gaan vanuit een laag begin. Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’ zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk. Zo’n mens klimt op, geniet de gunst van macht.…

Onbelast en vrij.…

Want een mens kan slechts gelukkig zijn door onbelast te leven; waarin de bladeren van het oude zeer een mond al zijn vrolijkheid ontnemen.…

met vrouwelijk geduld dat niet alleen de baarden maar zelfs hen met zalige borsten, onbelast met bevruchtende sappen, werden omhuld met eeuwige schuld; haar superbe grootsheid te aanvaarden…

Als kinderen kransen strooien in de augustus-zon, getooid met universele linten, geschetst in aquarellen van lavendel, in onbelaste onschuld zullen dragen als de kleinste danseressen op de spitzen, stelen dansend madelieven uit het vers gemaaide gras, speelsheid met libellen delen op een geaard gazon, gedragen op kristallen vleugels…

te bewenen in het literaire landschap maar herschept zichzelf weer tot faam macht in rijm, wel of niet verjaard in strikt of los verband, een golvend stem die haar ziel raakt, het kleedt het naakt het voedt, herschept als uit een oud getij scheurt de bolster van de vrucht, het kiemt in verse grond, de eerste scheut is onbelast…

Je kunt onbelast betreden 't hemelrijk dat God je gaf. Wat je plaagde is vergeten, er is niets meer wat je bindt, als je in je eeuw'ge woning vrijheid en verlossing vindt. Geef je maar gewillig over. Door de nacht straalt reeds het licht, waar aan 't einde van het leven je verheven reisdoel ligt.…

Met God na Robespierre van slag in Frankrijk de waard door anti rook normen aan de bedelstaf de predikanten van het aardse slijk aan de dijk restte geen instantie die iets waarde meegaf Zonder kennis van de hefboom van goed naar kwaad viel de blom stil van wie-zonder-zit-zucht-er-om nu gelden miljoenen cash of bancair voor oliedom en is onbelast…

Bloedrode nerven Vijgenblad die schaamte ontlast Schuldvrij onbelast Rode Klerendracht de draak steken Chinees eten Schulden afrekenen Kerstgebruiken Nieuw leven vreugdekreten vredeswensen Chinees Nieuwjaar Proficiat Praalwagens uitbundig feesten mannen in vrouwen-outfit gendergelijkheid prediken rijstpap serveren zich omkleden…

voetstappen vullen zichzelf in het natste mos in de opgestoken mist wordt lief en leed betwist schaduwen van de silhouetten worden gewogen om niet te verliezen, te spiegelen, te liefkozen, te haten in de gebleekte taal van maan en gebruinde zon, licht versterkt het gevoel van vingertoppen in elke stap sluipt de eenzaamheid naderbij onbelast…

ik zag je onbelast verrekend je verleden nog steeds een stil verdriet om wat je achter liet vliegen zou je als een vogel vrij gebonden voelde je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden zonder spijt geef ik je mijn twee handen jij kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch…

zijn je wilt ontkomen uit de greep die blijft belasten en als je denkt, nu is het de juiste tijd je bent gevangen in gedachten een ommekeer werd wéér verspeeld en wat je stoort, je ziet het eindpunt gloren maar elke halte blijft er één waarvan je weet, dit is de weg de tijd is rijp die stap te maken bevrijding lacht je al van verre toe, met onbelaste…

ik zag je onbelast verrekend je verleden een stil verdriet om wat je achter liet vliegen zou je moeten als een vogel vrij gebonden ben je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden spijtig geef ik jou mijn handen ik kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch lief…

“ D’r zit een kind in mij Zo groot Met alle condities En ervaringen die ik ken Herken ik opnieuw het kind in mij Bloot, onbelast, gemist Ik zal je koesteren, Op je passen lieve vent Zorg jij er dan voor Dat je er gewoon weer bent?…

Veulens bij een hek terwijl de schemer valt, koppen dichter bij elkaar, de ogen kool getint waarin blikken vol vuur om de warmste glans te stelen hun hals getooid met fiere manen, opgetuigd in een land waar de hemel haar onbelaste lichaam torst, een onbeschilderd stilleven, in het web van de vrijheidspin met zijn penseel de ware…

Zij sterven onbelast van wrevelige* daad, Des werelds ijdelheid en heeft ze niet besmettet. Haar lichaam in de rust wel vroege werd gezettet, De ziel van waar ze kwam terstond weer henen gaat, Zij zien van Godes Zoon het minnelijk gelaat, Ontbonden van wat hier de zaligheid belettet.…