Alle inzendingen over onbesef

Ik heb me geëvenaard naar jouw paradijs, mijn woorden gevlochten naar jouw zinnen, je beeltenis vereeuwigd op het vlakke water, je hand gerijmd onder mijn dichterswoorden noch mijn stortvloed die ons deed waden door het onverkorte koren beitelde jouw besef terug in de volkomenheid van trouw, neen jij stierf mijn dood alvorens mijn adem…

Kind van tijd en onbesef Vestigt u hier in uw habijt uw brief met aanhef getekend met zwart krijt De dood onlangs kwam mij te vroeg waarlangs de lans ook mij begroef niet in aarde of in steen of in de ruimte eromheen was er plaats voor deze gek vanachter een gesloten hek…

vogels divers gekleurd dat zie je zo de zitting is niet in de boom waar zij het hooglied zingen over leven dat achter hen ligt hun bomen is het land van ooit op iedere hoek van de straat stukjes brood die ze missen er staan nu banken die kreunen dat het allemaal zo moeilijk gaat voordat steun er nog niet was grijze duiven koeren onbesef…

doener zo iemand met mouwen handen die de pakken niet laat zitten onderwijl wat anders plant om later te verkopen nee, de dader een mens op zijn rouwgerande vingers getikt bestookt met wederloos betoog dat hij en hij alleen ja, niemand anders zo gaat dat altoos door de dader, de mens die niet beter kon zich vergist heeft schromelijk onbesef…

elk seizoen mijn vriend viert de voortgang maar ook nestelt twijfel zich in de kruin van onbesef terwijl het waarlijk besef in ieders bezit een balletje mee speelt waar is het moment gebleven dat akkers werden geploegd en hoge vorens de wallen waren van ons zandkasteel ergens huilt de wind, dezelfde wind van toen alleen het spreken…

Te denken de ononderbroken uren aan de volkomen overvloed van dit verwezenlijkte; onvervreemd bezit, dat blijven zal en ongeschonden duren; het onbesefbare van deze gave van ene andere en die naast ons was ter vereenzelviging en zelve pas het inzicht vond van banden, die begaven.…