Alle inzendingen over onbevreesd

. --------------------------------- * onbevreesd…

Het was even verderop dat ik het zag in tranenvloed evenals die droeve mensen die het ook zagen gebeuren Ook al renden die dan snel gedreven door hun heldenmoed weer naar binnen om te bidden achter onbevreesde deuren Maar hoe kon het nu zo zijn dat men bij zoiets - zonder hoed van het licht bad als men wist dat hier een hart diep moest…

Je kijkt vrij onbevreesd de kolkende massa in, en lacht. je houdt van deze spanning. Je hebt je handen uitgestrekt nu ben je er dus niet meer, maar dit was jij toch ook? Dit was jij ten voeten uit, vanuit gene zijde kijk je mij aan, je lacht zoals bij jou past, je lacht ons uit.-…

mij het lichaam met de kleur van de zee dat in wind staat waarin vogels nesten bouwen waarvan de voeten groen zijn dat slaapt in het oog van de wereld Geef mij het kwetsbare het lichaam uit de schelp dat alle gevaren van de wereld weet en toch zijn plek vindt Geef mij het lichaam nat van regen dat schaduw zoekt en wachten kan onbevreesd…

Hij die, na een langdurig lijden, Tot grote welstand is geraakt, Zal onbevreesd de dood verbeiden, Die straks de ban des levens slaakt. Want hem is duidelijk geworden, Dat ook het hoogste goed op aard’ Gedoemd is steeds weer te verworden, Elk naar zijn eigen, vege aard.…

Rollende stenen II (Gevallen vreemden) Door een golf van wroeging, beland in slechts chaos Als aanschouwer zie ik helaas geen spijt Tergend langzaam komen stenen wrikbaar, geleidelijk los Onbevreesd, maar heel erg traag starten zij met rollen In vol' vaart toekomst tegemoet niets ontziend, (laaiend) Tijd heeft mij geleerd dat…

naar buiten gestapt en meer dan ooit in vrijheid, meer dan ooit de lucht gehapt ingeademd reikt mijn zucht naar waar dit kind verbleef ik leef elke muur voelt onbevreesd, de oude kast beschrijft verweesd zijn tijd tot glans gewreven leuningen langs uitgesleten spijt ligt de trap reeds geplaveid op duizenden verschillen dit is wat we…

<3 voor het jaar dat nu komt ga eens uit je bol spring en zing en dans heb grenzeloos en uitzinnig lief <3 en ga vaak en heel veel onbevreesd buiten begaande paden heb lak aan leugenachtige conventies denk uitvoerig - veel en ver out of the box en laat geld nooit uitgangspunt zijn voor een oplossing <3 denk zelf denk zelf denk zelf…

Bij helder weer zie je meer onderscheid en neem je onbevreesd beslissingen. Hoe komt het dat de dichter dit vermijdt? Het zal waarschijnlijk liggen aan het feit, dat er zo weinig rijmt op Vlissingen, de dijk, het water en de wind ten spijt.…

Gaudete, 't kind speelt bij het hol van slang en adder onbevreesd... Eéns komt Hij die het kwaad geneest, is heel de wereld vredevol.…

ga verder dichter schep de woorden wek de vele dove oren met uw natuurlijke akkoorden u dient haar die al het leven draagt en telkens geeft om dan te laten vieren feest gelijk de dieren om u heen bezing ze onbevreesd ook de steen de wolken en rivieren laat aardse pracht uw ogenblikken hier verlichten zodat verwondering de barsten…

Waaraan men een onbevreesdheid voor de toekomst afleest. Een mens die in zijn goede voornemens niet verstrikt behoeft te raken. Laat de onzekerheid iets van de sterren zijn. Als een slecht gesternte dat over ons waakt in onze slechte dagen. Die als wij de moed hebben in een betere zin ons om betere kansen doen vragen.…

Witte vlinders incognito dansen graag in de wind ook vermomd op een oude fiets wij rijden in gedachten terug naar een moeiteloos voortbewegen op meer dan luchtledige banden in ons nog onbevreesd bestaan naar huis was samen verder terwijl de krekels tjirpten, gelukkig zijn kostte geen moeite bij een maagdelijk witte maan de eerste…

Lees mij en schrijf onbevreesd wat ge vindt van wat ge leest. Geef uw oordeel met venijn. Grijp uw hakmes, maak me fijn. Vindt ge mij een rampgedicht: zeg het recht in mijn gezicht. Laat mij voor mijn fouten boeten en bespot mij. Gips mijn voeten laak mijn metrum en mijn rijm.…

Jong van geest levensjaren wijzer rimpels onbevreesd het dunne haar iets grijzer handen verlegen verbonden vervagen geleefd verleden littekens als schrijnende wonden tekenen ons nu, ons heden ogen schijnen stralen vervangen intens verdriet langzaamaan verdwalen het nooit en ook het niet lente ziet weer kansen haalt zomer dichterbij…

nog geen dauw in de verse blaadjes wel een vroege honingraper die de tere pas gestreken eenling bezoekt met een zacht gezoem op rijm de schetser zalft de huid die geen trots herkent in de ogen van de spiegel waar gisteren de dader was van het nog onbesponnen huid, misschien maagdelijk doch zeker onbevreesd een machine op geluid, toekomst…

altijd ijzersterk op weg naar zijn doel hoe kon hij weten van de zwarte kraaien die hem op de rug met valse kraalogen al zo lang beloerden op één moment van onoplettendheid pikten ze hem met vlijmscherpe snavels tot de verschijning van de dood hoe hij eens vloog de sneeuwwitte vogel met een oervast geloof in gaan voor het recht onbevreesd…

Van alle dagen dat een mens op aard is Vreest menigeen zijn laatste dag het meest Maar zie hoe mooi jij van ons wegging Zo rustig, moedig, onbevreesd Nog steeds een voorbeeld voor ons allen Zoals je heel je leven bent geweest Zo trouw, zo liefhebbend en zorgzaam Aan anderen dacht jij altijd het meest Jouw beeld helpt het verdriet te dragen…

bedrieg ik mijn ogen als ik ze opsla in verwarring, niet wetend wie dit is verloren wie ik was, op weg naar wie ik worden moet en daar ben jij midden op de weg, kalm en rustig onbevreesd voor de zekere gevolgen weet je dat ik je tegenkomen moet maar omhels me niet, het zal me deren losmaken wat vast had moeten zijn als je me draagt…

van de wijzers van de klok het was alsof we mee ruisten, in overvloed dreven naar een doorwaakte maan durf jij mij jouw ziel niet toe te schijnen omdat ik het verlangen niet zou verstaan je hoeft geen oceanen te wissen of mij te leiden naar een volmaakte traan ik luisterde naar alles wat je zei jouw ogen raakten steeds meer de mijne onbevreesd…

In de nacht dan ziet mijn geest gemakkelijk haar verschijning, haar wezen een licht, een baken, uit donkerte verrezen, bij daglicht mis ik haar het meest Niettemin blijf ik dan onbevreesd, want zij heeft vele malen bewezen, -en wordt daarom door mij geprezen- op haar best in de duisternis te zijn geweest Elke nacht brengt weer een nieuwe…

dat kind Dat eens met jou door het lover liep En hoopt dat ze je vindt Ik zoek tussen beuken en berken Door bladeren en natte mos Het bos waar je zo graag kwam En hier laat ik je los Je geest deint op de wind Elk briesje neemt je mee Laat je zweven door het woud Laat je dalen naar benee Dwalend door het beukenbos Zwerf ik kalm en onbevreesd…

Plekkend beschenen witte heerlijkheden van dag de morgen, en onbevreesd zich trekkend was daaraan op, 't hart dat nu is zich rekkend uit wanhopig naar de vreemde leegheden van de avond en zijn gemaskerd gezicht, - maar de dingen die hem zullen behoren houden hun ogen nog zo vragend gericht; en de verledenheden hebben verloren hun glans, en…

paden waar wilde klimop oud en haast vergroeid jouw pijn verraden het lang gedoofd vuur al tot as geworden in een veel te vroeg uur haalt aldoor het heden in resteert een leeg gedicht op een liggende zerk een onherkenbaar gezicht op een verdord perk ik huil met jou de tranen zij verzachten de groeven in mijn vragende hand laat ze onbevreesd…

Wees onbevreesd je bloot te geven als mens van vlees en bloed. Juist die openheid ontroerd, voelt echt, en dat gevoel doet "goed". 2002 gedicht ooit uitgegeven in een lesbrief door het oranjefonds als aanzet tot dichten voor kinderen op basisscholen in heel nederland in 2005…

Voor alle mensen, die ooit eens zijn geboren, brengt Hij verlossing onbevreesd. De engel sprak van grote blijdschap, heden is geboren, Christus de Zaligmaker. Dat wij dat mogen vieren, alle in ons hart verblijd, de dag komt van Vrede en Gerechtigheid.…

Hij was jong en onbevreesd. Hij is ooit een soldaat in ons leger geweest. “ Een man, daar in mijn kamer, Ik zie hem, maar toch niet.…

mijn stoutste paar schoenen aan En loop vastberaden naar je toe Ga misschien toch wat nerveus voor je staan Maar overtuigd van wat ik doe Dan zou ik je zeggen dat vanaf het moment dat ik voor je viel Mijn hart niet meer van mij is geweest Dat je me raakt tot in het diepst van mijn ziel En dat ik van jou houd, met alles wat ik ben, volledig onbevreesd…

Verdiep je blik voelend naar binnen daar waar jouw waarheidsvlam ontvonkt verlang naar vervulling van ontwakend bewustzijn dat zich al ontplooiende geduldig lonkt Jouw reis inwaarts naar innerlijk weten waarin troost en kracht zijn uitgemond is het wilsdoel van de Geest, met jou in zielsverbond Wees in openheid vertrouwensvol en ervaar zo onbevreesd…

Wie van de sterren de signalen leest verschaft zichzelf een eindeloos genoegen dat als een serum 't vege lijf geneest door wat de geest aan 't lichaam toe kan voegen Ons lichaam wordt verheven door de geest gewichtloos, aan de zwaartekracht ontstegen, vangt zij de toekomst, vrij en onbevreesd. Wat nog niet is doet ons vooruit bewegen.…