Alle inzendingen over onder OR willen OR kunnen

wie kan het lezen een gedicht zonder woorden je zou het willen…

wat ik zou willen... stilletjes met je aan het strand, zitten op een heuveltje zand, niets hoeven te zeggen, alleen als er behoefte is om iets uit te leggen. wel een gebogen arm om me heen en dan staren in de verte van de zee.…

Ik zou je willen zeggen hoeveel ik van je hou niet via het net...... maar van man tot vrouw. 'k Zou je willen kussen niet zomaar voor de lol maar om je te laten voelen... dat mijn hart van jou is vol. 't is niet altijd simpel we lachen en doen gek, we praten ook wel ernstig maar alleen maar op het net.…

Ooit is mijn maag verkleind door een chirurg En kwam ik van mijn drankverslaving af Tot men mij onlangs een cadeautje gaf: Een hele liter Friese Berenburg! Zo maak ik nu dankzij de Friesland Bank Mijn spaargeld weer volledig op aan drank.…

Niemand die haar tranen ziet alsof ze onder water huilt stil onzichtbaar verdriet wat nog steeds in haar schuilt Ze wil worden verlost van een leven vol met pijn van de moeite die het kost om zichzelf te zijn Ze heeft niets meer te willen dit leven is een ware straf ze kijkt heel bang naar de pillen die de dokter haar gaf...…

Ergens op de bloeiende hei staat een lage dennenboom gedrongen maar met wijde kroon binnen zijn kromme takken huist een onzichtbare vinger die druk peinzend groeit het hemelblauw ontmoet met knikkende top naar vier einders wijst onbesuisde reislust en verkenningsdrift uitstraalt dan langzaam buigend tot de grond zakt in paarse kriebelstruiken…

Hier zou ik willen blijven, maar ik bederf het -- met piekeren hoe.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

In het donker van de nacht, terwijl de stormwind buiten loeit, komen letters aangesneld. Groeperen zich als koorden. Voor en achter of er tussenin. Zo vormen ze woorden, maken zo een mooie zin. Ik volg ze met mijn balpen, zodat ze niet verloren gaan. Luister naar de woorden. Probeer de zin ervan te verstaan. Verwissel hier en daar een klinkertje…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Afwezig zijn is een edele kunst die mensen begrijpen kunnen. Mensen kunnen dat omdat. Omdat mensen denken kunnen. Omdat mensen kunstzinnig zijn. Mensen zijn intelligent. Mensen zijn superieur. Mensen zijn exclusief. Zo sluiten ze zichzelf. Zo sluiten ze elkaar. Zo sluiten ze slimme dieren uit. Aanwezig zijn is primitief omdat. Omdat…

Aan moeten komt nooit een einde. Aan de druk die van buiten komt. Zelden is wat we doen ook echt gedaan. Aan het moeten komt helaas geen einde. Aan de zelfdruk die van binnen komt. De verborgen dictator van ons bestaan.…

Met haar hoofd vol gevonden gedachten verlaat ze stil elke fantasie en weet ze dat ik haar bemin met elke gedachte die ze voor mij achterlaat.…

je wilt iets zo graag, het brandt het schreeuwt het lokt je telkens, iedere keer weer, of je niet durft, of je niet kan, misschien wordt het je wel belet je wilt roepen, je wilt schreeuwen, je wilt geven, desnoods nemen en dan voel je je stil…

Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Het enige dat ontbreekt is de liefde van jou. Nog zoveel jaren. Ik kan ze niet sparen. We kunnen van alles verwijten. Maar het enige dat ik wil is iemand om die jaren mee te slijten. Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Ik heb een groot bed, met een beer en slechts 1 kussen.…

Simon is hij? In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver. Bezoek ik alleen gelaten fantasie dat in tempo mijn kamer wil vult beleeft de roem een zoen, ‘Simon: jij weet van niet…

Waarom kan het leven niet zijn zoals ik het wil? Tussen fantasie en realiteit is zoveel verschil. Misschien wil ik wel te veel. Misschien ben ik te emotioneel. Eigenlijk wil ik gewoon dat jij bij mij bent. Voor eeuwig en altijd, permanent.…

iemand kan leuk zijn op een foto in zijn tuintje bij een bruine van westmal maar reeds bij een eerste date verknalt hij het al met uit te pakken wat hij allemaal bezit en vooral wat hij kan en nog veel meer verlangt. aan mijn lijf met hem geen polonaise en nog minder een wurgslang noch een serpent van een vent! lacht cindy de spanning…

Teveel woorden gelaten op het papier dat niet wil. Niets bewaren wil dat woorden verandert en gedachten een verhaal geeft. Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

nu ik het dromen heb opgegeven lijkt de wereld eens zo luid ik trek me terug schik het huis naar het noorden genoeg tot alles en tot waanzin naast geraamtes; het lege staren, de weg terug het verwensen van herkenning en de diepte binnenin mensenvreemd en daarna verdwenen draag ik het gevloek op heupen of waarin ik ga geloven…

Hij is alleen, zwart, vreemd zoals de Griek, met zijn gebroken been, die ook de warme kamer met stapelbedden uit zou willen, de lucht in, meisjes zien, nu op het draagbare radiootje naast zijn bed ondraaglijk verre muziek heeft aangezet even meeslepend en kleinerend als het kauw! kauw!…

Bedroefd zijn de gezichten Met slechts tekens Een signaal van breder geworden kloof tussen waarheid en wat wij zouden willen…

En dan Mis ik je Zo intens Dat scherven Weer heel worden En dan  Haat ik je  Zo erg Dat woorden Te kort komen En dan  Droom ik van je  Zo hevig Dat sterren  Verbleken En dan Ren ik weg Zo snel Ik wil dit wel Maar eigenlijk Toch niet echt …

De angst, stond op haar gelaat net als op dat van hem, we hadden niet voldoende tijd fluisterde zij, ik wil niet. Een pijnscheut schiet door 't hele lijf hij ziet hoe ze verkrampt voelt haar pijn als 't ware mee tranen raken verdampt. Ik wil niet dood, ik wil niet weg maar deze pijn is onmenselijk redt me uit deze krankzinnige hel help…

Ik gebruik je om bij te slapen de schouder waarop de hand waarin Iemand die ik kan zoenen om alles te delen te voelen ik gebruik je lijf om te kneden vast te pakken om mijn oude straten en vrienden mee te verbinden om de Seinpost die er niet meer is om de boulevard die zo veranderd om het strand, de wolken en de zon daaronder om…

ik heb me in de wolken verborgen en wacht op iemand die zegt dat hij niet komt ik heb een hart maar het kan niet spreken ik schrijf woorden in de lucht één stap slechts tussen treurigheid en schittering het is deze herfst de herfst niet…

Ik zou je nog eenmaal willen spreken, nog zoveel met je delen. Ik zou je nog eenmaal willen danken, al dat moois, zoveel fraais. Ik zou je nog eenmaal willen tonen, diepe spijt voor je pijn.…