Alle inzendingen over onder eed

verschiet Het blad knispert sinds het de boom verliet Mijn ziel bewaart het tafereel tot later Wanneer zij loslaat en als proseliet Tot in der eeuwigheid terug zal denken Aan alle kleuren van dit naseizoen Alle bekommernis zinkt in het niet Bij de herinnering aan de geschenken Van deze tiende maand van de pompoen Zij kan er eigenlijk geen eed…

Ik zal de eed met heel mijn ziel bewaken. Nu is de liefde door een slang vermoord en heb ik een belofte moeten maken. Ik smeek de dag dat wij weer samen komen, de dag waarop het laatste uur zal slaan, de dag waarop de bronnen vrijuit stromen, de dag dat alle graven open gaan.…

De nacht, huiddiep en rimpelloos gelegd met sterrenspikkels op zijn tulen kleed baant zijn pad met staal van scherp geslecht door tunnels mensenpassen breed De dag van buiten rijmloos opgezegd draagt hoornhuid als een dure eed snijdt zich een weg door boeg en plecht als horizon het licht betreedt De avond neemt terloops de weg omhoog schurkt…

Ik kwam niet uit een kunstenaarsmilieu Maar tekenen dat was mijn lust en leven Om rekenen en taal kon ik niet geven Ook alle andere vakken werd ik beu Glasbrander-glazenier was minder sneu Vrij kunstenaarschap echter was mijn streven Ik las wat Tolstoi en van Eeden schreven Door Chris Lebeau werd ik wat minder bleu Ik groeide en ontwikkelde…

Ik zoek je tussen bramen en struiken, verloren kinderparadijs, gesloten Eeden. Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten. Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken? Het nest is nu verlaten en talmend valt de nacht maar ik hoor je nimmer praten! Hoe lang ik ook zoek en wacht, ik vind nooit de plek waar we samen zaten.…

Het eed'le geliefde maar gevreesde dier van India's Gir woud leeft tevreden en bewust in zijn verkleind woonrijk door de bescheiden manen om de krachtige kop waait vergane trots die eens schrik aanjoeg bij Perzen Turken en Joden wier landen het tehuis was van de koninklijke rover zijn beminde gezellin laat haar vrijer alleen wijdt…

'Het leven is onzekerheid', zei Frederik van Eeden heel wijs en ik kan dat als dikke pad alleen maar onderstrepen.…

Ja zij hebben moedig D' eed'le strijd volbracht En een schat verworven Voor het nageslacht. Hunne namen blinken Met ondoofb're glans En wij vlechten juichend hun een heidekrans.…

Zij eten het vuur dat ontvlamt uit de oogopslag van de morgenstond en weten van geen ophouden Als de vrouwen in het veld de zaden schalks uit hun schoot werpen ontspruiten nieuwe liefdes Luierend in de bomen zweren de mannen een te dure eed alsof zij bereid zijn om voor het geringste te sterven In hun naïviteit drinken zij de dag vaarwel…

Ze legden een eed af, gaven elkaar en de groep de linkerhand, werden met een hoera verwelkomd, kregen een sjaaltje wat met de rode kant aan hun linkerkant moest, want tja daar zit je hart nietwaar? en verheven in de stand, van de scouting!…

Met geheven vlam zweren kaarsen sindsdien onze eed van trouw. Ook op dat plekje op Olsany. Het is weer lente. En wat voor één. De elzen kijken hun katjes uit. ------------------------------------- uit: 'Kiskassend gedicht', 1996.…

En de kosmos Voelde jij een diep verbond Aardscheuren Troffen jou in je bestaan Ondanks dat ben je altijd doorgegaan Je Kwam je grenzen tegen Je pijn Er was de schone kunst Doorvoeld in je wezen Je hebt Alleen met jezelf Het boek Van je leven Geschreven Met zwarte inkt je door vele Vrienden van de geest Omringd Met een dure eed…

Aan Frederik van Eeden De Zee, de Zee klotst voort in eindeloze deining, De Zee, waarin mijn Ziel zichzelf weerspiegeld ziet; De Zee is als mijn Ziel in wezen en verschijning, Zij is een levend schoon en kent zichzelve niet.…

Zweer haar in dronken nacht geen eeuwge trouw, Gij zoudt uw eed de andre morgen schenden. Houd haar niet langer dan zij u behaagt; Dus tot geen bond geboeid, geen sleur besloten. Grijp het geluk, en wordt gij weggevaagd, Dan zij uw laatste zucht: ‘Genoeg genoten.’…

Dat het zonlicht zo voorzichtig Door de ijlheid straalt van 't lof, En het groene blad doorzichtig En veel eed'ler maakt van stof, Dat het windje in de twijgen Zo behoedzaam gaat te werk En alleen wat blaadjes zijgen Doet op 't pad en 't bloemenperk, Zonder 't wazig diep te raken Waar de groene schemer blauwt, Of de goudglans…

steeds hoger streeft tenslotte een grote verwarring van allerlei spraak is zonder begrip voor elkaar reinheid en warboel gaan samen voort bewegen zich door elkaar worden beschenen door de blinkende Morgenster haar stralen treffen 't ontvank 'lijke oog dringen er in door als krachtig genezende wijn men ervare hierbij de smaak van de eed…

familie Geef mij de hand Want ik wil wat doen voor dit land Ik heb een visie doorgeleerd Over verschillende denkers, filosofen Die de intellectuele vlam niet willen doven Ik ontmoette de koning Ik voelde mij diep vereerd Wat ik zeg raakt een  Trillende snaar Ik werd ambtenaar dat ambacht plooit mij matig Want een ambtenaar Legt af een eed…

Maar na een stuk of tien lichtjaar vervlogen al hun aardse gedachten: die eed werd wel erg onwezenlijk en scheen hen zelfs belachelijk toe. Begonnen zij al lichtelijk te krommen en kraakte hen superstrakheid?…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Cornelis Paradijs (pseudoniem van Frederik van Eeden) schreef vooral ironische gedichten.…

Mensen hebben een stem gekregen Vertaald in een minister president Want de chaos was groot En de andere partij Was er niet een die echte oplossingen bood We doen het als vrienden Onder elkaar, maten Maar de ego's botsen en het vuur is te heet En zonder trouw te zijn aan een echte eed moet men elkaar verlaten Hij wordt geïsoleerd Hij heeft…

Als zijn gevoel vanuit de diepten langt naar eed'le delen Dan staat z'n vuist voor 't zenitreikend zwaard gereed te delen In de extase die zijn zucht naar vrouw'lijk schoon kan helen.... Een gratis raad aan naakte apen wie het niets kan schelen: Ook een vrouw, zo rond en zacht, verlangt naar piano spelen…

HET L….DEN VAN DE WERELD * was de hape- rende eed van Dreamlands Next Topmodel het symbool van de westerse crisis niet die van het krediet want die is al verspeeld en geld maakt niet gelukkig maar van de onder- gang van de waarheid so help me God Almighty en in diezelfde week in het Beloofde Land ver- braken joden (aan…

Lang geleden in ’t Limburgse land, op een plek verborgen en discreet, een vervallen kapel aan de bosrand, daar zwoer Sjeng zijn dure eed waarin hij zijn trouw beleed aan de bende, haar kapitein en al waar die voor streed. Sjeng leek het fijn een bokkenrijder te zijn.…

Niet die paters, die Frederik van Eeden nog gezien hadden, vond ik interessant, nee, juist deze eenling onder de eenlingen, die mij volop vreugde bood voordat ik weer moest afdalen met mijn bezem en rare, ronde, droefgeestige stofzuiger.…

Ik min u nog, al schondet gij De eed, mij eens vol vuur gezworen; Ik heb u lief zoals te voren, Al denkt ge thans niet meer aan mij. Verbitterd heb ik u verlaten, En vluchtte verre van u heen: U wou mijn hoofd vergeten, haten, Maar ach! mijn hart, dat zeide neen!…

Ik leerde mezelf gedichten lezen en beminnen, ik dacht werkelijk dat dat het hoogste goed was, na een heel leven weet ik wel beter en zie ik in hoe ik mijzelf voor de gek heb gehouden met Boutens, Holst, Kloos en Van Eeden, die stuk voor stuk een manisch leven leden en hun depressies aan de aasgieren overlieten.…

verloor bij het afsnijden van zijn lange lokken door de listige daad van Delila blind voor zijn liefde voor haar die hem zijn geheim ontfutselde Naar een ommekeer zoals zoveel andere in het heden die uitzien naar de tijd waar sporen van geheimen en wonden niet meer krampachtig vastgehaakt worden je kruis niet als een eed…

'Wat wenst gij hem voor smart en leed Nu hij zijn trouw brak en zijn eed?’ - Ik wens hem zoveel heil en vreê, Als korrels zijn in 't zand der zee. - Ik wens hem zoveel lust en kracht Als sterren blinken in de nacht! - IV.…

Droomloos slapen Verloren in een bodemloze zandloper Slapende dromen Vergeten in een allesoverheersende doodskreet Bang worden van de angst Vertwijfeld verdragen Angstig om een eeuwige nacht Donker dralen Versmelten met een veilige plek Onbegrijpelijk lijden…

Hoe schoon de kreten van een kind dat aan z'n levensloop begint hoe schoon de eed van 't jonge paar dat slechts wil leven bij elkaar. Ieder schepsel houdt van 't leven het is zo universeel daarom mag je niet opgeven leven doe je nooit 'te veel'. Pluk de dag met een lach.…