Alle inzendingen over ontfutselen.

Het is niet aan te bevelen Je de fut te laten stelen. Want zonder fut Zit je meestal in de put en voel je je nietsnut. Je voelt je dan uitgeput, Maar nog niet uit de put.…

woorden ik schil ze af een voor een ontfutsel de weerbarstige huid ik schaaf en schuur ik schrap tot op het bot als we uitgevochten zijn blijven we naakt achter…

vol gezonde tegenzin kruipt groen gif door mijn lichaam opzoek naar cellen die roerloos woekeren om mijn adem te ontfutselen het gevecht ga ik aan omdat mijn einde der tijd nog lang niet daar is…

ik klaproos jou en ontfutsel lieflijk steelse blikken die de onschuld voorbij lijken guitig jouw glimlach middels de wind omstrengel ik jou en lief je almaar dichter…

Nu de bladeren zich uiten In de kou van de natuur Komt mijn verjaardag In verse en schrale kuur En waarom ben ik het Die in deze tijden Moet liggen op mijn bed Waarin ik lang lig uit te zieken Voor een ijzige open deur Waarin ik mij ontfutsel Met pijn en veel gezeur Over hoofdpijn en kou Die mijn controverse vormt Bij de dagen die ik…

als een kat sluipt hij onze tuin binnen om haar zingen en vrijheid te ontnemen de rover achter de vogel hij ruikt de buit met de geur die alleen dieren behagen laat hij de lijnen los om de bloemen te ontfutselen o heden, kijk naar beneden heel de tuinverlichting in de brand door de blikseminslag in het…

daar gaan ze weer hou ze tegen laten ze mij vertellen wat daar in de verte is wat ligt daar achter de horizon waarom terug naar toen waar de tocht naar ons begon hou ze tegen ontfutsel hun geheim want het moet daar wel fantastisch zijn neem me desnoods mee laat het me zien daar aan de overkant van die eindeloze zee laat me opgaan…

Een medicijn zijn, ziekte en leed verminderen Of wordt een woord, een vers, nooit substantieel Gaat een gedicht ooit verder dan verwonderen Zijn geest en lichaam samen één geheel Hoort het bij dichters om zich af te zonderen Of zijn zij een onmisbaar onderdeel Van deze wereld; kan hun woord-schermutselen Aan 't Godenrijk de Heilige Graal ontfutselen…

zomerjurkje van satijn een grote strooien hoed tegen de zonneschijn dool ik door de stille straten Een mens met een zacht gezicht een vriendelijke stem roept, zwaait en praat tegen me Al de gewone dingen worden ineens bijzonder Ik zwaai terug met mijn doorweekte hand op anderhalve meter afstand en voel dat je me een lach wil ontfutselen…

Geregeld krijg ik van de bank een mail Daarin tracht iemand iets te formuleren Iets krakkemikkigs over registreren Dat moet ik dan opnieuw of weet ik veel Ik lijk de strekking van die mails te missen En kan naar de betekenis slechts vissen…