55 resultaten.
het kruispunt
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 moeizaam ontlast de houder
zich van het offer, woorden
van wierook galmen door de stille kamer
het schreeuwt – het is hier overbevolkt, mijn
dood heeft geen wensen
in de kieren van zijn adem en ontnuchtering
zetelt de wens die dan toch ongenoeglijk
maar duidbaar de kans creëert door hongerige
staven te scherpen die het lichaam zullen breken…
Nachtlief vermist
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 711 toevertrouwde
aan mijn maagdelijk wit papier
ze fluisterde gevoileerd
met zachte strelingen
expressie in mijn zuchten
nee, ik had nooit honger
mijn enige trek werd gevoed
door de zinnen van een
vrijgevige muzische schone
die mijn lakens deelde
en daarna vernevelde
om de volgende nacht
weer verfrissend trouw
mijn inkt te verversen
tot het ontnuchterende…
Hemelse camera ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 57 Op het tanende doek van de leeg
gewaaide decemberlucht, de
grijze zon constant onder,
sterren luieren achter hun vitrage,
het doet er weinig toe hoe ik
mij voel, met wie of wanneer
ik deze dag zal velen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, dan ben ik een makkelijk
te verwijderen beeld…
Spontaeiniteit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 913 Bij de buren klinken groetende geluiden
in uitgelaten vorm met de jeugdige spiraal
zonder dure slotsom
langs oprotpremie, geen mishandeling voor ontnuchtering
ze weten wil waar dat vandaan komen
goed voor mag zijn
schijnt mijn bevestiging overeenkomstig
haar lenigende kijk op het wereldbeeld in het achterhoofd.…
Half open of half dicht ?
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 167 Lijkt weemoed zich in gemakzucht
te herkennen, in ontnuchterende
ochtendlicht, valt - onherroepelijk
- het half geopende venster dicht.
D'une part l'amour est léger, d'autre part crédule.
Enerzijds is liefde lichtvoetig, anderzijds
goedgelovig.
Moreau…
Weerspiegeling van de nacht
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 198 De ontnuchterende koude bries steekt als naalden op mijn huid.
Hiaten van de nacht verschijnen.
Plaatsvervangende schaamte weerkaatst in vreemde ogen van een bekend gelaat.
De fronzen van afgunst, trekken diepen groeven in mijn gezicht.
Het optekenen van nieuwe "slechte" herinneringen etsen rimpels in mijn huid.…
pokerspel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 66 eerst nietsvermoedend nog
van het dodelijk verderf
dat magere hein strooide
hoopte ik wakker wordend
de nachtmerrie te verlaten
waarin als overrijp de appels
uit de boom van leven vielen
als een koude ochtenddouche
was ontnuchterend het nieuws
dat er geen ontsnappen was
aan de haard van het inferno
dat met afgrijselijke explosies
de…
Droombeeld
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 2.724 Zij loopt naar haar huis
door de lege straat.
Het is nog vroeg.
Ik loop haar achterna,
vijftig meter tussen ons.
Ze zullen wel denken:
wat een geile bok.
Maar misschien zet ze
koffie voor me.…
Beroemde laatste woorden
gedicht
3.0 met 12 stemmen 10.082 Vermoedelijk was het zoiets als 'shit'.
Of 'hé'. Je vader zegt vaak 'hé, hé' op
een manier die jij goed na kunt doen,
met een vraag erin, die me passend
lijkt als je een sloot in rijdt. Of 'ho'.
De auto was tenslotte maar geleend.
Je lijkt me ook wel iemand die al jaren
had gefantaseerd hoe het moment
suprême zou zijn. Die uitspraken…
"Angst voor wat?"
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 312 Maar als ik me in een gevoel verslik
en ontrafeld wordt door een
ontnuchterende rede zijn de angsten
uit ervaring, waar ik op wil bouwen
en daarop de stappen moet vertrouwen
gegrond in afkeer van een filerend ego
in reflectie vermomd als spiegelbeeld,
omhult verder niets en maakt dat ik stik.…
Op de prachtige tonen van de ochtendstond
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 106 Met de ontnuchtering van de koude
grond. Die zijn oor te luister legt
aan de hartslag van de ochtendstond.
Pompt een nieuw optimisme heel sereen
wat muzikale warmte door al mijn bloed-
vaten heen. Een cardiologische ochtend-
serenade in de opmaat naar wat vreugde
om een nieuw begin.…
De laatste drempel?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 69 Op het pallet van een vol
gewaaide decemberlucht, de
vergrijsde zon gaat kopje onder,
de maan luiert achter z’n vitrage
het doet er weinig toe waar ik
op doel met wie of wanneer
ik deze dag zal delen of dat ik
er morgen nog zal zijn, of ik
de ontnuchterende morgen kan
ontcijferen, verbaal dan wel naast
een verwijderd beeld op…
IS IN MIJN DIGITALE DAGBOEK TE LEZEN
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 46 Met naam en toenaam
Plaats van handeling
winst en/of verlies
Maar met maximaal respect
Soms wel met een A van act
Naar de man, de vrouw, de mens
Nederland, Europa, de Wereld
En op Willeke terug te komen
Ik zing ook en zij ook nog
Met haar register van 1 octaaf
Blijft zij je, ons betoveren
En dat is wat ik vooral wil
Betoveren en ontnuchteren…
Ziekenhuisbezoek
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.862 lief
blijmoedigheid aan de balie
assistenten zeer hulpvaardig
artsen begripvol deskundig
zelfs de parkeerwacht aardig
‘k voel me op mijn gemak
ook in de superschone toiletten
zalige koffie in het restaurant
ik moet werkelijk gaan opletten
het verblijf niet al te ideaal
voor te stellen daar is de post
een envelop met een rekening
ontnuchter…
Al stel ik mij een mond vol stilte voor
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Je spreekt vaak over de complexiteit
van het leven dat ons is gegeven,
over hoe de mensheid ontnuchterend
van geluk mag spreken dat er kinderen
onbevangen registrerende pennen zijn.
Sommige uitspraken van je zijn als een liedje
een bijzondere versregel of persoonlijke brief.…
Het geschrevene blijft?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 27 om te
gebruiken, vervloekt door herkomst en
afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar
als druppels regen in een schemerplas
hun gelijkenis met de maat der dingen,
ongenaakbaar als onvoltooide tekst
te spellen, kluwen wol van nog
onwillige truien, gesponnen uit de
lettergrepen van syllaben, afglijdende
strofen van onbedoelde muziek,
ontnuchterende…
Retrospectief
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 198 Verpakt in nieuwe zakken met speels gemak,
als noviteit wordt opgediend en naar gelang,
als verschraalde etensgeuren zijn weggemoffeld
onder het tapijt en het bloemetjes behang,
blijft de associatie van een retrospectief gevoel,
gebonden door ontnuchterende gedachten, dat
oude pantoffels nu toch echt versleten zijn,
ben als marionet gebonden…
Stukgeslagen liefde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 300 Zijn rug, jouw laatste aanblik, ontnuchterend ontwaken, door het slaan van de deur.
Achtergelaten, met stukgeslagen liefde, bijeenrapend, in teneur.
Nu weer op eigen benen, het stuur van het leven in eigen handen genomen.
Het dal verlaten, boven op de berg, berusting, met de tijd gekomen.…
Logisch toch? (JC)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 21 niet voor donker of het schelle licht,
voor een optreden op een duister feest,
voor langdurige stiltes, in het
vijandige verkeer of in aanstormende
dromen waarin ik bivakkeer, waarin
het zicht en afloop niet gunstig lijkt,
als ik mij in dat gevoel verslik
ontrafeld wordt door de ontnuchterende
rede, zijn de angsten van ervaring,
gegrond…
Logisch?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 176 Als ik me in dat gevoel verslik
ontrafeld wordt door ontnuchterende
rede, zijn de angsten van ervaring,
gegrond in afkeer weer te ontleden,
verstomd de reflectie van het spiegelbeeld,
verhult verder niets, maakt dat ik stik,
verstrikt aan lijnen als marionet vermomd,
onderschrijft de noodzaak in het spoor van
oorzaak en gevolg, processen…
Idylle
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 263 's Avonds dronk ik nog wat Martini's weg met de
gammele Roger Moore, wat whisky's met de dikgeworden
Sean Connery en om te ontnuchteren espresso's met
George Clooney, die nogal aanpapte met Carice,
waardoor ik vervroegd naar Nederland terugkeerde.
Thuisgekomen lag er een ansichtkaart op de mat:
'Sorry, schat, droom maar lekker door!…
overpeinzing
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 248 tussen alles
zelfs al wil je alles verbreken
de scherven schuiven steeds weer terug
en passen precies in elkaar
breuklijnen als rimpels
als littekens van het leven
geen ontkomen aan
de reis gaat almaar verder
een eindpunt is er niet
zelfs niet aan die andere kant van de heuvel
waar het gras groener lijkt dan het is
waar alle mysteries ontnuchterend…
Maak een stukje voor mij vrij
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 122 Het leven
is soms een ontnuchtering van niet
uitgekomen dromen. Het ontwaken zegt
dat wij bestaan. Een droom kan nog
altijd uitkomen.
Maak een stukje voor mij vrij.
Geef een stukje van je hart.
Open een stukje voor mij apart;
en deel het leven door een deel
van mij.…
In het hart van België
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 128 Dat eenzijdig duurzaam zwijgen
binnen Brusselse burelen
in het hart van België
over de vluchtelingendeal
werd ook voor Frans etwas zu viel -
dan wil hij kwijt wat niet beviel...
...de microfoon bleef registreren,
lijdzaam liep de camera mee;
dankzij die man uit Gooise streken
werd het ook voor Timmermans
een op zijn minst ontnuchterend…
De droom voorbij
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 72 Wat klonk het prachtig
toen de wanden van je luchtkasteel met een luide knal gebombardeerd werden,
er kogels door de muren braken.
De schilderijen aan de wanden trilden.
Je gezicht barste in de spiegel.
Servies viel uit kasten.
Nu had je een excuus om nieuwe te kopen.
Oorverdovend mooi klonk het
toen het doorzichtige anker
op de straatstenen…