Alle inzendingen over ontroeren OR gezicht OR kijken

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

(voor Marianne Vos) Daar ging je temidden van vele andere rijdsters je gezicht verbeten en krachtdadig terwijl de kanslozen werden afgeschud als lastige ballast pareerde je maar voort trotseerde je de Boxhill en de striemende regendruppels de luiheid en onbekwaamheid van tegenstanders de priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg…

ik heb het stuur niet meer vast, de straten van mijn jeugd achter mij gelaten kijk mij eens, zonder handen ik riep dat naar mijn vader hij fronste slechts en zag mij op m'n gezicht belanden…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ontroering komt wroeten herinnering herkenning misschien de tweede ring om eenzelfde vinger maar ook een stom reclame spotje een geur of prachtgedicht de eerste dwarrelende vlok en je hond even te lief jouw gezicht likt ontroering lijkt te voelen zo`n plotseling ongevraagd kwetsbaar huilerig knijpend.…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Kijk, voel ontroering als de natuur rust in de nacht.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Je bent zo ontroerend met die glimlach op je gezicht. Je bent zo verleidelijk, zie je hoezeer ik je begeer? Je bent zo verslavend heel m'n lijf schreeuwt ajb ..."nóg een keer"…

fijne dag in mijn leven ontroeren elkaar daar op het pad bij de burcht waar de schelpen kraken kijken naar de plek waar jij was geboren beklimmen de met spinrag behangen oeroude toren na ons afscheid beloven we elkaar in gevoel en taal te blijven raken…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

raak de hemel niet aan zeg ik je niet voor mij ontroering is voor anderen in bewogen gezichten mijn woorden zijn immers leeg en zonder waarde slechts gevoel in staat van ontbinding verregaand en koud van wereld niet, hoor je me !…

Het streelt steeds weer die tere snaren… Is ontroering te verklaren?…

Twee sinaasappels van één tak met blaren. Ik zie schreiend het wonder aan: Neen: niet vergeefs zijn zóveel kwade jaren Over mij heen gegaan.…

Er zijn geen bloemen liefste nu in de eerste maand maar jij bent voor mij zo teer als waaierbloemen in het ijs die zonder geuren smelten. --------------------------------------------------- uit: Siem Bakker: Het literaire tijdschrift 'Het woord 1945-1949', De Bezige Bij, Amsterdam 1987…

kijk ik naar de tv dan zie ik zoveel kinderen leven op de straat zonder thuis ik zou ze allen bij me willen nemen zodat zij de warmte voelen van een echt tehuis…

Al zou ik willen dan kan ik niet je gedachten zo maar veranderen. Woorden krijgen andere waarden nu zij in jouw aders gaan leven. Pijnloos verder daar ieder hart zijn eigen kuil graaft.…

vergeef me, maar ik voel je zo dichtbij, je blonde, zachte lokken geuren, vol van lente, de wind speelt golvend langs je haar, ik proef het zwoel van koriander en thijm, ik proef je stille, zoete, zachte adem, strelend langs mijn huid en lichaam, stil en verlegen, zoeken je handen, je vingers tasten naar zoet en teer, naar warmte, borsten…

Wat kan het ontroerend zijn De geboorte van een kind Door de ouders zo bemind Een kind heel mooi en klein.…

ontroer(ing) zonder mij dacht ze, ze is mijn hart dat me beweegt, me complimenteert, me laat verdwijnen als de massa waakzaam scharrelt langs hun eigen inbreng ze dwingt aan op mijn vertrek, legt een zilte vilt op het voorhoofd en dirigeert mijn adem langs de finish die ik nooit zal halen steeds harder slaat haar betoog in het ritme waarmee…

tranen zijn bitter of zilt maar soms ook zoet in blijdschap geplengd…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

zeg ik terwijl jij nog natrilt want er komt vocht uit mijn ogen o dat geeft niet hoor, zeg jij maar jouw ogen zoeken je schoenen…

Toen de meiden zongen bij het verzorgen van de gebroken veren van een verdwaalde meeuw beider ogen gericht als heldere meren de haren licht als sneeuw nooit zag ik ze dichter bij het morgenlicht Geen andere ontroering dan die waarin ze zich veilig waanden en nimmer werden bedrogen op de wieken van eerste licht in een adem opgestegen…

liefdevol zacht schurend langs je jas of toch de pas gerijpte velden met een daarboven aarzelende zon de zo vertrouwde horizon uit je jeugd de grijze toren zou het dan de rilling zijn de sensatie die muziek je geeft als bij herkenning een gevoelen van diep weten wat zou je antwoord zijn geweest als ik je vroeg naar wat het meest ontroering…