Alle inzendingen over ontwenning

Als ontwenning went went alles!…

die hem beschermde heeft hij op leven en dood verslagen vooralsnog nu de lange de eenzame strijd tegen die hij werd beschermd…

Er waren tot nu toe nog geen problemen Met al die nieuwe roosters van het spoor Maar dringen alle wijzigingen door Tot ingebouwde wekkers en systemen? Als elke trein op tijd vertrekken gaat Komt iedereen op elk perron te laat…

Al doen verslaafden steevast aan ontkenning, Bij mij zie je al trekjes van ontwenning, Twee dagen zonder voetbal valt niet mee. Maar vrijdagavond krijg ik weer mijn shot, Wat fijn dat u begrip hebt voor mijn lot.…

Een dode rockster propageert ontwenning Hoe schrijnend is die bittere erkenning…

Dat leidt tot ongenoegen en ontwenning Zulk nieuws biedt ongezien heel wat herkenning Ik werd daarvan vast ook je-ne-sais-quoi Men spreekt bij die profielen van onechtheid Maar écht en diep doorvoeld is de gehechtheid…

En díe kracht is slechts te kennen En te krijgen... door ontwennen! Oefen U dan, dag en nachten, Als u trek of lust besluipt, Om te wachten... Eer gij in hun netten kruipt! 't Vlerkje niet — maar Poot en Nebbe Breekt Gewoontes spinnenwebbe!…

Soms aan de drank, soms bezig te ontwennen, Maar altijd welkom, niemand had bezwaar. Straks zien we Sint en zingen blij een lied, Maar Schoorsteen Piet? Die kennen we nog niet.…

Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen…

Men moet zijn zomers nog tellen, zijn vonnis nog vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen men moet nog boodschappen doen voor het donker de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters een harnas aanmeten, ijswater koken leren men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen zijn huis ontwennen…

Soms durf ik denken dat wij met opzet ons vertillen aan de zwaartekracht willens en wetens enkel maar om het uit te mogen gillen over onze onmacht naar elkaar soms al ik denk te weten wil ik snel vergeten en wat ik me daarbij afvraag blijft gelukkig vaag soms als ik denk te kennen wil ik snel ontwennen en wat me nog onduidelijk is…

vlak voor je, in de gang geen plek om je te schuilen, ben ik bang geen ruimte om van ons weg te lopen tegen de muur sla jij je angstige kruin naar adem kun je nog nauwelijks snakken door de grond zou je wel willen zakken de vloer is bezaaid met de stinkende troep waarin jij de wereld probeerde te ontkennen die je nu komt dwingen om te ontwennen…

Leer ook eerst het valse kennen, En uw hals het juk ontwennen, Daar gij aan gekluisterd zijt; Dat ge dan met vrijer zinnen 't Ware goed moogt leren minnen, Van beneveling bevrijd.…

Het is een grijze dag vandaag - pilarenbijterwolken Willen als ik hun agonie sinteren vallen leren Maar moeten voor de donder dieper zijn te klein Ik kabbel als te kleine golven aan mijn eigen oppervlak Als hout gekloofd tot aan de nerven Sterker na het kleine sterven Zo moest ik dieper zijn Ik moet ontwennen aan dit bloed met botten…

Het is vast al snel genoeg tijd om ons samen te ontwennen laten we tot dan alsjeblieft enkel onze liefde laten tellen.…

worstelen, klungelen Ons gewroet Stampend, pompend, elke slag Slaan we samen het ritme Dwars door meerdaags spinnenrag Straalt je afgestofte lach Je kwam, je zag Je zit in me In meer dan al m’n lagen Na al het bungelen aan je touw Van onrendabele trouw Was ’t aantrekkingskracht Zwaartekracht in kwadraat Mislukte pogingen tot elkaars ontwenning…

wie eerst of laatst gaat leven in dezelfde druppel van de tijd Ik ben geboren, geen broer of zus kans van één op miljard,'n wonder dus elk mens is winnaar van de hoofdprijs Kort of lang, 't leven is een geschenk de mens mag meer dankbaarheid tonen alternatief is dat hij niet bestaat Geschenk wordt elke dag een dag groter jouw rouwen is ontwenning…

was raar en de verwarring groot "Wij zullen hem missen", sprak een man Pogend tot een soort verhaal "Zijn leven was, eh, dood denk ik en zijn liefdesleven schraal" En toen een vrouw haar neus leegde In een doek van wit katoen Sprak zij verontschuldigend: "Ik ben gewend dit hier te doen" Mensen staarden, gisten, maalden, Maar de ontwenning…

Denk aan mij, zoals jij mij mocht kennen toch liefste al weer zo vele jaren lang, hier aan kan jij waarachtig nooit ontwennen stil en diep van binnen wees nooit bang.…

op de Amsterdamse straat en vormden ‘red apples’ 3 meiden, 3 vrouwen van onder de dertig, voor het roken op straat, voor de deur van een van hen met een bankje met straks ook nog 2 mooie stoere stevige gulzige olijfbomen in pot d'r bij de gulzigheid werd ook een deel van mij, rookte mee, maar dronk niet want ik ben zwanger van het kind van ontwenning…