Alle inzendingen over onuitgesproken woord OR gekwetste gevoelens, OR gevlochten verhalen

Laat de maan en sterren uw zonlicht zijn Laat mij u begroeten licht uit de duisternis zijn Laat mij u verzoeken u die redactie zijt woorden van leven verzoeken bepaald wat geschreven blijft Over deze songtekst: Het is een vertaling van het bekende lied Yerushalayim Shel Zahav.…

onze gedachten bewegen op een tapijt van dromen dromen die we in gedichten verwoorden onze gedichten verwoorden tedere gevoelens gevoelens die uitmonden in boeiende gesprekken onze gesprekken schrijven boeken vol eenzame verhalen verhalen waarin sombere gedachten verdwalen onze gedachten verdwalen in een tapijt van dromen dromen…

op de gulden middenweg terug naar de bron raap ik geluidloos vergeten woorden die onuitgesproken bleven noch door jou of mij ik had je liever lief…

Gevoelens uiten zich in woorden aaneengeklonken in zinnen en vormen gesprekken die leiden tot discussies om te eindigen in strijd zo worden woorden weer gevoelens maar dan van onmacht en spijt…

Onuitgesproken zinnen, vertellen hun verhaal, tussen de regels door, ik lees ze allemaal. Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

Als ik je aankijk lees ik iets in je ogen Je wilt me wat vragen, maar je durft het niet We hebben nooit over onze gevoelens gelogen Maar het uitspreken geeft aan beiden verdriet Daarom blijft jouw vraag onuitgesproken Maar dat kleine, dat fijne gevoel heb ik ook Tussen ons kan er niets méér zijn dan vriendschap Andere gevoelens moeten opgaan…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Het regent dikke tranen één grote mistige waas mijn lach is verdwenen verdriet is echt de baas Scherpe en gemene scherven pijnigen mijn gebroken hart mijn hoofd is helemaal leeg mijn gevoelens zijn verward Je hebt me vreselijk gekwetst tot in het diepste van mijn ziel het door jouw getoonde karakter was niet waar ik ooit voor viel…

een vuistslag regen zo voelt het aan groen van 't zwijgen bestudeer ik de vogels als moment van vluchtig ontkomen…

Mijn gevoelens zet ik aan de kant. Zou het werkelijk waar zijn, dat na regen zonneschijn komt?…

Bij jou kan ik zijn De mens die ik ben Bij jou kan ik huilen En lachen Bij jou kan ik dromen Of klaar wakker zijn Bij jou kan ik Zwijgen of praten Bij jou wordt mijn stilte Een springvloed van woorden Bij jou wordt mijn chaos ’n Helder verhaal Bij jou snap ik woorden Die niet zijn gezegd Bij jou zijn gevoelens Diep en oprecht…

Herinneren ligt soms later in het kwetsbare verlangen gevoelens te baren uit schoot van stille ziel. Afwezigheid die me raakt vertelt mij het verhaal van de zoekende nomade de zucht naar thuiskomen. Het gemis zoekt dan woorden als voelbare letters die veilig het nest van papier induiken.…

Veilig gedwee leven met slechts regelmaat, gaaf gekwetst door turbulentie gestoord. Geef me aan, ga me na, duw me door de muur van wantrouwen geeft antwoord.…

Laat me zwijgen wanneer mijn mond bittere tranen kust, diep geborgen door de tijd Laat me vluchten wanneer mijn tranen gekwetste gevoelens bereiken, gebroken maar nog warm door de tijd Laat me voelen zodat de laatste pijnen kunnen geheeld worden wanneer ik zwijg Misschien leer ik nog ooit eens omgaan met mijn kreupele aanwezigheid…

waar zijn de woorden de woorden die je zogenaamd hoorde mijn lieve woorden, eerlijke woorden wijze woorden, klonken soms als akkoorden waar zijn de antwoorden de antwoorden die niet aan mij toebehoorden jouw lege woorden, onhoorbare woorden onuitgesproken woorden, brengen nimmer antwoorden (noch rust)…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

mijn tranen smaken bitter al houd ik meer van zoet mijn huid alsmaar witter de liefde doodgebloed aan droefenis bezweken de lucht ziet enkel zwart jouw vlijmscherpe steken doorboren heel mijn hart toch wil ik niet verdwalen in een spinnenweb van pijn ik zou veel liever stralen en een zonnebloempje zijn…

Je deed me pijn, hebt me gekwetst misschien onbedoeld, maar: en da's de pest je deed me zeer, geen klein beetje ook vertrouwen is stuk. Je deed me zo ongelooflijk veel pijn dat het lang zal duren, voor dat alles weer als vanouds zal zijn. Want: de manier waarop jij me getrapt hebt is niet zomaar- opzij gezet.…

Woorden gesproken, gelachen, gehuild en gedicht. De letters op papier gezet vertellen zichzelf. Het verhaal over het leven, over waarheden en leugens, over goed en slecht. Belichaamd door gevoelens en verstand, dit alles door het lot omrand.…

De stilte, vormt de woorden, onuitgesproken, maar wel gehoord. De stilte, bevestigd de realiteit, onzichtbaar, maar wel aanwezig. De stilte, dringt tot me door, duidelijk voelbaar, ik ben er stil van...…

Een bange, lange week geleden Zagen we elkaar voor het laatst Spraken we Onuitgesproken gedachten En waren onze gevoelens Een voor altijd. Die bange lange week geleden.…

Het Lijkt Scheef Oneerlijk Pijnlijk genoeg Is het de waarheid zijn leugens gevangen In een driehoek van woorden En ik voel me gekwetst Ben steeds bewust Van de leegte Het verdriet De stilte Zonder Jou…

Het leven was soms niet fijn dan voelde ik mij verdrietig en klein bang voor woorden die mij raakten gekwetst worden deed heel veel pijn toch heeft het ook inzicht gebracht waardoor ik weer mezelf kon zijn.…

vandaag geen woorden voor het licht laat het gloren onuitgesproken en ook geen woorden voor mijn lief laat haar liever nog wat dromen nu zij nog roerloos naast me ligt in het pure wazige ochtendlicht mijn zinnen nog zachter dan zacht ten volle met haar versmolten…

Een laatste woord onuitgesproken radicaal, voelde zich op zichzelf heel alleen, zonder iets of iemand echt rond hem, waar was plots zijn heel mooi verhaal ? In herinnering, vaag, het eerste woord, zo veelbeduidend in zuivere spraak, geraakt verder los van 't bewogen pad, geen bezieling die haar zacht verhoord.…

elk woord van mij is er een te veel dus daarom niet gesproken maar onuitgesproken eenzaam en alleen.…

Ze hadden ons een verhaal te vertellen, Maar niemand die het hoorde, Niemand die ze zag, Niemand die ze kende Tot de dag dat ze zich wreken wilden Op het leven dat hen onthouden was; Gekwetstheid die voor hen Niet meer, niet minder was dan Het bestaan dat ze hadden geleid, Haat die broeide, en geen kant op kon, Tot de dag dat ze…