Alle inzendingen over onuitgesproken woord OR gekwetste gevoelens, OR gevlochten verhalen

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

ben ik je verloren, of heb ik je gekwetst? Ik wil je stem weer horen, of heb ik het verpest? Datgene wat ik zei, bedoelde ik wel goed. maar het probleem is : ik weet niet, hoe ik mijn gevoelens uiten moet. De gevoelens die ik voor je heb, veranderen steeds maar weer. Toch voel ik wat voor jou , dat word niet minder maar wel meer.…

Kunnen we zwijgzaam de stilte bewaren in een illusie van het geheim behoren de woorden geen woorden te zijn onuitgesproken doen woorden geen pijn. Laten we geen woorden gebruiken in verbeeldende zin fictieve betekenissen zijn zo min. Zullen we smartelijk de woorden opbergen in ons boek van ballast onuitgesproken woorden geven geen last.…

Haar laatste gedachten, onuitgesproken in de stilte van de nacht. Dwalend doorheen de sterren. Meestromend met het water van de zee. Zich neerleggend op het zachte zand. Onuitgesproken woorden, verzegeld in een afscheidsbrief.…

Ik ween om woorden die onuitgesproken bleven Om al, wat ik verzweeg - en gij niet weet.…

Veiligheid, geborgenheid, warmte Woorden die geen werkelijkheid zijn. Waardering zoeken, Altijd aardig proberen te zijn. Jezelf verliezen In bochten wringen, gekwetst worden Niet erg willen vinden Geen kind kunnen zijn. In jezelf terugtrekken Een panser om je heen.…

Als woorden konden zeggen wat ligt besloten in mijn ziel zou ik ze vrijheid kunnen schenken alvorens de nacht viel. En als de stilte kon verklaren waarom mijn geest zo spreekt kon zij mij liefde helpen vinden alvorens mijn hart breekt.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

uiteindelijk zal de dunne bedekking het toch wel een keer gaan begeven dus wat is van dit verhaal de strekking: je kunt beter gevoelens de ruimte geven…

Ben bewust van mijn gevoelens Voel me alleen in mijn bestaan. Met mijn masker op en bijbehorend pak lijk ik o zo sterk, maar eigenlijk ben ik zwak. Niet bereid om te buigen Nooit te nimmer zal ik zuigen Sluit je uit Afscheid Zo die ben ik kwijt Niets is wat het lijkt Ben gekwetst…

Vooral het gevoel het niet te zijn Wat een ongelooflijke pijn Perfect voor wie Niet in woorden uitgesproken Maar meegegeven door de tijd Vanuit een ver verleden Onuitgesproken woorden doen zo’n pijn Het alfabet der gevoelens telt geen 26 letters Balast die verzwaard In tijd aanwezig Wanneer is daar het einde Eindelijk klaar De…

Onuitgesproken woorden vol boosheid en verdriet waar blijft die grote bevrijding want vergeten kan ik het niet…

Ik kom niet ver en haal dingen uit verhalen.... Zo maak ik mijn reis... Zet verhalen op papier en lees wat daar van overbleef.... Dat het rijmt en soms ook dicht.. Is niet te geloven... Leg gevoelens in de woorden neer en dat is wat ik je geef....…

Mislukt blijft de nacht achter, Onuitgesproken.…

licht en ongrijpbaar zijn de ongesproken woorden enkel uitgeademde lucht, geen klank gedachten in een lege tekstballon stil zonder de droom te verbreken radiografisch kijken naar onderhuidse wonden met gewone ogen niet waar te nemen toch elke keer diep bewogen door het fronsen van je voorhoofd begrip is een vreemde taal doch eentje die…

gezwegen woorden verzamelen zich achter kleurloze lippen…

ik zie jou nu staan, daar aan de overkant en kijk hulpeloos toe hoe jij wegdrijft met een zee van onuitgesproken tranen nu, tussen ons in...…

chaos komt onsamenhangend naar stilte verlangend blijven ze ongestoord schreeuwen opgesloten woorden…

heel veel woorden onuitgesproken van hart tot hart van oog tot oog worden stilletjes gedragen op de vleugels van de wind…

mijn polderland waar duinen wassen, patatten bloeien en bieten rijpen dorpen verbannen stilte met vlas vrijt zonder buiging later gekwetst, geslagen in vezels wordt gevlochten ik speel mijn handen vrij proef jouw hand in dit zoute land waar wind verhuist tussen de dijken, klokken luiden over riet het is dit schone land dit vlakke…

en mijn hart is vertrapt door zijn woorden! alvorens gesmoord en gekookt in verlangens! Ja! dat is zo. denk ik. Zoals het ogenschijnlijk verborgen onuitgesproken ondoordringbare ontastbare ongrijpbare. Je bent bij deze verlicht.…

Honderd redenen, duizend gevoelens blijven doelloos zweven in mijn hoofd want geen enkel woord kan vertellen wat ik je altijd al eens wilde zeggen Voor mij dus geen grandioos gesprek dat je alleen in goeie films tegen komt geen diepe gevoelens en juiste woorden geen script op het toneel van de liefde En jij zegt: "Vertel me wat je me wilt…

Het is de samenhang die mij namen biedt voor woorden die onuitgesproken altijd al op mijn netvlies leefden, en dus in mijn ziel. De schrijver leerde mij romantiek, oorlog en angst kennen in hetzelfde hoofdstuk, dezelfde zin en dezelfde woorden. Want niet alleen het verhaal, maar ook ikzelf vorder, zin na zin.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Gehechte waarde aan onze stappen herinneringen aan het onuitgesproken woord, leg het dove oor te luisteren aan de zeeën van gevleugeldheid, zo leg ik avontuur vast in mijn verhaal,in de tussentijd een laatste sprong te wagen naar de wallenkant, het oeverland van woorden die nu niet kunnen spreken, omdat de bijpassende oren nog niet zijn…