Een traan op je wang,
die langzaam
naar beneden glijdt.
Tranen op een blad,
ze spatten open
en worden vlekken.
Grote vlekken.
Dikke tranen.
Veel verdriet.…
Ergens op de straten
loopt een klein meisje,
heel verlaten.
Geen geld,
geen eten,
en niemand wil iets van haar weten.
Ze slaat haar armen om haar heen,
maar niemand die omkijkt,
niet één.
Dan ziet ze een groep kinderen,
die haar pesten
en de weg verhinderen.
Uiteindelijk,
uitgesloten en heel alleen,
sterft ze,
verlaten door iedereen…
Gevangen
in een web van gedachten
zat ze in het maanlicht.
Haar handen
liggend in haar schoot.
Haar ogen
starend in het niets.
Haar glanzende haren
dof geworden door het vele verdriet.
In haar hoofd
dwaalden hersenschimmen.
Gedachten waar ze niets van begreep.
Haar mond
voor altijd gesloten.
Haar lippen
die nooit meer zouden bewegen.…
Kleuren die in het universum der tijd zweven.
Onveranderlijke bewegingen die hemel en aarde verblinden.
Stralend water, stromend langs bergen en vlakten.
De geur van helder gras, ongenoten in een weiland.
Onverklaarbare woorden, zwevend op wit papier.
Gevoelens, stromend door lichaam en gedachten.
Gouden lucht, ongenaakbaar als de sterren.
Lichtpunten…
Haar laatste gedachten,
onuitgesproken in de stilte van de nacht.
Dwalend doorheen de sterren.
Meestromend met het water van de zee.
Zich neerleggend op het zachte zand.
Onuitgesproken woorden,
verzegeld in een afscheidsbrief.…
Schemering der verdwaalde zielen,
ronddolend op deze aarde,
gevangen in de kleurenpracht van de hemel;
hoe groot is de liefde die ons allen overheerst?
Vraag het aan de bomen, aan de natuur.
Zij zijn wijs genoeg om dit te weten.
Doch spreken zullen ze niet.
God der machtigen,
gij die toch alles weet,
kent gij het antwoord op deze vraag niet…