Alle inzendingen over onverdroten

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

luchten verwaaien onverdroten zeeën reiken verder dan het oog het vasteland blijft onverbroken als baken onder de hemelboog haar aderen zijn nooit versperd het landschap is een open geest dan uitbundig, dan weer introvert maar nooit van zichzelf verweesd het onthechte lichaam vraagt om koelte of warmte, of wellicht beide heling schuilt…

de zwarte eenhoorn is ongeduldig de zwarte eenhoorn is onbegrepen en aangezien voor een geest of een symbool Ze werd gegrepen en meegenomen door een koud land waar mist spotprenten schilderde van mijn woede Niet op haar schoot rust de hoorn maar diep in haar maanzee waar hij groeit De zwarte eenhoorn is ongedurig de zwarte eenhoorn is onverdroten…

Iedere snaar trilt van verlangen zwart en wit dansen geluk elke toon wordt warm gevangen in de klanken van een heerlijk stuk Na de harde zware noten als requiem op papier gezet vliegen vleugels onverdroten door elk refrein en ieder couplet Met de dood als laatste halte het pedaal nog eenmaal aangeraakt krijgt het opus magnum gestalte…

We hebben het allemaal gezien, genoten, geproefd en geprobeerd We hebben alles gegeten, en onverdroten zonovergoten geïnhaleerd De wijn was goed, het bier niet verkeerd: we raakten maar niet uitgeblust.…

Het veulen had je op zien groeien de grote ogen aten uit jouw handen en blijdschap was vaak onverdroten galoppeerde zonnig naar jouw hart en ook de dagen van het draven dresseren vol met goede moed gaven geduld om niet te veel te vragen gedurfde tijd maakte de twijfel goed het veulen werd een grote jongen 't kleine paard een machtige…

op veler lippen ligt nog zijn naam de faam erbij hoort niet, is overroepen maar hij luistert niet hij is toch verder gegaan in de stilte van voorbij klinkt zijn aarzelende stap terwijl hij onverdroten zoekt naar het noorden van dit pad alles is hem onbekend, nieuw en een beetje beangstigend hij was een jongen die een man is kunnen worden…

Groen-blauw landschap In een wonderbaarlijk Plat land met kaarsrechte Sloten Drie wagons in olieverf Op een 50-80 cm doek In 1975 ijverig geschilderd Onverdroten Bijzonder en miraculeus Enigszins vaag; beetje Mistig.…

ik maar een poweet die zich mocht scharen onder de crème de la crème zeg maar de haut culture der edele dichters begiftigd met elitaire snaren die het aangezicht van taal verstillen als het zazen in zen maar de Schepper heeft anders besloten: "Gij, Julius, zijt niet slecht maar een liefhebber gelijk een zondagschilder, wees niet onverdroten…

Pak me en ontvoer me naar eilanden zonovergoten Verdriet gehad en nog steeds me toch onverdroten de piano van Beethoven.…

Vanavond ligt hij in mijn wildste landschap grote voeten tot aan opgehoogde dijken zijn mooie hoofd met haren wilde struiken zijn onderbroek een meter naar beneden stoere benen slank tot aan onstuimige zee en in mijn denken is zijn wil onverdroten woest zijn beestenblik maar toch gedwee zijn wijn heb ik in mijn bekerglas gegoten vanavond…

Ze fantaseerde zich een diva die haar bonzend hart verstilde in de stilte die zij zocht bedacht ze liedjes -magistraal die bijenzoemend in haar hoofd haar steeds weer gaven wat ze wilde ver voorbij de exodus van het verkommerde kabaal Ze ouvertuurde hoge noten onverdroten -tot ze gilde geinballorig als ze was verloor ze weer een andermaal…

Van Gogh-je met gemengde technieken aquarelletje om van te genieten broos brokje in de wind herkenbaar windekind uit een zwarte krioelende wirwar mierenfeest gelijk, heel bizar ploppen de poppies kleurrijk open als zijden rode doekjes onverdroten heerlijk rood op wit met zwart pentekening van een gebroken hart rode stippen neergedoekt…

Maar wie ooit zegt, onverdroten, dat ik mijn ogen heb gesloten, heeft toch verkeerd gedacht.…

Onverdroten droeg je somberte als uitgangspunt, een gerieflijke jas voor een eeuwige herfst, een tuin vol bladeren, de kat wezenloos turend op het muurtje.…

Liggend in mijn bedstee Onschuldig ogend Makjes en gedwee Gluur ik stiekumjes naar jou Een lekker ding Mijn mooie vrouw Die naast mij ligt in bed Zondig zijn mijn gedachten Ik wil je vangen met een net Je op me slepen Beminnen en verkrachten Kamasutra, alle grepen Heftig hijgen in je nek Onvermoeibaar Onverdroten Tekeer…

In een heldere werkelijkheid aangeraakt door het aardse bestaan hebben we van zachte liefde genoten onder het licht van de lavendelmaan het was een geurig samen zijn een nacht met wijn overgoten een vrolijk dansen in de tuin lachen van genieten onverdroten om onze vrolijkheid en uitgelaten kreten liefde hebben we gedronken elkaar schoonheid…

kruispunt van droom en werkelijkheid geniet jij mijn spiegel en mijn schaduw, je probeert het moment te vatten, oplettend, het glanzend hemelplafond steeds hoger, fraaier, misschien toeval, je hebt de moed maar voelt je steeds lichter misschien ben je geen dichter voel je slechts richting aan woorden ziel ontsproten die je opschrijft, onverdroten…

koorddanser beweeg je mij tot eenzaamheid eenzelvig achter gesloten muren soms ben je daar die blonde nimf die met me speelt in gedrogeerde kastelen vaak ben je een vinvis die log wegdraait uit verveling van intieme spelonken vandaag is de ultieme dageraad uit een heel donker hol ontsproten met de klapstaart en blindvink als in een droom, heel onverdroten…

Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot wuift op de achtergrond en ik zoen jou op je rode mond. Met je borsten deels ontbloot en je ogen half open, half gesloten wordt hier op aard een dierbaar plekje met zon overgoten.…

hand in hand lopen ze te sloffen over het drijfnatte strand terwijl de wind boosaardig om hen heen huilt en grijze wolken zich vormen tot een klagelijke massa regen valt onverdroten neer op hun reeds doorweekte en verkleumde lijven even staren ze naar de golven waar schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om vervolgens met geweld uiteen…

en hanteert ze prachtig Cultureel onderlegd, toch niet die neus in de wind Te onderdanig goedgelovig kind, erg gemind door de diertjes Want dezen zijn de oprechtheid zelve Veel te goed is half gek heeft ze nooit ofte nimmer geloofd Tot ze door afgunstige familieleden ontoerekeningsvatbaar werd bekroond Haar diep geloof in Hem zingt dan onverdroten…

in de schaduw van de tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet…

behoefte Voor kooplui, dieven, handelaars, geboefte Maar het patroon van Transalpiniaanse Budgetten en berekeningsmodellen Was ver te zoeken in al die deniers En in de Henegouwse cavaliers Men bleef in kroegen sous en ponden tellen Groningse schellingen, Utrechtse witten Gelderse butkens en Hollandse groten Maar handeldrijven deed men onverdroten…

als ik weer eens over akkers stap door de brede voren diep bevroren zie ik kraaien onder de torenkap de zwartjassen lijken hier te horen als winter weer een glazen offer schenkt aan sloten waar reigers onverdroten naast het stille van de dood die wenkt zweven tussen hoop en niet geschoten weet ik, dit is geen oord voor duiven waar kinderen…

Best nooit ofte nimmer wanhopen, boodschap van iemand met geweten Me ingeprent en me onverdroten ingepepeperd mama,papa, wel geweten. Op die bewuste Goede Vrijdag omstreeks 15 uur stilte een uur Vergeet dit.... dag ten voeten uit sereniteit - erg puur -. Bon Ange, donnez-moi la main!…

De dag is werkelijk gul overgoten onverdroten niet schuw onverplicht zonovergoten licht. ‘k Heb al verse bramen gegeten. geen enkel uur ’t bestaan verweten. Ik draag een trui. 'K zou 't leven hier zomaar willen bezingen een echo uiten over de toch doodgewone dingen.…

Stemmen gaan op om de muren te slechten, niet langer onverdroten de tijd te bevechten. De vlag kan in top, de deur is voorgoed gesloten.…

Een ekster plundert nesten, onverdroten, terwijl een gaai pikt in vergane noten.…

krachtige kop waait vergane trots die eens schrik aanjoeg bij Perzen Turken en Joden wier landen het tehuis was van de koninklijke rover zijn beminde gezellin laat haar vrijer alleen wijdt zich vol strijdlust aan de dure moedertaak speurt fel maar lang naar prooi haar tepels krijgen moeizaam de verlangde voedzame melk zorgen niettemin onverdroten…