Alle inzendingen over onverstoorbaar OR volhouden

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

Op de duinkam grazen de witte koeien onverstoorbaar, onverschillig voor onze bewondering.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

De tijd verdwijnt geruisloosheid valt binnen je ogenblik het traan met de tikken verdwijnt het onverstoorbaar als de tijd is verder veel verder geruisloos voor me uit gegaan…

als alle hoop soms lijkt vervlogen, als je werd teleurgesteld, gekwetst misschien, bedrogen: geef nooit op! als het te veel is om te dragen, als je niet weet hoe je verder moet, als je bent uitgeblust, of lamgeslagen: geef nooit op! geef niet op voordat die laatste mijl werd gelopen. sta nooit toe dat zoet met bitter mengt…

Het hoofd nog zwaar van de vele indrukken heb ik mij dit jaar voorgenomen om dat te gaan doen wat maar steeds niet wil lukken. Al weet ik niet hoe of dat goed moet komen. Zo probeer ik steevast elk jaar weer mijn mopperfrequentie te reduceren. En dat mislukt mij keer op keer. Maar goed, ik blijf hardnekkig proberen. En als het niet lukt,…

Of zijn jeugd nog leeft volgt hij ongemakken op tv het is een telspel dag in dag uit ellende oorlog: bom, dood! toch houden zij het vol niet alleen in slechte tijding om de haverklap een ander god, dat is me wat! deuren slaan, posten kreunen men zegt te vaak oké lebber hier, een lebber daar wat een gein, grote ellende…

Zwevend van verlangen opzoek naar jou schoonheid als in een droom liefde als in goud gegoten Het harde proberen het volhouden is zo vermoeiend overal waar ik kom zoek ik je Als de mist optrekt zie ik je dan? gevoelens die ik haat en koester vond ik je maar……

het zijn zulke vreemde tijden de dag verliest zich al vroeg in schemer terwijl bloemen zich verdringen in te kleine tuinen iets verderop loopt de jongen met het zuivere hart maar met een getekende grijns onverstaanbaar door de nieuwbouwwijk waar mensen als zwaluwen hun huizen binnen vliegen omgeven door geuren van vijf uur -------------…

Zonder voorafbeelding zijn ze daar Die muisstil stijgen Als uit plekken op aarde Door geen voet belopen. Verspreid in de middag Zijn ze de middag. Eertijds gevuld met heliumgas Drijven ze nu, door de warmte gestuurd, Van de geregelde luchtwegen af. Is het omdat jij terzijde keek net? Ze richten de blik van de hond in zijn onrust En zijn…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

In mijn ogen zit de zee gevangen een blinkend blauwe diepte geteisterd door zoete eb en een zilte vloed die onverstoorbaar woedend woedt voor vrijheid…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Mijn gevoel Onbekrast maar toch zo verloren Glans is helder nieuw Roest schraapt ‘t weg Belangrijke dingen een risico geworden Geen uitgang geen weg Wachten wat ’t lot mij zal brengen Volhouden tot we zijn uitgestreden Afgesloten einde…

Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

het zwarte silhouet ploegt voren in het water de maan erboven onverstoorbaar soms zou je schilder moeten zijn en schrijver en zanger om te weten van licht dat hoorbaar golft…

Volhouden aan je idealen. Niet wijken voor een kleine douw. Bij het pad dat je gaat bewandelen komen al die dingen op je rug. Maar met wilskracht en wat kleuren vind je altijd weer de weg terug.…

Dementie Verval verschaft zich toegang tot mijn brein zacht maar onverstoorbaar wordt een deken van vergetelheid gelegd, zoals sneeuw het landschap tot in alle holtes toedekt zo schimmig ontoegankelijk is mijn "zijn".…

stap voor stap leerde ik mijn eigen weg volhoudend verder te gaan. letter na letter leerde ik het codewoord spellen om in volle vrijheid te kunnen kiezen voor mijn tegendraads bestaan. van jaar tot jaar mocht en kon ik zo uitgroeien tot iemand die voor zijn vaderland meer deed dan zwaaien met een tricolore vaan.…

Er zit een zware neger op mijn schouder Met dikke lippen en zo zwart als roet Die neger roept: ‘Hé man.. ik zit hier goed’ Ik word in een paar maanden eeuwen ouder En ieder jaar zo rondom Sinterklaas Fluistert hij in mijn oor: ‘Volhouden baas’…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

frappant hoe zonlicht de schaduw verleidt rokken doet opkrullen ze geeft haar hart bloot dieper gekleurd deint ze uitdagend dansend op het ritme van de wind die onverstoorbaar lijkt…

zwart witte vlek loopt afgetekend tegen hemelsblauw met blanke wolken grote ogen blikken onbewogen in mijn lens onwetend onverstoorbaar etend het mes doorklieft de malse lap…

vele kijkers ontwaren observeren alle bewegingen onverstoorbaar zetten de wereld op z'n kop om te doorgronden wat onontgonnen lijkt klampen zich angstvallig vast aan het heden tot de druk te zwaar wordt…

Groot in nederigheid Sterk in naastenliefde Heugelijk in humor Gedurfd in werken Onverstoorbaar in spreken Lichtje in de donkerte Verkoeling in de strijd Even aan je denken is een verademing temidden van zoveel gebakken lucht…

de bemoste steen oud en het zwerven moe borg de meanderende reis met het ijs in zijn stenen hart onverstoorbaar legde hij zich bij deze onvoorziene plek op de aarde neer één met zichzelf niet bang om te breken…

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

vergeet zo vaak te vragen hoe het je vergaat soms moet het dagen door de eigen kwetsbare schaduw heen waar ook nog mijn stokkende adem, onverstoorbaar, een verlammend zicht verraadt hoe draai ik, blind gevlekt, een zandloper van steen…