Alle inzendingen over onverwacht OR voorgevoel OR overzien

vele kansen, vele wegen door het lot aan ons gegeven Zomaar onverwachts Zomaar op je pad Als je het niet verwacht…

Het regent tranen, het oerwoud brand, en op het strand, ligt het teloorgegane. Het oerwoud brand, eeuwenoud, het moet verdwijnen, welvaart, vlakke lijnen verschijnen, voor meer en misverstand. En aan het strand, beuken de oliegolven, ’t land wordt bedolven, door de vooruitgang overmand. Het regent tranen, over het teloorgegane…

Heel in de verte nog rolt iemand van de trap Dronken verhuizer die de rommelzolder Volstapelt met duister rondkolkend huisraad Met bijl en snijbrander nadert hij ons interieur In de palm van zijn hand nu vlak boven ons Valt in een flits zijn plan te lezen. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

speel je bal maar over verover vrij het land dat je tegen stond hier ligt de grens maar stop niet bij dit ommuurde verzonken graniet ga niet denken dan verdwaal je hier geef bewegen aan de angsten van je voorgevoel en spring de diepte in…

Strijk naast mij neer Waak over mij Draag mijn gedachten Laat me in stilte Overzien Hervinden Wat verloren is gegaan…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Uit de chaos van lakens en voorgevoel opgestaan, gordijnen open, de radio aan, was plotseling Scarlatti heel helder te verstaan: Nu alles is zoals het is geworden, nu alles is zoals het is komt het, hoewel, misschien hoewel, tenslotte nog in orde. ---------------------------- uit: 'Zeepost', 1964.…

het pad bergop loonde niet de moeite was aan de top niet helder bovendien nu vraag je mij om puin te ruimen jij kunt het niet meer overzien…

Jouw zachte heuvels zijn niet te overzien vanuit mijn lievelingspositie Ik zou hier wel eeuwig willen vertoeven maar ik moet naar boven om je glimlach te zien.…

Want als je het niet kunt overzien Past doorzichtig misschien Of arglistig. Ik ga er niet om liegen, Want schijn kan bedriegen.…

Voorgevoel en weten, wat er komen gaat, angst, pijn , verdriet, is wat het achter laat. Huilend, moe gestreden, buig ik uiteindelijk mijn hoofd, en leg me neer bij dat niet kan, waarin in altijd heb geloofd.....…

onverwacht gezien van hieruit na de regen in de tuin glinstert en lijmt de slak opnieuw benieuwd hoe lang even nog het leven kleven blijft ----------------------------------- uit: 'De binnenzijde', 1997.…

Het is het leven dat onverwacht, mij alweer weken lief toe lacht. Dus nu voor mij geen eenzame nacht, omdat ik weet dat je op me wacht. Dan zijn we samen, je streelt me zacht. Jouw liefde heeft mij in zijn macht. Ik heb vaak gehoopt en nooit gedacht. Dat gevoel van nu, wat een pracht!…

Onverwachts zie ik je weer Onze blikken raken elkaar Je slaat je ogen schuchter neer En even staan wij samen daar Ik mis de twinkeling in je ogen Je staat daar zo goed als uitgeblust Ik voel haast een soort mededogen Had je het liefst even teder gekust Je lijkt niet meer dezelfde als toen Je haar anders en te lang Toch kan ik er niks aan…

Het kwam veel te vroeg kwam zo onverwacht zonder het te merken zomaar, midden in de nacht Zo plots is het einde er komt geen nieuw begin het leven bevat veel en ook de dood is helaas all-in als je van te voren weet wat de toekomst je brengen zal dan komt de dood niet aan als een enorme knal maar alles weten maakt niet gelukkig veel…

soms is het zoiets stoms als de geur van Soir de Paris dat je neusgaten teistert herinneringen als losse klosjes in een deukendoos waarin zonlicht spontaan het garen breekt…

De stier had koeien lief en wou naar al z'n wijven een lange liefdesbrief met koeienletters schrijven. Het postpapier moest groot en mooi beschreven wezen. Hij had een stierenpoot en die was goed te lezen. De brief behaagde gauw een koe, die hij wou dekken. Hij schreef: 'M'n lief, ik wou een kalf bij jou verwekken.' Ze was alleen geweest…

Als een hakbijl, als een moker, als een donderslag bij heldere hemel vertelde je mij, ik wil niet meer. Als een mes, ‘n scherp net geslepen, gekarteld mes, kliefde je woorden door mijn hart, keek je aan en zei: vaarwel!…

Dode blaad'ren Overheersen Nu de vorst Heerser was Over 't geheel Voorgoed voorbij Lijkt het levende Volkomen zinloos De nieuwe tijd Tot op welhaast Onzichtb're stipjes Uit de dood Onverwacht Nieuw leven spruit…

muziek zweept op terwijl jij je slaapdronken aan de ochtend laaft kruipen mijn nagels onder de dekens opzoek naar 't heerlijke mannenlijf dat naast mij ligt ik zet de aanval in…

In gedachten verzonken, fiets ik over het niet geasfalteerde pad. Ik zie en hoor hem niet, de wind, hij fluistert, niet hard genoeg voor mij. Ongehoord hard kwam de klap aan, de realiteit werd verdrongen. Gisteren was jij er nog, zal ik nu geen vreugde meer kennen.…

kwam ik je tegen en schrok nog niet eens (meer) het deed me eigenlijk niks je bent alweer gekrompen rimpels tekenen je gezicht er werd geen poging meer gemaakt om te zoenen (eventueel) er werd gebabbeld gebabbeld over mijn zoon hoe volwassen hij is geworden dat was alles wat er uitgewisseld werd na elkaar, een half jaar, niet te hebben…

bewolking dreef voor de zon opdat zij nooit meer schijnen zou nooit meer je oogopslag noch je lieve warme glimlach de hemel huilt haar wolken leeg nu je bent weggerukt de leegte immens…

Waar tot voorkort Afval in diverse soorten En maten het straatbeeld bepaalden Heerst nu het serene groen - Geen blik, plastic of glas Meer te ontwaren, En door het kleinste spleetje In het viaduct straalt onverwacht Het nieuwe licht op het Prille groen - Nieuw licht, nieuw leven, Daar was het Nederland Schoon Nu eenmaal om…

Wanneer onverwacht een dichte wolk van verscheidene dode bladeren als een zwerm spreeuwen spatte in de open lucht tegelijk bracht ze met verschillende en zachte penseelstreken kleuren aan die een voor een niet waren ontsnapt aan mijn zintuigen.…

van zaken al zal dit zeker niet makkelijk zijn vooral het gemis zal ons raken jij was altijd zo nuchter, oprecht, joviaal, zonder schijn blijvend zijn alle herinneringen aan jou die in ons geheugen staan voor altijd je was een geweldige vrouw voor alles en iedereen tranen die we laten van woede en onmacht omdat jij van ons heenging, totaal onverwacht…

Je keek me aan Zag je me echt staan Keek je uit interesse naar mij Het maakte me in elk geval even blij Iemand die mij de moeite waard vond En me zo af en toe een glimlach zond Ik mis dat gevoel er toe doen Ik voel me zo vaak een oen Iemand die niet opvalt En vaak haar vuisten balt Om maar niet te worden gekwetst Er wordt vaak slecht over…

Jij kwam binnen verward kort blond haar een bril op je neus Je handen toonden sporen van het perenbomen snoeien Ik keek, jij keek Wij deelden een moment Het gemis kon beginnen met verlangen en verlies…