Alle inzendingen over onzekerheid OR oogziekte OR de wind troost

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

ze zit naast mij, ik zie haar onzekerheid maar ook haar gram onlangs verloor zij haar zwager herinnering, te vroeg gestorven echtgenoot veel kwam terug, maar niet de aandacht die zij nodig had ik zie de eenzaamheid ik tracht te troosten we praten over de dood en genieten van de zon ik steek mijn hart onder haar riem op een bank…

Dat er bijvoorbeeld Altijd iemand mag zijn Die ergens op je wacht Altijd weer klaarte Van een dag die open plooit Na de diepduk van de nacht. Altijd vroege lentes en nazomer in september Binnen de contouren van tijd En herinnering aan iets Voor straks en later. Maar altijd, altijd ook een hand Die door je haren strijkt En zegt:het is…

de wind raast door de straten iedereen probeert te verzetten niemand lukt het de wind blaast alles weg mijn gedachten mijn dromen de regen maakt mijn tranen onzichtbaar onvoelbaar de regen spoelt mijn onzekerheid weg pijnloos…

Om samen met mijn onzekere ik tegen mij te spelen. Alsof er iets is dat er word gezegd alleen wel in delen. Dus zoek ik daarvoor naar een realistische reden. Niet dat het iemand anders echt kan schelen. Ik ben dan ook de enige die dit blijkt te beleven. Want het is mijn gevoel dat me kwelt onder de leden.…

De wind speelt een spel een spel van " wie het wint" De wind speelt met gevoel en als je net buiten was: Weet je wat ik bedoel! De wind, waait met pure kracht ik waaide temet om toch is de wind mijn grote vriend want weet je wat ie kon? Mijn muizenissen laten verdwijnen!…

In deze tijd van angst en onzekerheid, probeert hij positief te blijven, maar kan het niet. t'Is moelijk om met deze situatie om te gaan. Bidden om Gods onmisbare kracht, is het enige wat hem troost kan geven. En staks als hij mag opvaren naar de hemel, dan weet hij, dat de pijn voor altijd wordt verzacht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

gaan hard of zacht onzeker bestaan doodt de stilte zeker van de nacht de wind waait toch wel morgen mist de realiteit die niemand aan kan dus, waarom nog…

De Winter komt met wind en kou. Mijn rode beuk ziet woest. Ik weet wel wat me troosten zou, als iets mij troosten moest. Ik weet wel wat verheugen zal wen alles keert tot smart: der schone liedren peerlenval, klaar op mijn hart! ----------------------------------------- uit: Het boek der liefde (1921)…

Gekweekte rozen, hebben hun geur verloren. Smakeloze tomaten, smaken naar water. Haastige mensen, zijn hun diepe wortels kwijt. Neem een moment om stil te staan. Vertraag uw moderne klok. Denk aandachtig na. Het is koffietijd.…

in stilte fluistert de wind dartel vogeltjes gefluit melodieën kwetterend bloesem bloeit lente vandaag ingeluid in 't eindloos ik geniet van zonneschijn vragende gedachten mijmering kleine preveling stralend zonnelicht onzekere, donkere nachten onzekerheid op het nu gericht houdt de crisis mij op afstand vrijheden ingekaderd ieders…

Als iets zeker nu is in de wereld in Europa in Nederland in de provincies in de steden, dorpen, gehuchten in uw eigen huis in uw eigen hart, ziel en zaligheid dan is het onzekerheid zeker is dus de onzekerheid dat is ook een zekerheid daar valt best mee te leven zeker weten!…

dichten is gedachten rijgen beschrijven wat je denkt en voelt van de inhoud kippenvel krijgen nu 't geluksgevoel bekoelt troosten is met weinig woorden steunen, luisteren, meelevend zijn begrijpen al hetgeen je hoorde over onzekerheid en pijn troostend dichten is niet verhelen dat je om die ander geeft het verdriet samen wilt delen…

Eenmaal buiten rukte en trok de wind aan haar kleding, jas en rok zelfs onder haar kleding moest ie zijn nee buiten lopen was bepaald geen gein! Ineens schoot ze in de lach, want als iemand haar nu zag: haalde ze vast en zeker ‘t nieuws nog wel: immers, foute aanrakingen vallen onder Me too toch wel? Dus ook de wind!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Zij draagt het voelen in haar vingertoppen Zij draagt het zien in de palm van haar hand Zij draagt de fluister in het horen zingen van de wind Zij draagt haar tranen in bijna blinde ogen Zij draagt het hoopvolle in haar harteklop Zij draagt de smeekbede in de stilte van haar stem Zij draagt de vraag aan de doktoren redt mijn ogen…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

Ik houd van het wilde gewentel der zee; Zij danst met de kiel, en mijn hart dat danst mee: De kiel is met wakkere zeelui bemand - En 'k droom van haar glorie, de roem van mijn land. Ik houd van het dreunend gedaver der zee; De zee zingt van strijd en mijn hart dat zingt mee: Zij dondert haar loeiend hoera naar het strand - En 'k droom…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Midden in het leven staan best wel met beide benen stevig op de grond maar toch nog vol van dromen af en toe best wel verrekte onzeker maar dan is er het vertrouwen op de fluister in de wind…

Ze voelde zich bevrijd had zichzelf het kleine meisje van toen kunnen troosten door los te laten wat zo pijnlijk herinnerde aan wat niet haar schuld was de wind streelde een warme deken van liefde om haar heen vlocht troostwolkjes als madeliefjes door haar haren de wind draagt haar fluister ademlang…

Klein Bang en Onzeker Een meisje Ze lijkt zo sterk Maar zwak vanbinnen Voelend Als verlaten Alleen En in de steek Gelaten Weet niet wat Weet niet hoe Maar doet het er ook toe Ik zal verdwijnen In het niets Een zuchtje wind Verdwijnend in het niets Is alles wat ik ben…

Een vernietigende storm en stukjes gebroken hoop vervagen in de wind Scherven gevoel onzekerheid de chaos verblindt Maar de warmte van ontferming lijmt de stukjes aan elkaar uitzonderlijke inzet maakt die storm bestuurbaar…

De eenzaamheid spreekt uit mijn ogen Hoewel mijn mond erover zwijgt de opgewektheid is gelogen erachter schuilt de bitterheid. Ik woon nog samen in hetzelfde huis waar onbegrip heerst er is geen plaats meer voor liefde er resten nog kilte en spijt de onmacht waar wij elkaar steeds weer grieven. Hoelang kan een mens gedwongen eenzaamheid…

Héél véél kon ik alleen geen mens die dat betwistte-maar toen ik dacht, dat ik alles kon (dus niemand nodig had) bleek dat ik mij vergiste, want-weet je wat ik niet kon? mezelf kon ik niet omarmen Nu ik dit opschrijf, schrik ik ervan: zijn mijn woorden- is mijn houding camouflage voor mijn angst? ben ik bang dat ik toch niet alles kan? en…

Waar heeft ze dit geleerd, zo vredig mee te deinen op een zuchtje wind? Wie heeft haar wijsgemaakt dat leven zo eenvoudig is? Ze ligt erbij als hoorde ze muziek. Rust maakt geen haast, geeft enkel wat zij neemt. Waar heeft ze dit geleerd, zo stil haar lijf alleen te laten op een bed? Een wimper trilt, een hart tikt in haar slaap.…