Alle inzendingen over opdroogt

Men heeft mijn naam genoemd en hem ongemerkt vergeten, Mijn naam - zo te zien niet meer dan een waas die opdroogt in de hete adem van anderen En die onzichtbaar aan de einder verdwijnt - Men heeft mijn naam genoemd en hem ongemerkt vergeten.…

Het wordt pas eng wanneer de beek opdroogt zoals een korte regenbui in een woestijn van verderf.…

kv 626 uit de donkere aarde klatert helder water sinds eeuwen is leven op deze plek stemmige gewelven reiken hoog hier klinkt muziek uit goddelijke bron die nooit opdroogt en blijft ontroeren…

Hersens die langzaam Het vocht verliezen Waarop ze leven Cellen die verdorren Waar ik bij sta Denken dat opdroogt Als een modderpoel In de hete zomer Wat over blijft zijn Gedachten op hun Allerdorst - en in Mij groeit het verlangen Naar gerechtigheid, het Recht waar ik naar dorst…

in mijn natte cirkel hang ik verblind de dove uit gevoelloos voor tekens van leven en van liefde zwemmend in een oceaan terwijl continenten langzaam eiland worden en eilanden verdwijnen in een zoute mist blijft verdriet van gisteren ook vandaag weer huilen zilte fontein die niet opdroogt eeuwig druppels achterlatend…

dansend op de heupen van een Hawaiaanse vahiné hoe lang kan ik het nog houden, eer de hoepels vertragen en uitgecirkeld langs me afglijden en de beweging sterft op de vloer als de hoepels lossen valt het vat in duigen wijn sijpelt al door de reten, opgezogen door het zand en stof tot niets meer blijft dan een modderspoor dat opdroogt…

beveelt de pen wat ik wil zeggen, een inkt die nooit opdroogt flarden van teksten gegoten in mijn eeuwige boek.…

Ik zie tranen als druppels vallend op bladeren van stil verdriet Vinden hun weg langs paden gebaand door emoties overmand Stromend langs gedachten die zich laten meevoeren naar een nieuw begin Waar de zon weer schijnt en de donkere hemel opdroogt in het licht Met wortels stevig in de grond vol vertrouwen opkijkend…

Er zijn grenzen aan liefde aan wat je liefde vermag als er geen bedding is waarin ze kan stromen zodat ze opdroogt en jouw leven verdort…

over het raadsel van het bestaan dat met weemoed en humor tot nadenken stemde en ontroerde het had geen strakke vorm er kwamen zeekoeien in voor en berekeningen van salonbèta's die wel klopten maar niet van toepassing waren en woorden zoals houtekiet waarop je niet kunt rijmen alsmede koenraads kleefpastei en zeezoutwit dat altijd blauwer opdroogt…

hemel valt het die verborgen tranen zijn van mij en vele anderen En dat als het ook nog gaat stormen en bliksemen er nog zo veel meer aan de hand is in de zielen van ons mensen wat ons hevig maximaal verdriet Maar merk ik dat het droog wordt het stopt met regenen en de zon laat zich voorzichtig zien da besef ik dat ook verdriet weer opdroogt…

voel waar je bent in Westerwolde je herkent het zand dat kruipt tussen je tenen spat omhoog tegen je benen wat vuil gaf maar opdroogt valt stoffig af het veen altijd koud en nat optrekkend vochtig om je heen zompig bruin wat bij Dollardklei weer anders is niet te doen die plakt met kilo's aan je schoen klonten blijven aan je vingers…

niet dat het mij koud is, neen - mijn hart verwarm ik zo: je lied, mijn kind zingt in mij diep jouw lied, mijn kind … je gaat ik wonder mij of je bemerkt: de bloem die schommelt op haar steel kijkt zacht in ons wijl ook het lied opdroogt of het verdrogen kan?…

juist ver van hier Ik heb nog stapels ongelezen berichten Die mij vanuit hoeken en gaten hebben bereikt Ik heb mijn nieuwe schoenen echter al aan Laat nu de trottoirtegels en stoepranden maar komen Dan nog even over de gehunkerde buitenlucht: Het is koud noch warm voor de tijd van het jaar Dat komt omdat hete koffie In het kruis toch koud opdroogt…

Voor mijn lief mag het altijd zomer zijn de frisheid van de morgen die opdroogt in het vroege zonlicht, dat verwarmt Wakkere vogels zingen en strelen het oor met een vrolijk fladderend ochtendlied een kat sluipt tergend langzaam dichterbij Het is verlangen naar jou, vervlochten raken met verlies, eens ons voorgoed beroerd, maakt los om…

zinnen te lijmen als beelden niet worden vervlochten tot intieme hartstochten of satans gedrochten geen duisternis bezochten in wederkerende klanken wat is dan een wijnstok zonder ranken of een rotonde zonder bochten o zeker, ook ik heb weet van het ongerijmde waarin de wortel des levens wordt geraakt en schoonheid ongekunsteld opdroogt…

Recep ziet het met lede ogen aan Het Turks geboortecijfer blijft sterk dalen Hij wil het vrouwvolk daarom overhalen Om met hun man flink aan de slag te gaan Niet minder, minder, minder...nee niet minderen Kies voor je volk...en dus voor heel veel kinderen.…