Alle inzendingen over opgelucht

De rust, die alles in zich heeft, de kalmte van de zee geeft mij een opgelucht gevoel van het lopen langs de zee.…

Als ik op het gras lig onder de bomen en ik kijk naar boven kijk ik ook naar binnen bij mezelf Zie ik een wirwar aan natuur wel ook wat dode takken die mogen best gesnoeid worden kan de rest beter doorgroeien Opgelucht slaak ik 'n zucht sta ik op en roep: "geef hier die schaar"!…

opluchting was een mening uit je lijden toen bevrijd veel te vroeg dat je heenging het gemis is nu een feit dat het zolang ging duren kon niemand jou verklaren seconden minuten uren weken maanden jaren plots was daar de pijn je ging je leven hier verruilen maar als ik zo opgelucht moet zijn waarom moet ik dan steeds huilen…

Vandaag vier ik feest van bevrijding, opgelucht ik ben blij, ben niet meer op de vlucht. Vandaag ben ik bevrijd, ik mag zeggen wat ik wil, ik mag roepen schreeuwen, schrijven want eens was het stil. Daarom vier ik feest op deze dag in mei, want ik ben bevrijd, ik ben vrij!…

Het Volk is opgelucht, maar bang: Komt Volkert volgend jaar al uit 't gevang?…

En als de tijd weer om is en we moeten gaan dan is de zieke opgelucht en lacht dan heel voldaan.…

daar lig je dan akker van belofte glooiend in het licht als een beminde deinend in mijn blik hangmat van verlangen gekoesterd door de zon met weligheid omhangen de elzenhaag hoedt je voor de strakke wind een smaragd voor ieder die je mint je boomgaard lokt geen merel is beducht je aarde komt tot leven de hemel opgelucht…

Het donkere water weerspiegelt wolkenflarden in spiegelbeeld met pistool nog richtingloos onbewogen in haar ene hand Onvervulde verlangens zweven tussen willen en kunnen wachtend om zich te uiten in boosheid of verdriet Tot het langzaam wordt gericht een knal in echo’s weerkaatst spiegelbeeld verrimpeld achterlatend opgelucht op weg…

verguld zag ik dat jaar een herfst die deuren openliet als van een opgeluchte lente over belegen beddegoed de avonden die wij toen deelden hielden het smeulend hout van fonkelnieuwe woorden aarzelend genoeg maar met zijn zoete zucht stookte ik het vlammen op te gretig van dichtbij in een felle kou is het tintelen nog voelbaar…

Opgelucht opnieuw beginnen. Met een schone lei. Bevrijd en onbelast. Onze ware ziel beminnen. Een afdicht heelt een open wond. Afdichten schrijven is zeer gezond.…

Soms lach je Soms huil je Soms wil je niet huilen Maar dat gaat dan niet Dan kijk je in de spiegel En zie je alleen nog maar verdriet Soms wordt het gewoon te veel En stapelen alle emoties zich op Ogen vol tranen Bij de laatste traan Ben je opgelucht En vind je rust in je hart Huilen is zoals lachen Het is een gevolg van een oorzaak…

‘k Geef mijn somberheid een haven, is het volbracht, dan ben ik opgelucht, de treurigheid is weer begraven, en soms tevreden over mijn pennenvrucht. En wie mijn pennenstreken later leest, weet een klein beetje wie ik ben geweest.…

Tja, niemand die het zegt maar ik lees het overal: Mezelf, gevoelige dichter een spons die alles opzuigt en pas loslaat als ze zachtjes maar stevig vastgehouden wordt Een zeilboot in een zee vol tankers die me omver varen onbewust En het geeft niet het zeil wordt weer gehesen en laat zich opgelucht meevoeren op het ritme van de wind…

een kind wordt geboren opent z’n ogen en is moe zo moe maar schreeuwt toch even hoog van de toren en wordt de weg die het bij leven moet gaan opgeduwd wat een gedoe een oude man heeft het einde van de weg bereikt en zucht heel opgelucht want hij is moe zo moe en zwijgt … overlijdt en sluit zijn ogen toe…

littekens worden in een ruk opengereten tot een opgeluchte trage typ-machine. letter na letter heelt ze verse wonden waar pijn een handicap wordt. hang ik maar wat in woorden boven het gras tussen twee bomen gebonden aan het touw dat nooit kan breken onder het zuiver gewicht van het lezen en kennis als krieken op te eten.…

Als het later wordt Later in de nacht De zaken, zaken zijn, het gedane ruim gedaan Als het later is Of het laat, dicht is, of er bij, donker wordt of het nieuw al aanricht Als het te laat is geen woord meer terug kan, geen klucht noch opgelucht verlost Als laat, gewoon laat is, op tijd maar laat is Dan is laat slechts een…

Opgelucht haal ik adem: het gaat om niemand die ik ken Het antwoord lezen we vol erbarmen in de ochtendkrant...…

Toen ik omkeek was er licht waar ik dat niet had verwacht hieraan had ik nog nooit gedacht jij was er in een goud doorzichtig kleed je keek me lang doordringend aan ik voelde me heel opgelucht en slaakte een diepe zucht de streling van jouw blik vervulde mij met dankbaarheid ik trilde, zweefde van geluk voelde mij een rijker mens de vervulling…

Zo die zit weer in de tas Ha wat zijn we opgelucht Er is geen vuiltje aan de lucht Het beste ventje van de klas Maar de BELASTINGambtenaar op elk kantoor Krabt zich verbaasd en ongelovig achter ‘t oor ------------------------------------------------------ Nederlandse ambtenaren minst corrupt.…

Iedereen verliest vroeg of laat waar jij voor kiest liefde en haat tegen beter weten in wie verliest wint als ik alles vertellen zou zou ik dan nog zijn wat jij wou dit is alles wat ik ben geen klooster zen mijn schrijven is schijt zolang ik maar niet kijk op mij een moord opgelost niemand opgelucht mensch…

Hij bewoog, zij draaide terug naar d'r eigen plekje, opgelucht dat de stilte: Die oorverdovend klonk doorbroken werd!…

gedachten rennend door een tunnel van angst muren kijken mij dreigend aan de angst is overal, in mij, naast mij, voor mij, achter mij, boven mij ik ben vervuld van angst hijgend ren ik door naar het streepje licht in de verte eindelijk kruip ik uit de tunnel naar het licht ik voel dat mijn gedachten de angst hebben losgelaten opgelucht…

geur van zoete maan brengt zinnen weer tot lusten uitgesteld genoegen wacht zij haast zich er naar toe Gelokt door de verre poolster op weg naar het winterpaleis naar de warme verleidingen die de wintervorst zal brengen Onderlangs de wolken ruist een helder silhouet de ganzenvluchten tegemoet die naar het zuiden koersen Tot zij opgelucht…

Vertroebeld braakt de hemel verlossing, opgelucht schieten regengeuren op: de zomer wordt gereinigd. Weer TROMGEROFFEL bij het vallen van de guillotine, daar vloeit water. Gedaan met de druk, hier is ‘t water.…

grote ballon en kijkt naar de blauwe hemel hij roept, ik wil gaan vliegen helemaal naar de zon fietje schreeuwt, je moet hard blazen net als de wind dat doet spring maar vast heel hoog de blaadjes weten ook hoe je vliegen moet jantje huppelt heen en weer maar gaat niet naar de lucht hij huilt, ik kan het niet nee, zei fietje toen opgelucht…

opgelucht nu, de bevrijding gevonden!…

Het is zo onlogisch ik vlieg niet en jij hebt je handen vol aan mij hij heeft gelijk en laat hem gaan en maak m’n handen vrij hij sluit zich aan bij de negen anderen van z’n vlucht en met dit besluit zijn er zo velen blij en opgelucht…

zijn koninkrijk zich verjagen laat hij niet want in zijn lange leven is zijn wil de wet de dood sluipt naderbij hij voelt diens koude adem als hij ‘s nachts in bed ligt angstaanjagend klinkt zijn schreeuw als zijn uur gekomen is vechtend tot zijn laatste snik na de praal van de begrafenis mist alleen zijn hond hem iedereen is opgelucht…

Wat is het wonderbaarlijk dat beiden opgelucht het vaderhuis betreden zonder spijt, zonder lijden en met lichte treden in de schittering verdwijnen.…

kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste grond oneindig opgelucht…