Alle inzendingen over opgesloten OR los

Ze rammelde met haar sleutelbos Verward en angstig besefte ik: Hier kom ik nooit meer los... Dankzij mijn echtgenoot zat ik nu hier Hij liet mij arresteren Wat zijn mijn ogen opengegaan Toen hij mij dit had aangedaan...…

Gevangen in de kubus Loop ik in het rond Gevangen in de leegte Verlies ik de moed Gevangen door de stilte Laat ik het los Bevangen door de tranen Word ik opgesloten…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Onlangs werd ik door iemand aangeschoten Die mij beleefd vroeg om een losse cent. Natuurlijk belde ik de wijkagent Die hem in het cachot heeft opgesloten. De schooier komt pas weer op vrije voeten Na het voldoen van duizend euro boete.…

Vliegen als een vogel Zo vrij als dat ze zijn Zo wil ik me ook voelen Niet meer opgesloten En storten in een ravijn Vliegen als een vogel Soms onder moeders vleugels Maar zelf ook kunnen vliegen Vrij en los… Vliegen als een vogel Hoe kwetsbaar en klein Zo vrij in de lucht Zou ik ook wel eens willen zijn.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

mijn vrouw zijn luistert naar de verschroeide ziel stilt tranen die inwendig schreien en voedsel zijn voor het innerlijke in mij ik laat los zo lang opgesloten gekluisterd aan de tralies van mijn zijn aangekomen op het punt van het verteren pluk ik nieuwe vruchten die verlangend blozen en zich nestelen in mijn opgekuiste ziel…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Ik voel me hopeloos opgesloten in het hart van de roos verliefd je houdt me gevangen maakt me gek van verlangen verliefd het voelt als een kooi waar ik niet uit kan komen verliefd het is niet altijd rozig en mooi verliefdhopeloos-over-jou-dromen…

Mijn geest zit vast opgesloten in mijn eigen ik een archief vol verspert het mijn gedachten En door de naden van beslotenheid drupt het onvermoede ongevraagd voort vallend in die kloof van peilloze duistere diepte soms zie ik vaag daarboven die uitgestoken handen En als ik dan bloedend omhoog klauter mijn vingers die liefdevolle handen…

Opgesloten en aangedaan. Alsof er duizend olifanten hun gewicht op haar duwen en geen poging doen om op te staan. Pijn zal ze hebben, vraagtekens cirkelen rond haar hoofd. Terwijl sommigen veranderen in uitroeptekens, wordt ze door elk wederkerend vraagteken nogmaals verdoofd .…

het voelde alsof ik in een donkere ruimte zat leegte en trillingen overheerste me een racebaan van emoties opgesloten in mijn eigen gedachten geen uitweg mogelijk…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Mezelf opgesloten, waaraan ik niet ontsnap los te laten van iets, waarvan ik de strekking nog niet snap, de bascule in onbalans, dat kan geen vrijheid zijn.…

Ik heb de geur van brandend vlees geroken, een barbecue bij buren in de straat. Ik denk aan dode dieren, aan gebraad, aan 't ezeltje, wiens nekje wordt gebroken als 't offerlammetje in rook opgaat. Ik heb de geur van brandend vlees geroken en 'k denk aan ketters en aan ketterhaat; hoe het jaloerse plebs zich heeft gewroken op wie niet bogen…

Het Telegraaf-alarm bleek weer eens loos: Het vastgezette criminele gajes Zit niet vol drank te feesten in de bajes, Doch voelt zich slechts ontheemd en lusteloos.…

Ik heb geen rem met vele dingen Ik doe alles extreem Ik heb een beest dat in me leeft Dat ik soms te eten geeft Een andere persoonlijkheid van binnen Die ik probeer te beheersen Het is een beest dat in me leeft Opgesloten diep van binnen Het beest zal nooit van mij mogen winnen Als ik hem los laat is het niet meer te bedwingen Een tweestrijd…

vermeden to be or not to be, that is ...…

ik zit opgesloten als in een gevangenis met open deur ik kan gewoon opstaan en weglopen en voor morgen maar het beste hopen maar ik kan het niet ik zit opgesloten vast geketend aan de muur met ketens zonder sloten want zelfs die zijn hier te duur maar ik kan het niet ik zit opgesloten als een vogel in een kooi van de tijd hier heb…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Daarbuiten schijnt het felle zonlicht, naar buiten, daar wil ik heen, hier binnen zitten de ramen dicht, en hier binnen ben ik alleen. Daarbuiten fluiten mensen, en lopen vrolijk heen en weer, hierbinnen zijn volop wensen, maar dan ook niet veel meer. Laat me ook daarbuiten zijn, waar iedereen nu is, hierbinnen voel ik me zo klein, hierbinnen…

Als ik door de tralies van mijn kooitje tuur dan wil ik even vrij zijn zelfs voor korte duur. Een lekker stukkie vliegen met anderen om mij heen er even tussen uit zijn heel even niet alleen. Maar dit zal nooit gebeuren ze laten mij niet gaan daarom bestaat mijn leventje uit op mijn stok te staan.…

Eenzaamheid omsluit hem, als in een kast zonder deuren. Met geen spleetje licht. Afgesloten, duister, dicht. Hij trekt zich nog verder terug in een andere wereld. De wereld van zijn gedachtegang. Daar opent hij deuren naar een prachtige zonsondergang. Hij hoort de merel fluiten, ruikt nog de warmte van de dag, vermengd met bloemengeuren…

Of ben jij opgesloten, voel je niks meer, doe je alles op de tast? Alles voelt koud aan en niks geeft antwoord op hoe het zich verhoudt tot jou. Klein en onrustig waad je, klam en bang door de kamer, je zet koffie maar ruikt niks, je zintuigen zitten potdicht, als een neus die verstopt.…

ik sta bij het raam en kijk naar buiten, naar de bomen die groeien, het gras zo groen, de auto's, de dieren, het land en het bos, ik kijk verder dan ik kijken kan, ik kijk naar het venster, naar de vlieg, naar de vogels in de bomen, ik wil erheen naar buiten zo vrij maar ik zit opgesloten in mijn eigen gedachten.…

Het leven, een gevangenis Elke keuze, een tralie Elke weg, een dikke muur Elke vrijheid, een farce Ik, opgesloten.…

Woorden Al maar woorden schieten door mijn hoofd Beelden allerlei beelden van de realiteit beroofd Sneller alsmaar sneller raast de wereld voort Schreeuwen heel hard schreeuwen al word ik nooit gehoord…

men dichtte je psychopathische trekken toe wat dat betekende vroeg ik toen werd je meegenomen naar een duister einde zonder bewustzijn…

lippen begeven ogen spreken uit zichzelf in besloten leed…