Alle inzendingen over opgesteld OR missen OR pijn

in den beginne een beetje stro een kribbe een kind wat licht nu een groot glitterding in ons duister opgesteld…

Lange zwarte dagen Mijn masker wordt zwakker Mijn pijn sterker Pijn dat het doet Als alles gewoon doorgaat Pijn dat het doet Als ik ze hoor Als ik ze hoor lachen Lachen alsof er niks aan de hand is Ze missen niks Ze zien niks Met de dag worden ze blinder Blinder voor die lange zwarte dagen…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor altijd en niet voor even.…

Cardiogrammetje Maakt dat ie veilig in Basisploeg start Enkel het missen van Achtste-finaleplaats Geeft Daley mogelijk Pijn in het hart…

Wel kon ik constateren En heb ik vastgesteld Dat ik mij als dichter Nog nooit zo had opgesteld.…

vergeef me dat ik loop te lijden maar ik voel nog steeds de pijn afgescheurd van ons leven weggerukt uit mijn zijn leegte het missen achtergelaten het niet weten waar ze zijn in het toen of in het heden als in vertraagde beelden gaat het leven voort wordt ik ooit nog eens de vader of is dat gevoel voorgoed vermoord…

Mijn wereld lijkt zo anders Niets is meer wat het ooit was Ik mis je zo als mijn maatje Na al die tijd besef ik dat pas Gewoon even lekker kletsen Of even een dagje samen zijn Jouw afwezigheid zo aanwezig Die leegte doet me zoveel pijn….…

dat tijd voortschrijdt ondanks sporen ik geloof niet in voorwaardelijk bekijkt het absolute doorheen helder glas zichtbaar het zand of de korrels zinloos vallen en loos rollen zonder zin tot aan de voet van bij zijn ervaart een seconde meer glas ooit komt die tel als het wonder mijner tijd geeft het zicht op waarom dat…

Jouw naam schreeuwt door mijn lichaam heen wel duizend keer per dag, krimp ik steeds van pijn ineen, neem je me helemaal in beslag... Bedek ik mijn oren, hoor ik je naam... sla jij je brandmerk in mijn hart, sluit ik mijn ogen, zie ik je staan, wat maakt jou toch zo apart...?…

je zegt niets hoort mij stilzwijgend aan je laat de stilte spreken als ik boos word verwik of verweeg je niet zo gaat het al weken ik vraag om begrip trek mijn jas aan rijd weg in mijn auto je kijkt me na, zegt niets want wie zegt nu iets vanuit een foto…

Mocht je de vreugde van je liefde missen, dan is dat heel triest. Het missen van iemand, dat doet pijn. De liefde waarvan je hield, is niet meer bij jou. De liefde mis je nu elke dag. Vaak komen mooie herinneringen voorbij. Met weemoed denk je daar aan terug. Het valt niet mee om zonder je liefde te leven.…

stel je voor we missen pijn deleten de dood met slechts een enkele druk op de juiste toets in deze nooit aflatende eeuwigheid zullen we daar dan wel het oneindige geluk vinden…

Zij, door er alleen te zijn zich opgesteld, bloeit, gewapend, naar het dragen meegeteld. Dat brengt de materniteitkennis: gevoed bij herhaling vrucht laat, uit zijn ontwikkeling, men gelost tot moeder geheld.…

Dan wordt er iemand anders opgesteld.…

Mijn grens bereikt de strijd gestreden Streep getrokken door mijn verdriet Waarom missen wat is verdwenen Van iets houden dat niet meer bestaat Mijn hart ontdaan van haar roze linten Geen pijn meer als je komt als je gaat Waarom missen wat enkel nog kwetst Het woord liefde leeg van ieder gevoel Mijn hart gebroken kleuren weggelopen Vlinders…

Hé schietfiguur, hé slappe arm der wet, Politieknuppel, vieze bonnenkakker, Bureaurat, donkerblauwe koekenbakker, Jij onderdeurtje van de pettenflat Zo spreek ik oom agent van nu af aan Met woorden die niet op zijn lijstje staan.…

broze stilte dwaalt nog steeds de helse pijn want waar een volk werd vermoord om land en lust, het nieuwe woord het eeuwig jachtveld werd verstoord daar zal het weerwoord stilte zijn…

Ik wou je vertellen Hoe jij het deed Nu heb jij nooit geweten Hoe pijn dat deed Ik zou het echt doen Als ik de tijd had Dan zou ik je bij me nemen Zodat jij de wereld vergat Maar het afscheid is niet gekomen Ik heb je niet bij me genomen Nu weet jij niet Dat missen ondragelijk is……

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Bij het uitdelen van de gewetens stond ik per ongeluk te ver vooraan En dat heb ik geweten O wat knaagt en knabbelt zij Een konijn kan nog veel van haar leren Had ik ’t maar geweten Dan had ik me nog bedeesder opgesteld want echt ik heb het niet zo op konijnen…

Zeg me, wanneer het minder wordt, het gemis, zeg me wanneer het minder gevoelig wordt, geen pijn meer doet. Zeg me hoelang ik je zal blijven missen, zeg me!…

Vier jaar vol van pijn en verdriet en van mooie herinneringen, die vergeten we niet. We hebben het gehaald ondanks de hevige pijn, we hebben alleen nooit geweten dat het zo verschrikkelijk zou zijn. We zullen je missen de rest van ons leven, want verdriet blijft voor altijd en niet voor maar even.…

Ik adem je Ik voel, ik lijd je Jouw pijn, jouw hart bèn ik Mij rest stof Ik mis je zo Jij doet mij verweken Om het besef dat ik ga missen Neem mijn adem Met jouw lippen Opdat ik mag verstikken…

Koud zo kil leeg zo stil Moe zo zwaar doodop zo maar Pijn zo ziek samen paniek Lief zo fijn trouw zo mijn Houden van hoeveel missen zo veel Komt goed ooit zie ik jou altijd weet dat ik van je hou…

Er is op Hoogervorstelijk gezag, Zo heeft een lek vanuit Den Haag gemeld, Een lijst van alle ziekten opgesteld Waaraan je hier in Holland lijden mag. Maar als je aan iets anders overlijdt Krijg je een boete van de overheid.…

Wel leuk, maar hopelijk staan op het veld De échte voetbalmánnen opgesteld.…

Die mierse zondag nam ik, je trapte me onbesuisd en ongesuikerd m'n comfortzone uit, de trein naar het Poolse oerbos. Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend, telde ik zielen en dorpsoudsten, dutte ik kadansgewijs in en droomde van wolven in Bialowieza. In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend In een plasje bier op het stationsbuffet…