Alle inzendingen over ophaalbrug

Op een mooi zwart paard gezeten begeleid door glanzend witte duiven rijd ik in nevelen gehuld door het drassige gebied de varens knappen modderspetters spatten hoog met souplesse ontweken door de snelle duifjes op een open plek blijven we staan en plotseling zie ik door de slierten mist kantelen en een ophaalbrug opaalblauwe stenen…

Ik wenste toen een oudgraaflijk kasteel, In 't midden van hoog beukenbos met uilen En grafruïne, zwartbegroeid de zuilen, Scheef elke schacht, gebarsten 't kapiteel; Twee leeuwen, door oud mos vaalgroen en geel, Spalkten naast de ophaalbrug hun drakenmuilen, En uit het maanlicht kwam de herfststorm huilen Door puin van gang, vol rits'lend…

doen, mijnheer ik vond echt maar één schoen, mijnheer die bleek toen van mijn broer, mijnheer mijn been begon te zwellen en toen moest ik naar een arts, mijnheer mijn been zag half zwart, mijnheer het moest er bijna af, mijnheer ik moest het er mee stellen En m'n fiets bleek toen gejat, mijnheer m'n brommerband stond plat, mijnheer de ophaalbrug…

In Moskou is een kunstwerk opgericht dat in die stad de hoofdprijs heeft gewonnen. Een fallus, - echt, ik heb het niet verzonnen - komt op het wegdek van een brug in zicht. Een beeld dat goed de politiek weergeeft. Ze doen gewoon wie er de grootste heeft.…

Ik haal mijn schouders op als ik bij de ophaalbrug gekomen ben. Teken ik dit op? Het is een goed begin. Verrek, waar is mijn pen??…

een rijker ingezetene van onze hof van Holland zal zeggen "mijn entreepas van de villa verde veda" een chique de friemel weduwe "de code van de ophaalbrug van mijn château prima de luxe" Ach lieve heer, ieder het zijne mors aequat immers omnia dood of de gladiolen, maar ook ik neem voor de zekerheid mijn have en mijn goed in…

Proestend op de ophaalbrug Er tussendoor rent een kind. Met elkaar in het voorbijgaan Aan de praat geraakt, een dame Op leeftijd en ook een heer, Weerszij met de fiets aan de hand. Kom terug! De stem gedempt, Moeder draagt een mondmasker. Oma woont nog thuis, maar opa Zit in het verzorgingstehuis.…

vogels vliegen rond Liefdesbrieven van wel honderd jaar geleden geel verschoten Ik lees ze vol ontroering te midden op de stoffige grond Wilde rozen geuren en kleuren in het licht van de avondzon De stal naast het tuinhuis gelegen door onkruid dichtgegroeid Ik loop door de tuin die zoveel herinneringen bewaard De grote appelbomen naast de ophaalbrug…

hun grofheid in 't ontberen van het schaamrood op hun kaken en 't ranzeloos gekakel plotseling en rücksichtslos gedaan Want zie, daar schuifelt reeds een jong gezin met koek en zopie, thermoskan en wat niet al in golven traag de paden op, de lange lindelanen in "O Joost, waar zijt ge, ziet de drommen Toe José, verzin een list de ophaalbrug…