Alle inzendingen over opkomen

De zon die zakt de nacht hij valt je voelt het opkomen je moet weer op pad de maan staat hoog en de muziek roept je gaat naar de plek waar je haar weer ontmoet niemand weet waar je heen gaat niemand weet wie je bent want jij behoort tot de stad jij behoort tot de nacht leven in een rivier van duister tot de zon weer lacht.…

De zon zakt in vurig rode gloed achter de huizen. Terwijl een merel uitbundig zingt, op de punt van het dak. Sinister zwart tekent hij zich af, tegen het rood van de avondlucht. Zo stil is het, na de hitte van de dag. De blauwe regen voor mijn venster, staat daar roerloos groen te zijn. Een zachte koelte brengt langzaam wat verfrissing…

lichtblauw, het zwerk wenkt naar een zon die denkt als ik opkom in het oosten werk ik me niet in de nesten maar ik zou zo graag eens opkomen in het westen…

Een vrouw moet en mag niet. Een vrouw wordt gezegd en geweigerd. Een vrouw wordt verheerlijkt en getreiterd. Er wordt haar van alles verboden en zij kan altijd verlaten worden, te pas en te onpas. Een man mag alles moet alles... een man wil alles, wil teveel vaak teveel.. dan eist zich de tol op van de douane.. achter het ijzeren gordijn…

als ik laat in de avond thuiskom, met in de verte nog net het rood van de ondergaande zon, ruikt de tuin naar vochtig gras en kruiden, en voel ik verlangen naar ’t verleden. de klank van kinderstemmen, zachte vogelgeluiden van zwaluwen en grutto’s, de jonge eenden die schuw langs de rietkraag zwemmen. Je bent zo dichtbij als ik…

bij het opkomen van de zon, is hij altijd haantje de voorste…

Het is een opkomend besluit, dat rijpt in mijn geest. Misschien in mijn hart het meest. De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Verwarrend, denk ik toch Goed of niet Zwart of wit Koud of warm Haat of liefde Maak niet uit Het is een opkomend besluit Die rijpt in mijn geest Misschien in mijn hart het meest De opkomende zon, na een regenachtige dag, dat is wat ik hopen mag.…

Elke keer dat we voor onszelf Opkomen als dat nodig is Versterken we ons gevoel Van eigenwaarde Elke keer dat we dat niet doen Verzwakken we het…

Opkomende bries populieren ratelen altijd bijdehand…

zonovergoten herbergt elke dauwdruppel opkomende dorst…

Het opkomend licht passeert de laatste uren van de duisternis…

*** *** *** opkomende zon geeft aan donkere wolken een gouden randje *** *** ***…

in nog koele ochtend toebereidselen op komst traag verbleekt de maan als ceremoniemeester als waren zij kantjes van het bruiloftskleed verkennen witte golfjes aarzelend het zand lichtruisend het bruiloftslied kakofonisch begeleid door talrijke meeuwen als de getuigen gereed ligt nog maagdelijk strand uitnodigend voor de bruiloftsdans…

En de dagen gingen niet zomaar, wat in zichzelf gekeerd, zagen zij 'het' op afstand aan de achtergebleven horizon waar de maan bevlogen, fluisterend stil met bekoring de zon in het oog sprong en de tijd haar ondankbaar scheen, niet langer vanzelfsprekend, maar vol van gloed niet zomaar.. staat de liefde…

Het is afgelopen, Afgelopen, dat altijd maar zorgen voor een ander en achter iedereen achterna lopen. Rekening met een ander houden is goed, maar niet als je dit te vaak doet. Het is tijd, tijd om te laten zien wat ik nu eigenlijk wil, Tijd, dat ik geen onnodige aandacht aan anderen verspil. Het is tijd, tijd voor balans in mijn leven, Want…

Dwaalde vanmorgen nog Zorgeloos door de Herinneringen van m'n Jeugd - en zie ons Samen met vader achter Het paard naar het Land toegaan - jij ment Het paard - ik draag de Koffie en het brood Voor deze dag - Dit is de gedachte die Bij me opkomt nu ik je Gisteren voorgoed naar De hemel heb laten gaan…

Merel zingt solo voordat zon zal opkomen een nieuwe morgen.…

waar het niet kon en de bloemen te begroeten die opkomen waar het niet kon…

Ik was ooit eens iets vergeten, Maar, ik kon er niet opkomen, wat. Ik had het moeten weten, Maar, ik kon maar niet bedenken, wat. Het was iets met liefde, Maar, ik was vergeten, wat. Ze maakte het uit, En ik wist, wat ik vergeten, had.…

Helemaal alleen met de natuur Zeer koud, en guur Maar de opkomende zon De mistige deken Het is het allemaal waard Ook dit is wat het leven kan geven…

Samen liepen we in een storm Opkomende woorden waaiden in onze mond terug Toen de wind ging liggen waren we uitgepraat.…

Als de laatste bladeren van vele bomen vallen voor de winter de kou ons in haar greep krijgt voel ik koorts opkomen een hele fijne koorts de Elfstedenkoorts!…

aan de zuidzijde van de Punt van Reide slaat de regen putjes in het slik zoet regenwater spettert op zout water vermengt zich en wordt dik opkomend en afgaand tij houdt de uren bij duwt zich traag omhoog en valt daarna weer droog keer op keer hier lag eens het dorp Tysweer maar dat is voorbij opkomend, afgaand tij schuurde het dorp…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

Dan na talloze mooie dromen laat ik de zon weer opkomen.…

De opkomende maan, mij zo verlaten ziend, Wekt mijn schaduw, zodat we met zijn drieën zijn.…

Het slipje tussen haar benen stoppage tegen lekkage van vloeibaarheid dan kijken hoe ze slaapt met zachte knorgeluiden en opkomend hoog gepiep Hoe ze iemand met haar hand zoekt glimlacht en voelt dat zij door iemand wordt bemind…

Opkomende verlegenheid, verliest 't van nieuwsgierigheid: “Wat luister je?” “Coldplay” Laat ook maar.…

Echt, puur zonder franje in mijn denken zit jij niets kan in mij opkomen zonder te dromen over jou hoe zou het zijn als wij... niemand die het weet mijn fantasie op hol je ogen glimlachen liefde maar je zwijgt woorden…