Hartenkreten

hartenkreet (nr. 54.703):

Avond

De zon zakt in vurig rode gloed
achter de huizen.
Terwijl een merel uitbundig zingt,
op de punt van het dak.
Sinister zwart tekent hij zich af,
tegen het rood van de avondlucht.

Zo stil is het, na de hitte van de dag.
De blauwe regen voor mijn venster,
staat daar roerloos groen te zijn.
Een zachte koelte brengt
langzaam wat verfrissing
na een dag vol zonneschijn.

Hoe heerlijk is het nu buiten.
alle geluid is verstomd.
Waarin alleen de eigen
innerlijke stem te horen is
Om de voorbijgegane dag te overdenken.
Genietend van de schemering die komt.

Een stille melancholie daalt neer
over een wat verdrietig hart.
Gedachten wijlen een ogenblik
over hoe het vroeger was.
Met een verlangen
groter dan de smart.

Geniet het moment zoals het is.
vergeet het oude zeer.
Wat morgen komt,
met misschien opnieuw
weer zon en warmte…
Dat zien we morgen dan wel weer.