De man die uwe weelden mint
is weerloos als het kleine kind:
de wereld ging hem vreemd voorbij
als aan zijn borst uw hartslag lei.
Maar wat ons saamgedreven heeft
is wat in kleine bloemen beeft
en gonzend draagt het groot heelal:
't is twee-in-een, en dat is al.…
je zult het weldra niet meer weten
wat je mij vroeger hebt aangedaan
maar ik zal het nooit vergeten
het orgelpunt van je bestaan
verslaving is een harde drug
het voorwerp lijdt en speelt geen rol
het karakter dwaalt, valt van de brug
je hoofd is leeg en klinkt als hol
wat kan een mens toch stom gaan doen
als de duivel heerst over…
voorlopig
eet en drink ik nog,
niet elke dag
moederziel
aan een tafeltje voor twee
alleen
wel af en toe als een orgelpunt
met intimiti
blij oom me heen.
voorlopig schrijf ik nog
om iedereen
te laten lezen
en voelen
hoe ik in elkaar zit,
terwijl ik voor anderen hard in de weer ben
en soms zacht voor hen bid.…
Op een kinderlijke wijze
soleert hij boven een orgelpunt.
Toch kan hij het maar niet laten
even luidruchtig uit te halen!
Pizzicato krabbelt hij terug.
De piano raakt geïnspireerd,
de viool zoekt ijlings heil bij
een speeldoosje... Hoog plukt hij
de vitaminen voor een slaapliedje.…
Niets vermag de indruk te beschrijven
van ‘t grote, hemelse rozet -
dit orgelpunt in glas-in-lood:
visioen van toen, dat uitzicht geeft op later,
voleinding van wat ooit begon
de thuiskomst van een lange reis -
niets meer vragen, enkel weten
slechts één en alles zijn.…
766
Bezig met laden